Η δύναμη που απαιτείται για την λειτουργία του σώματος όσο ζούμε είναι το κυριότερο στοιχείο που καθορίζει και την ίδια την ύπαρξή μας, αφού χωρίς δυνάμεις ο άνθρωπος παύει να υπάρχει μεταξύ των ζωντανών.
Και είναι προφανές, ότι χωρίς ενέργεια και υλικά που παράγουν την ενέργεια, δεν υφίσταται δύναμη για το σώμα μας. Αυτό αποδεικνύει ότι ο εσωτερικός μας κόσμος που κατοικεί μέσα στο σώμα, το κυβερνά και το κατευθύνει, έχει παρόμοιες λειτουργίες. Όπως δηλαδή το σώμα παίρνει ενέργεια και παράγει δυνάμεις που εμείς αξιοποιούμε στην καθημερινή μας πραγματικότητα, έτσι και ο εσωτερικός μας κόσμος παίρνει δυνάμεις, δηλαδή γίνεται ισχυρότερος, εφόσον τροφοδοτείται με αντίστοιχα για τις ανάγκες του υλικά ενέργειας, από τα οποία θα προέλθει η εσωτερική μας δύναμη.
Διότι, το σώμα μας δεν κινείται και δεν λειτουργεί χωρίς τις εντολές που λαμβάνει από το κεντρικό μας σύστημα, του οποίου την λειτουργία δεν γνωρίζουμε στην πραγματικότητα. Διότι, όπως στο φυσικό μας σώμα δεν γνωρίζουμε πού ακριβώς αποθηκεύονται και πώς ακριβώς αξιοποιούνται τα στοιχεία των τροφών που καταναλώνουμε, έτσι και στον εσωτερικό μας κόσμο, τον κόσμο των σκέψεων και των συναισθημάτων, κανείς δεν γνωρίζει πού ακριβώς βρίσκεται αποθηκευμένη η αγάπη ή το μίσος, στοιχεία που όλοι κατανοούμε ότι κατευθύνουν και τις ατομικές μας πράξεις που θα εκδηλωθούν σε λίγο ή αργότερα.
Διότι, το σώμα δεν κινείται και δεν ενεργοποιείται προς κάποια πράξη, εάν, βεβαίως, δεν λάβει την σχετική εντολή από τον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή τις σκέψεις και τους συλλογισμούς που κάνουμε κάθε στιγμή του δραστήριου βίου μας. Από τις μη ορατές σκέψεις και τα μη ορατά συναισθήματα θα προέλθει η επιλογή και η απόφασή μας να πράξουμε κάτι, αλλά και ο τρόπος και ο χρόνος που θα το κάνουμε πράξη.
Και η διδασκαλία του Χριστού ήρθε να καλύψει ακριβώς αυτό το κενό. Ο εσωτερικός μας κόσμος καθορίζει τα πράγματα που θα εκδηλωθούν εξωτερικά και όχι το αντίθετο. Και στόχος της διδασκαλίας ήταν να στρέψει το ενδιαφέρον μας προς την κατεύθυνση της κατανόησης της λειτουργίας του εσωτερικού μας κόσμου, προκειμένου να τροφοδοτούμε και τον έσω κόσμο με τα αντίστοιχα υλικά, από τα οποία θα παραχθεί η εσωτερική μας δύναμη, όχι μόνο να ξέρουμε το καλό, αλλά και να είμαστε σε θέση να το κάνουμε πράξη, δηλαδή να αποφύγουμε το εύκολο και πονηρό και να επιδιώξουμε το καλό και δύσκολο.
Κανείς δεν θέλει οι άλλοι να κάνουν μόνο τις εύκολες επιλογές. Όταν όμως ερχόμαστε στην ατομική μας πλευρά, εκεί αδιαφορούμε για την αλήθεια που συνήθως κοστίζει, και αποφασίζουμε και εμείς να ακολουθήσουμε τον περπατημένο δρόμο που φαίνεται πιό εύκολος από το να επιλέξουμε την αλήθεια, που συνήθως θα μας στοιχίσει περισσότερο, αν και πολλές φορές ξέρουμε ότι θα φέρει την ατομική και την κοινωνική μας ελευθερία.