Οι καθημερινές μας ανάγκες χωρίζονται σε δύο – μόνο – κατηγορίες. Είναι οι ανάγκες για την συντήρηση του σώματος (τροφές και αέρας) και είναι οι ανάγκες του εσωτερικού μας κόσμου, της ψυχής, των συναισθημάτων και της σκέψης, με τα οποία λειτουργεί το σώμα μας παίρνοντας τις ανάλογες εντολές από το νου και την συνείδησή μας. Αυτές οι δύο κατηγορίες, του σώματος και του εσωτερικού μας κόσμου, συνυπάρχουν και συνεργάζονται μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα, και τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας είναι η ποιότητα της προσωπικής μας καθημερινότητας.
Και εδώ υπάρχουν δύο κατηγορίες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Πρώτον το φυσικό μας περιβάλλον – όλοι ζούμε πάνω στον ίδιο πλανήτη – και δεύτερον το κοινωνικό μας περιβάλλον, δηλαδή οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή και επηρεάζει ο ένας τον άλλον. Μάλιστα, στον 21ο αιώνα, αυτή η επίδραση πάνω μας είναι πρωτόγνωρη, διότι έρχονται σε μάς πληροφορίες από τα πέρατα του κόσμου σε άμεσο χρόνο, με αποτέλεσμα η επίδραση πάνω μας να είναι ισχυρή. Και αυτό είναι ένα σύγχρονο πρόβλημα όλων των ανθρώπων, διότι μας επηρεάζουν πράγματα που είναι πολύ μακρινά στην πραγματικότητα, άρα απαιτείται προσοχή σε αυτόν τον τομέα του κοινωνικού μείγματος.
Αυτός είναι και ένας ισχυρός λόγος να κατανοήσουμε και να βάλουμε σε εφαρμογή την διδασκαλία του Χριστού, διότι αυτό αποτελεί μια πολύ προσωπική πραγματικότητα – κανείς δεν έχει τις ίδιες ανάγκες την ίδια στιγμή με κάποιον άλλον – και καθένας καλείται να λάβει την προσωπική ευθύνη της ανακάλυψης και κατανόησης της δικής του διδασκαλίας. Διότι, εκείνα τα οποία μάθαμε στο παρελθόν ήταν πολύτιμα, αλλά οι καιροί αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν, και καθένας καλείται να επικαιροποιεί τις επαφές του με την ατομική του πραγματικότητα και να εφαρμόζει την διδασκαλία μέσα στα δικά του – αλλά βελτιούμενα – μέτρα, ώστε ο ίδιος να ανακουφίζεται από τα αδιέξοδα και την αδυναμία ανεξάρτητα από το τί μπορεί να συμβαίνει γύρω του.
Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν δίνει μόνο ελπίδα, αλλά ικανοποιεί και την προσωπική καθημερινότητα, ώστε από τη μια να υπάρχει μια ισορροπημένη πραγματικότητα, αλλά από την άλλη να καλλιεργείται και η πίστη στο μέλλον που θα έρθει χωρίς να το θέλουμε. Ο Χριστός δεν δίδαξε ουτοπίες και φαντασίες, αλλά ζήτησε από τους ενδιαφερόμενους να κατανοήσουν, καθένας για λογαριασμό του, τις αλήθειες της ζωής, ώστε ο ενδιαφερόμενος να έχει σήμερα τα αναγκαία, αλλά και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον.