Αρχεία για:2023

Η παροχή ενέργειας για τις ανάγκες του σώματος γίνεται μέσα από τις τροφές και τον αέρα. Ωστόσο, όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν είναι πλήρες, αλλά αναζητούμε ενέργεια και υλικό τροφοδοσίας της ψυχής μας μέσα από την μουσική, τις τέχνες, τις επαφές, και μυριάδες άλλες παραλλαγές της καθημερινής μας ζωής που τροφοδοτούν με υλικό χαράς και ευθυμίας τις περιοχές, όχι πλέον του σώματος, αλλά του ψυχικού μας κόσμου.

Και, φυσικά, όλοι αναζητούμε τις πηγές για την ανάγκη αυτού του υλικού, το οποίο θα τροφοδοτήσει τον ψυχικό μας κόσμο, χωρίς ποτέ να παραβλέπεται η προτεραιότητα των σωματικών μας αναγκών, διότι όλα συντελούνται μέσα στο καθημερινό μας σώμα το οποίο εμείς κυβερνάμε – κατά κανόνα. Ωστόσο, έχω παρατηρήσει και προφανώς και εσείς, ότι αυτό δεν είναι αρκετό για πάντα. Διότι έρχονται στιγμές και περιπτώσεις που δεν θέλεις να ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική που σε ανακούφιζε με χαρά, αλλά υπάρχουν και στιγμές που αυτή η πηγή της χαράς και της αγαλίασης παύει να σου προσφέρει την αναγκαία ποσότητα υλικού ενέργειας, προκειμένου να αντιμετωπίσεις μια έκτακτη ανάγκη.

Πρόσφατα διάβασα για μια πολύ γνωστή και καταξιωμένη Ελληνίδα τραγουδίστρια που έφερνε ενθουσιασμό στους θαμώνες του κέντρου όπου εμφανιζόταν, η οποία κάποια στιγμή συνάντησε μια απέραντη θλίψη από το θανατηφόρο τροχαίο που η κόρη της έχασε τη ζωή της. Η τραγουδίστρια σταμάτησε να προσφέρει την συνήθη χαρά στους θαυμαστές της και αναζήτησε την παρηγοριά, δηλαδή το υλικό με το οποίο θα προσπερνούσε την βαθιά θλίψη από το χαμό του παιδιού της, και αποφάσισε να στραφεί στην αναζήτηση του θεού δημιουργού.

Κλείστηκε σε ένα μοναστήρι, όπου πέρασε τον υπόλοιπο βίο της, χωρίς να μπορέσει να φέρει το παιδί της πίσω. Και αυτό ήταν το τελευταίο της καταφύγιο. Όλες οι προηγούμενες χαρές και ευτυχισμένες στιγμές δεν μπόρεσαν να καλύψουν την ανάγκη της σε δύναμη ψυχής, προκειμένου να αντέξει το χαμό του παιδιού της. Και φυσικά αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα – τραγικό πραγματικά – που μας δείχνει ότι τα αποθέματα δύναμης που διαθέτουμε όλοι από τις καλές μας καθημερινές πρακτικές μέσω της τέχνης και των καλών έργων δεν είναι αρκετά για να καλύψουν μεγαλύτερα και ουσιαστικότερα θέματα που έρχονται στην ζωή μας καθημερινά, άσχετα αν εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε αυτή την αλήθεια.

Τα καθημερινά είναι ένα τμήμα πολύτιμο για την ζωή μας. Ωστόσο, δεν επαρκούν για τις βαριές καταστάσεις της ατομικής μας ζωής, όπως η ασπιρίνη δεν μας βοηθά σε μια βαριά ασθένεια του σώματος. Χωρίς η αξία της ασπιρίνης να είναι απορριπτέα, καθένας κατανοεί ότι οι βαθύτερες ασθένειες και αδυναμίες μας έχουν ανάγκη από μεγαλύτερη παροχή δύναμης και ενεργών στοιχείων, διότι τα πολύτιμα καθημερινά έχουν χάσει για την δική μας περίπτωση τα περιθώρια εφοδιασμού της ψυχής και γενικά του εσωτερικού μας κόσμου.

Όπως μας εξήγησε ο Χριστός, μόνο η γνώση, η καλλιέργεια και η αξιοποίηση του εφοδίου της πίστης που όλοι έχουμε αλλά το παραμελούμε στην καθημερινή μας ζωή, αυτή μόνο η πίστη μπορεί να τροφοδοτήσει με μόνιμη και ανανεούμενη ενέργεια τον εσωτερικό μας κόσμο, τόσο για τα εύκολα όσο και τα δύσκολα που έρχονται στην ζωή μας καθημερινά.

Στην καθημερινή μας ζωή το σώμα μας χρειάζεται αέρα και τροφές για να διατηρείται στην ζωή. Μέσα από αυτά παίρνουμε τα στοιχεία εκείνα από τα οποία παράγεται η ενέργεια και λειτουργεί ολόκληρο το σώμα μας, και, βέβαια, καθοριστικό ρόλο παίζει και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, καθώς και η ατομική μας φροντίδα στην ομαλή λειτουργία του σώματος κάθε στιγμή.

Κανένας ζωντανός άνθρωπος επί γης δεν εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα για να πετυχαίνει την ομαλή λειτουργία του δικού του φυσικού σώματος, για το οποίο είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος. Δηλαδή, καθένας επιλέγει εκείνο που ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη και προσωπική του φροντίδα και μέριμνα.

Ωστόσο, αυτό είναι τμήμα των καθημερινών μας αναγκών. Διότι κανείς δεν τρέφεται “μόνο με άρτον” αλλά θέλει και το θέαμα, θέλει και την επαφή του με τον γύρω κόσμο, θέλει να μιλά με κάποιον, θέλει, θέλει, θέλει …, προκειμένου η ζωή του να μην είναι μόνο αναφορά στις ανάγκες του σώματος, αλλά να επεκτείνεται και σε κάθε τι που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως ωφέλιμο.

Όλα αυτά δεν είναι φιλοσοφικά, αλλά είναι η περιγραφή της ατομικής ζωής όλων των ζωντανών ανθρώπων. Και είναι προφανές ότι όλοι κατανοούμε ότι οι τροφές και ο αέρας συνεισφέρουν στην παραγωγή της αναγκαίας ενέργειας για να έχουμε την δύναμη να κάνουμε τις πρακτικές εργασίες καθημερινά.  Ωστόσο, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχει ανάγκες μόνο το σώμα, αλλά έχει ανάγκη και ο ψυχικός μας κόσμος, ο εσωτερικός μας άνθρωπος που λειτουργεί μέσα στο σώμα μας σε όλη την διάρκεια του επίγειου βίου μας, και είναι ο υπεύθυνος για τις σκέψεις, τις επιλογές, τις προτιμήσεις, τις αποφάσεις και τελικά τις ατομικές μας πράξεις.

Διότι, είναι γνωστό ότι το σώμα μας δεν λειτουργεί ανεξέλγκτα, αλλά υπάρχει η σκέψη, η θέληση και η αποφασιστικότητα μέσα από τα οποία λειτουργεί και δραστηριοποιείται το σώμα μας. Και αυτά δεν είναι γνωστό σε ποιό σημείο ή σε ποιό όργανο του σώματος κατοικούν. Διότι και άνθρωποι που έχασαν ένα μέλος του σώματος, συνεχίζουν να έχουν τις ίδιες αναγκαίες λειτουργίες, προκειμένου να γίνεται η καθημερινότητά τους λειτουργική και παραγωγική ζωής.

Άρα, ο έσω άνθρωπος είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα, το οποίο δεν ξέρουμε που βρίσκεται μέσα στο σώμα μας – ίσως στην καρδιά, στα πνευμόνια, στα άλλα όργανα του σώματος, ωστόσο, κάνει πολύ καλά την δουλειά του και θέτει σε λειτουργία όλες τις παραγωγικές μας δυνατότητες μέσω της σκέψης και των επιθυμιών. Και αυτό αποδεικνύει την σημασία που έδωσε ο Χριστός στην κατανόηση πρώτα του ολοκληρωμένου εαυτού μας, και κατόπιν στην κατανόηση και παρέμβαση στους γύρω μας.

Η παροχή ενέργειας και δημιουργία προσωπικής δύναμης από τις τροφές και τον αέρα είναι η καθημερινή και συνεχής εμπειρία κάθε ζωντανού ανθρώπου πάνω στη γη. Το ίδιο ισχύει και για τον εσωτερικό μας άνθρωπο, που σκέφτεται, λογαριάζει, αγαπά, μισεί, θυμώνει, και μυριάδες άλλες λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα μέσα στο σώμα μας, αλλά δεν είναι ορατές και περιγραπτές, γιατί λειτουργούν αθόρυβα και “μυστικά” μέσα μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή, παρά μόνο σε στιγμές απόγνωσης ή εκρήξεων, όταν δηλαδή φτάνουμε στα άκρα, και τότε αναγνωρίζουμε τη λάθος διαδρομή της σκέψης και των συναισθημάτων που μας έχουν οδηγήσει στα άκρα.

Και αυτό είναι ουσιαστικό – αν όχι το ουσιαστικότερο μετά την ύπαρξή μας στον χώρο των ζωντανών ανθρώπων – διότι από αυτό το εσωτερικό μας περιβάλλον και τις λειτουργίες που συντελούνται μέσα στη σκέψη και σε όλα τα όργανα του σώματός μας, προκύπτουν οι εκτιμήσεις, οι προτιμήσεις, οι αποφάσεις, οι επιλογές και τελικά οι πράξεις, τις οποίες καθένας μπορεί να δει και να εκτιμήσει την συμπεριφορά μας. Διότι τίποτα δεν γίνεται από όλους τους νοήμονες ανθρώπους χωρίς την δική μας συμμετοχή και ενέργεια.

Κάθε τι που κάνουμε, έχει την πηγή του στις προσωπικές μας σκέψεις και τις εσωτερικές μας λειτουργίες. Άρα, εάν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι στην προσωπική μας ζωή θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό το σημείο, δηλαδή να κατανοήσουμε τον ρόλο του εσωτερικού μας ανθρώπου και τις δικές του λειτουργίες, διότι τίποτα σπουδαίο δεν διορθώνεται εκ των υστέρων. Κάθε σπουδαία πράξη μας έχει συνέπειες, και αυτό σημαίνει ότι και μετά την πράξη μας, ακόμη και εάν αναγνωρίσαμε το λάθος μας, οι συνέπειες υπάρχουν και λειτουργούν στο μέλλον.

Καμιά πράξη μεταμέλειας δεν μπορεί να διορθώσει το λάθος μας, διότι οι συνέπειες υπάρχουν και αποφέρουν τον καλό ή τον κακό καρπό στην ατομική και κοινωνική μας ζωή. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν ξεκίνησε την διδασκαλία του προς τον σύνολο του κόσμου, αλλά σε επιλεγμένους ανθρώπους της τότε εποχής, οι οποίοι και παρακολούθησαν τα μαθήματα του Χριστού, κατόπιν τα εφάρμοσαν στην προσωπική και κοινωνική τους ζωή, και αυτά είναι που μας μεταφέρονται μέσω των Γραφών και τα ακούμε στην Εκκλησία.

Η διδασκαλία του Χριστού ξεκίνησε από την προσοχή και την φροντίδα ενός ατόμου και μιας ομάδας, των μαθητών του, και επεκτάθηκε στην κοινωνία μέσα από την δύναμη της δικής του διδασκαλίας που εμφανίζεται και λειτουργεί εσωτερικά σε κάθε ενδιαφερόμενο άτομο ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο.

Παροχή ενέργειας σημαίνει παροχή στοιχείων από τα οποία εξαρτάται η δύναμη και η δυναμική της καθημερινής μας ζωής, είτε αυτή είναι βενζίνη για το αυτοκίνητο, είτε είναι ηλεκτρισμός για τις συσκευές που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η ατομική αλλά και παγκόσμια πραγματικότητα και αλήθεια σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει – κατά κυριολεξια – χωρίς την ενέργεια του ήλιου και των άλλων στοιχείων της ζωής – νερό, τροφές, αέρας-αναπνοή – διότι όταν αυτά δεν υπάρχουν ο άνθρωπος παύει να υπάρχει.

Άρα, η παροχή ενέργειας μέσω των τροφών και του αέρα στο σώμα μας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του, διότι σε αντίθετη περίπτωση είτε πεθαίνουμε είτε ασθενούμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα και το μήκος της ατομικής μας ζωής. Ωστόσο, ενώ αυτό είναι εύκολα κατανοητό για τον καθένα μας στον σύγχρονο κόσμο, όταν ερχόμαστε στα θέματα της ποιότητας του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί δηλαδή που λειτουργεί η ρίζα, δηλαδή η σκέψη και τα συναισθήματά μας, οι απόψεις και οι αποφάσεις μας για ο,τιδήποτε μας απασχολεί μέσα στην καθημερινή μας ζωή, εκεί αρνούμαστε να συζητήσουμε και να προβληματιστούμε, διότι θεωρούμε ότι αυτό δεν είναι σοβαρό θέμα, ή δεν είναι τόσο σοβαρό όσο σοβαρό και άμεσο είναι να πετύχω στην καθημερινή μου δουλειά ή την επιδίωξη των προσωπικών μου στόχων.

Και αυτό, φυσικά, έχει ως αποτέλεσμα την μη τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με στοιχεία που θα τον ενισχύουν, ώστε να είναι δυνατός στη σκέψη, στις αποφάσεις, τις επιλογές και στην εφαρμογή όλων αυτών που εγώ ή εσύ αποφασίζουμε.

Η αδράνεια με την οποία προσεγγίζουμε τα θέματα αυτά του ατομικού εσωτερικού μας κόσμου, δείχνει και το ενδιαφέρον μας για την ποιότητα της προσωπικής μας ζωής στην καθημερινότητα, γιατί ακριβώς εκεί βρίσκεται η ρίζα όλων των προσωπικών μας αδυναμιών, με αποτέλεσμα να περνάμε εύκολα από την ικανοποίηση στην πλεονεξία, από την επάρκεια στην γκρίνια για ό,τι δεν έχουμε, από την ευχαρίστηση εκ των υπαρχόντων στην μέγγενη της φιλαργυρίας, και εύκολα “διαβαίνουμε τον Ρουβίκωνα” μη γνωρίζοντας το τί πραγματικά μας περιμένει από αυτή την πρόχειρη και χωρίς καλή αντίληψη των συνεπειών απόφασή μας.

Η αδράνεια, δηλαδή, στην αναζήτηση της ενίσχυσης του εσωτερικού μας κόσμου, έχει ως συνέπεια την καχεξία των απόψεών μας, την αδυναμία να γνωρίζουμε το καλό από το κακό, και τελικά να κάνουμε λάθος επιλογές και πράξεις ασύμφορες που μας οδηγούν μακριά από την προσωπική μας επιτυχία. Και ο Χριστός εξήγησε ότι εάν δεν αναζητήσουμε πρώτα την βελτίωση του εσωτερικού μας κόσμου αναζητώντας την άποψη του δημιουργού μας, τότε βάζουμε το άλογο πίσω από το κάρο και ακυρώνουμε την φυσική μας πορεία ή την οδηγούμε σε αδιέξοδα.