Βασικό στοιχείο της καθημερινότητας όλων είναι η γνωριμία, πρώτα με τον εαυτό μας και ύστερα με το φυσικό και το κοινωνικό περιβάλλον, και τελικά με τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται γύρω μας. Αυτό αποτελεί την βάση της ατομικής και προσωπικής ζωής κάθε ζωντανού οργανισμού και χωρίς αυτή την βάση δεν μπορεί να επιβιώσει κανείς, πολύ περισσότερο ο άνθρωπος.
Διότι ο άνθρωπος, εκτός από την ανάγκη επιβίωσης που έχει κάθε ζωντανός οργανισμός, έχει και την ανάγκη της προστασίας ολόκληρου του κόσμου, κατά το τμήμα της ευθύνης που του αναλογεί. Διότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να καλύπτει μόνο τις ανάγκες της καθημερινής του επιβίωσης, αλλά έχει και ανάγκη να επεκτείνει την γνωριμία του και πέραν του ορατού και αισθητού κόσμου που μας περιβάλλει, και αυτό αποτελεί βασική λειτουργία στον ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος δεν ικανοποιείται μόνο με την κοινωνική του προσαρμογή, αλλά αναζητά και τις αιτίες και τις λειτουργίες των μη συμβατών με την καθημερινότητα πραγμάτων και θεμάτων, επωμιζόμενος την ευθύνη για όλα τα θέματα.
Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος δεν είναι μόνο θεατής των γεγονότων, αλλά συμμετέχει, τόσο στην διαμόρφωση, όσο και στην αντιμετώπιση των μη συμβατών με την αλήθεια των πραγμάτων γεγονότων. Μεριμνά για την τροφή και την προστασία του, αλλά μεριμνά και για χιλιάδες άλλα πράγματα, για τα οποία δεν έχει μεν ορατή ευθύνη, ωστόσο, κατανοεί και το μη εισέτι ορατό μέλλον, και επεμβαίνει για να προλάβει καταστάσεις και συνέπειες πριν αυτές εκδηλωθούν στην πράξη.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο, της μέριμνας και της επέμβασης για πράγματα μη ορατά σήμερα αλλά με την βεβαιότητα ότι θα έλθουν ή θα συμβούν στο μέλλον, καθιστά τον άνθρωπο ικανό για επέκεινα του ορατού κόσμου ζητήματα, από τα οποία πληροφορείται και κατανοεί τα μη ορατά σήμερα ως πραγματικά στο μέλλον. Και αυτό το στοιχείο που κάνει τον άνθρωπο ικανό να αντιλαμβάνεται το παρόν σε συνάρτηση με το γνωστό παρελθόν και το άγνωστο μέλλον είναι το στοιχείο της πίστης και της γνωριμίας με όλες τις διαστάσεις του κόσμου, και όχι μόνο του ορατού σήμερα, αλλά και του μη ορατού μέλλοντος.
Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο για την λειτουργία της γνωριμίας με τον κόσμο γενικότερα, διότι ο άνθρωπος διαθέτει την φυσική λογική που διαθέτουν όλοι ο ζωντανοί οργανισμοί του κόσμου, αλλά διαθέτει και επέκεινα της λογικής διαστάσεις με την αξιοποίηση του εφοδίου της πίστης που έχει μέσα του εκ μέρους του δημιουργού, αλλά και της ικανότητας να μετατρέπει την επαφή με την αλήθεια των πραγμάτων, σε βάση και εμπειρία ζωής, δημιουργώντας ασφαλείς γέφυρες με το μέλλον, στηριζόμενος στην ορθή επίγνωση του παρελθόντος, αλλά και του σήμερα.
Και αυτό δεν είναι επίκτητο στοιχείο, αλλά είναι μέσα στην αρχική σφραγίδα του δημιουργού, άσχετα από τις δικές μας αστοχίες που κάνουν δυσανάγνωστο το περιεχόμενο της σφραγίδας αυτής.