Αρχεία για:2023

Η εξάρτησή μας από την ενέργεια και τις πηγές της είναι μια καθημερινή εμπειρία για κάθε άνθρωπο πάνω στη γη όσο ζει. Τώρα, μάλιστα, έχουμε αξιοποιήσει και πρόσθετες πηγές ενέργειας, τα ορυκτά καύσιμα, τον ήλιο, κλπ, ακριβώς, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί να ζήσει κάποιος στον σύγχρονο κόσμο. Με λίγα λόγια, καθένας αντιλαμβάνεται ότι χωρίς ενέργεια και δύναμη που παράγεται από τα υλικά που περιέχουν ενέργεια (πχ βενζίνη) δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες του.

Και αυτό είναι ορατό και κατανοητό για κάθε ώριμο άνθρωπο, όσον αφορά τις πρακτικές μας ανάγκες διαβίωσης. Όταν όμως αναζητήσουμε τις αιτίες των λαθών και των προσωπικών μας εκλεισμών σε αδιέξοδα, τότε κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε την αναζήτηση δύναμης, δηλαδή υλικών που περιέχουν ενέργεια, προκειμένου να αποφύγουμε την ατομική μας παραδοχή του αδιεξόδου μας.

Ενώ, δηλαδή, η έλλειψη δύναμης είναι μια προσωπική και αποκλειστικά ατομική υπόθεση – πχ κανείς δεν μπορεί να πιεί νερό για να ξεδιψάσουμε εμείς – όταν ερχόμαστε στις πηγές των υλικών ενέργειας που θα τροφοδοτήσουν τον εσωτερικό μας κόσμο, ώστε να παίρνουμε ορθές και ωφέλιμες αποφάσεις στην προσωπική μας ζωή, εκεί μένουμε αδρανείς, δεν ψάχνουμε και δεν ερευνούμε σε βάθος και με ένταση το θέμα που μας απασχολεί.

Όσοι είμαστε θρησκευόμενοι ή ξέρουμε τα πράγματα της πίστης, αρκούμαστε στο κερί και τον σταυρό, προκειμένου να τροφοδοτήσουμε την συνείδησή μας με ανάπαυση, ώστε να μην μας ενοχλεί, αφήνοντας αναπάντητα τα μεγάλα ερωτήματα και δίνοντας την μεγαλύτερη ευθύνη της δικής μας αποτυχίας στις κοινωνικές ανισότητες και στην άδικη κοινωνία. Και μπορεί αυτό να είναι σωστό και αληθές, αλλά αυτή η αλήθεια δεν αλλάζει την δική μου ζωή, διότι εγώ πρέπει να βρω την δύναμη – ψυχική και σωματική – να παλέψω με τα ατομικά μου προβλήματα.

Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στην υποχρεωτική κοινωνική μας συμμετοχή, αλλά η ρίζα των προβλημάτων βρίσκεται μέσα μας. Διότι, η αδυναμία του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή των σκέψεων και των αποφάσεων, δεν προέρχεται από το κοινωνικό μου περιβάλλον, αλλά η αδυναμία προέρχεται και συντελείται μέσα μου, εκεί που μετράω τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου, σταθμίζοντας όμως με ειλικρίνεια τα πραγματικά και όχι τα πλασματικά και συμφέροντα μόνο δεδομένα. Εγώ σκέφτομαι λάθος, υπολογίζω λάθος και στο τέλος οι πράξεις μου δεν θα είναι αυτές που θα ήθελα και γι’αυτό δεν φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας αλλά η δική μου αμεριμνησία ή η δική μου λανθασμένη λογική.

Και στην διδασκαλία του Χριστού υπάρχουν όλες οι συνισταμένες για ατομική επίγνωση της αλήθειας και συμμόρφωση προς την πραγματικότητα, ώστε η καθημερινή μας ζωή να είναι κερδοφόρα και όχι ζημιογόνα. 

Η δύναμη που απαιτείται για τις καθημερινές μας ανάγκες, για μεν το σώμα προέρχεται από τις τροφές και την αναπνοή, για δε τον εσωτερικό μας άνθρωπο των σκέψεων και των συναισθημάτων, από την επαφή μας με ό,τι κυκλοφορεί γύρω μας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον 21ο αιώνα.

Διότι, εμείς πλέον δεν ζούμε σε περιορισμένες κοινωνίες, αλλά βιώνουμε μια πρωτόγνωρη για την ανθρωπότητα οικουμενική γνώση, άρα καθένας καλείται να προσαρμόσει τον εσωτερικό του κόσμο στην σύγχρονη κάθε μέρα πραγματικότητα, χωρίς να είναι υποχρεωμένος, βέβαια, να ακολουθεί τις παλαιότερες πρακτικές, εφόσον αυτές δεν εκφράζουν τον ίδιο και δεν καλύπτουν τις προσωπικές του ανάγκες.

Και αυτό σημαίνει ότι ο εσωτερικός μας κόσμος δέχεται μυριάδες πληροφορίες, οι οποίες δεν είναι πάντοτε αυτό που το άτομό μας έχει ανάγκη. Άρα, αυτό σημαίνει διαχωρισμό και επιλογή, ώστε να τρέφεται και να αναπτύσσεται ο εσωτερικός μας άνθρωπος των σκέψεων και των συναισθημάτων με υλικά που προσθέτουν και δεν αφαιρούν από το υφιστάμενο υλικό που διαθέτουμε κάθε στιγμή.

Βέβαια, αυτό είναι δύσκολο στην εφαρμογή του. Διότι, από τη μια απαιτείται ισχυρός εσωτερικός κόσμος διάκρισης, και από την άλλη δύναμη επιλογής και εφαρμογής των ατομικών επιλογών, ώστε να μπορούν να υλοποιηθούν οι επιλογές μας. Διότι, καλή η θεωρία, αλλά στο τέλος αυτό που απομένει ως κέρδος είναι το αποτέλεσμα από την εφαρμογή της θεωρίας στην πρακτική μας καθημερινότητα. Και ο Χριστός ήταν απόλυτος.

Από τον καρπό κρίνονται όλα και όχι από την θεωρία μόνο. Διότι, κάθε θεωρία αποδεικνύεται στην πρακτική της εφαρμογή, δηλαδή εάν έχει καλά αποτελέσματα, ωφέλιμα για το ενδιαφερόμενο άτομο και την γύρω του κοινωνία. Διαφορετικά, δεν είναι άμεσα τουλάχιστον ωφέλιμη. Και ο τομέας της εσωτερικής μας δύναμης, δηλαδή των σκέψεων και των συναισθημάτων, απαιτεί υψηλές ποσότητες ενέργειας και δύναμης, προκειμένου να είναι σε θέση να αναγνωρίζει το καλό, αλλά να έχει και την δύναμη να το επιλέγει και να το πράττει, προκειμένου να εισπράττει το καθημερινό του κέρδος.

Η διδασκαλία του Χριστού για την ατομική μας καθημερινότητα είναι σαφής. Ξεκινήστε με την αναζήτηση του δημιουργού μέσα στα προγράμματά σας, και μην αγνοείτε τον ρόλο του στις δικές σας επιλογές και αποφάσεις. Διότι, εκείνος γνωρίζει το παρελθόν και τις συνθήκες του παρόντος, αλλά γνωρίζει και το μέλλον και όσα δεν φαίνονται ακόμη. Και εάν ακολουθήσετε την δική του πορεία, να αποφεύγετε το κακό και να επιλέγετε το καλό, τότε η καθημερινότητά σας θα αυξάνεται σε δύναμη επιλογών και εφαρμογών, ώστε να έχετε ένα εσωτερικό κόσμο ενδυναμούμενο και όχι εξασθενούμενο από τις μυριάδες πληροφορίες που χτυπούν κάθε στιγμή την πόρτα της δικής σας συνειδήσεως. Ωστόσο, εσείς κρίνεσθε και όχι οι πληροφοριοδότες που σας περικυκλώνουν, άρα η δική σας επιλογή κρίνεται και όχι των άλλων. 

Η δύναμη που χρειαζόμαστε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας είναι το σπουδαιότερο στοιχείο που καθορίζει την ατομική μας επιτυχία. Εάν υπάρχει δύναμη, δύναμη διάκρισης καλού-κακού και συμφέροντος-ζημίας, τότε η προσπάθειά μας να πετύχουμε κάτι έχει περισσότερες πιθανότητες να ολοκληρωθεί με επιτυχία. Εάν έχουμε έλλειψη δύναμης, σωματικής και ψυχικής, τότε η αποτυχία είναι δεδομένη.

Εκείνο, λοιπόν, που απομένει σε μας είναι να παρακολουθούμε την ατομική μας φαρέτρα τί όπλα διαθέτει και πόση αντοχή έχουμε, ώστε να μην υπερβάλλουμε, αλλά και να μην υποχωρούμε όταν μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό για την ζωή μας. Και εδώ ο ψυχικός μας κόσμος, ο κόσμος που λειτουργεί και κατευθύνει το σώμα μας σε πράξεις ή απραξία παίζει καθοριστικό ρόλο. Η δύναμη ψυχής δεν περιορίζεται μόνο στην φαινομενική δύναμη, δηλαδή, σε αυτή που όλοι μπορούν να διαπιστώσουν εξωτερικά, αλλά εργάζεται αυτή η δύναμη μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο, σταθμίζει σιωπηρά τα πράγματα, επιλέγει το καλύτερο για την στιγμή εκείνη, χωρίς, ωστόσο, να παραβλέπει και την προέκταση των συνεπειών της στιγμής στο ατομικό μας μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο.

Και εδώ βρίσκεται ένα μεγάλο μυστικό της διδασκαλίας του Χριστού. Όλοι φαινομενικά μπορεί να κάνουμε τα ίδια πράγματα, όμως ποτέ δεν είναι copy-paste. Διότι το ίδιο πράγμα, εάν γίνει πράξη σε άλλη στιγμή και με άλλο τρόπο, μπορεί-και συνήθως έτσι γίνεται-να έχει διαφορετικά αποτελέσματα για κάθε άνθρωπο. Για τον λόγο αυτό κανείς δεν συμπίπτει με τον άλλο ούτε στον τρόπο, ούτε στον χρόνο που κάνει το ίδιο πράγμα με ένα τρίτο άτομο. Καθένας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας αυτή η αρχή της ατομικότητας δεν έχει ξεπεραστεί μέχρι σήμερα.

Καθένας επιλέγει, όχι μόνο το τί θα κάνει, αλλά-κυρίως-το πότε θα το κάνει, και με ποιον τρόπο, και για ποιο σκοπό. Όλα είναι δυνατά στον κάθε άνθρωπο, αλλά καθένας επιλέγει το τί και το πώς και το πότε. Και εδώ κρύβονται τα μυστικά της πίστης στον δημιουργό. Ο άνθρωπος, και ατομικά ο καθένας μας δεν είναι ξεκομμένος από το σύνολο των ανθρώπων και του σύμπαντος. Αλλά αποτελεί τμήμα αυτού που ονομάζουμε κόσμος, και αυτό είναι θαυμάσιο και μυστηριώδες, καθώς δεν χωράει στο δικό μας νου, πώς είναι δυνατόν όλα να συμπορεύονται, ενώ φαινομενικά είναι συγκρουόμενα και αντίθετα.

Αυτή όμως η αντίληψη είναι μικρόψυχη και δεν περιλαμβάνει το μεγάλο μυστικό της αγάπης, που όλα τα βλέπει με θετικό τρόπο, ακόμη και όταν όλοι συμφωνούν για το αντίθετο. Καθένας είναι ένας εν δυνάμει άρχοντας. Και όσο πιό γρήγορα, δυναμικά και αποφασιστικά το συνειδητοποιήσει, τόσο μεγαλύτερη επιτυχία θα έχει στην ατομική του πορεία. Διότι, κανείς δεν είναι μόνος, αλλά συμπορεύεται με το σύνολο για το καλό όλων και, φυσικά, το ατομικό του καλό, γιατί αυτό είναι το θέλημα και το σχέδιο του δημιουργού. Κανείς να μην λείψει από την σύναξη γιατί δεν πίστευε και δεν προετοιμάστηκε κατάλληλα τον καιρό της εδώ ζωής του, καλλιεργώντας την πίστη στον δημιουργό, αυτό το εφόδιο που εξασφαλίζει στον ενδιαφερόμενο αποθέματα ενέργειας και δύναμης. 

Η δύναμη και η ενέργεια, από την οποία θα παραχθεί η αναγκαία για την ατομική μας ζωή δύναμη, είναι προσωπική εμπειρία κάθε ζωντανού ατόμου. Αυτό ισχύει για το σώμα, όπως και για τον εσωτερικό μας κόσμο, των σκέψεων και των συναισθημάτων.

Και ενώ για το σώμα νιώθουμε την ανάγκη να πάρουμε αέρα και τροφές, ώστε να υποστηριχθεί η λειτουργία του για κάθε ανάγκη, για τον εσωτερικό μας κόσμο, το έσω άνθρωπο όπως έλεγαν οι αρχαίοι, εκεί τα πράγματα είναι θολά και πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε την εσωτερική μας αδυναμία μέχρι να φτάσουμε σε κάποιο όριο, δηλαδή όταν οι εσωτερικές, δηλαδή οι ψυχικές δυνάμεις μάς εγκαταλείπουν. Διότι, τα σήματα της σωματικής αδυναμίας μας ενοχλούν άμεσα. Ενώ του εσωτερικού μας κόσμου δεν μας ενοχλούν με ορατό τρόπο, ώστε να τρέξουμε να πάρουμε τα υλικά, από τα οποία θα παραχθεί η ενέργεια και η δύναμη, που θα χρειαστούμε κάποια στιγμή.

Όσο, δηλαδή, περνάνε τα χρόνια της ατομικής μας ζωής, τόσο οι εμπειρίες, θετικές ή αρνητικές, καλύπτουν με την λογική μας αυτή την ανάγκη, ώστε να γινόμαστε αδιάφοροι στα μηνύματα που φτάνουν στην συνείδησή μας, και, τελικά, να μην ακούμε ακόμη και τις στοιχειώδεις κραυγές του εσωτερικού μας κόσμου για λήψη αναγκαίων υλικών από τα οποία θα υποστηριχθεί ο εσωτερικός μας κόσμος για τις δικές του ανάγκες σε θετική και ορθή σκέψη και λογικά συναισθήματα, ώστε να αποφύγουμε αδιέξοδα και λανθασμένες πρακτικές της καθημερινότητας.

Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί μένουμε στις παιδικές αντιλήψεις για τον κόσμο και την ανθρώπινη κοινωνία, ενώ είναι προφανές ότι ο κόσμος αλλάζει, και εμείς πρέπει να ανανεώνουμε και να επικαιροποιούμε τα εφόδια που διαθέτουμε. Διότι, η παιδική αθωότητα και οι παιδικές αντιλήψεις είναι πολύτιμες για την παιδική μόνο ηλικία. Όταν όμως έρθει η ενηλικίωση και το άτομο πρέπει να αντιμετωπίσει τον γύρω κόσμο, εκεί οι παιδικές γνώσεις και αντιλήψεις είναι ελλιπείς και δεν μπορούμε να καλύψουμε τις τρέχουσες προσωπικές μας ανάγκες, με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε λάθος επιλογές και αδιέξοδα. Διότι, πολύτιμη η παιδική αθωότητα, αλλά στην διαχείριση της καθημερινότητας δεν είναι επαρκής για την ορθή κατανόηση και συμφέρουσα αντίδραση στις προκλήσεις του σύγχρονου κάθε μέρα κόσμου.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός επαίνεσε την παιδική αθωότητα, αλλά απαίτησε ωριμότητα και λογική σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τους ώριμους ανθρώπους της εποχής του, προκειμένου να έχουν μια αποτελεσματική καθημερινότητα, προσανατολισμένη από την μια στην συνεχή βελτίωση των ατομικών συνθηκών ζωής, αλλά και από την άλλη στις προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου και αιώνιου, εκεί δηλαδή που ο χρόνος παύει να μετρά και να επηρεάζει τη ατομική μας ζωή.