Η πληρότητα της ζωής δεν εξαρτάται μόνο από τα πράγματα που μας περιβάλλουν, αλλά εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, εξωγενείς και εσωτερικούς. Διότι, τα πράγματα καλύπτουν κρίσιμες ανάγκες πρακτικές, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη μόνο πρακτικά θέματα, αλλά έχει ανάγκη και θέματα που δεν φαίνονται με το φυσικό μας μάτι, ωστόσο, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχική και γενικά στην εσωτερική μας ισορροπία και πληρότητα.
Κάθε έλλειψη στον πρακτικό τομέα απαιτεί ενέργειες εκ μέρους του ατόμου, προκειμένου να καλυφθεί η έλλειψη αυτή, που μπορεί να αφορά ο,τιδήποτε, τροφή, ενδυμασία, και μυριάδες άλλα θέματα της καθημερινότητας. Αντίστοιχα, κάθε έλλειψη στον εσωτερικό μας κόσμο, μπορεί να μην είναι ορατή και μετρήσιμη, ωστόσο και αυτή απαιτεί ανάλογες ενέργειες εκ μέρους του ατόμου, προκειμένου ο εσωτερικός του κόσμος να είναι πλήρης. Και εδώ υπάρχουν δύο πλευρές που πρέπειι να εξηγηθούν. Η μία είναι οι ενέργειες που πρέπει να κάνει το άτομο, και η άλλη είναι η πηγή από την οποία θα προέλθουν τα στοιχεία εκείνα που θα συμ-πληρώσουν το κενό που διαπιστώθηκε στον εσωτερικό ψυχικό μας κόσμο.
Και τα μεν πρακτικά ξέρουμε από που θα προμηθευτούμε τα στοιχεία που μας λείπουν. Όταν όμως ερχόμαστε στον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα, διότι δεν είναι ορατά και μετρήσιμα, όπως πχ η δύναμη της φιλίας και της αγάπης, το μίσος και η κακία, το άδικο και το δίκαιο, η αγανάκτηση και η ηρεμία, και χιλιάδες άλλες εσωτερικές λειτουργίες που μεταβάλλουν το status της εσωτερικής μας ζωής, όταν δεν είναι πλήρεις σύμφωνα με τις ατομικές μας ανάγκες.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι το μίσος και η αγάπη καλλιεργούνται μέσα μας, και στην εσωτερική αυτή λειτουργία, που παράγει τα καλά ή τα κακά αποτελέσματα, την ευθύνη έχει αποκλειστικά το άτομο και όχι οι κοινωνίες των ανθρώπων ή ο δημιουργός. Διότι, όπως στα πρακτικά θέματα υπάρχουν χιλιάδες προσφερόμενες επιλογές αλλά καθένας επιλέγει το ωφέλιμο για τον ίδιο, έτσι και στα θέματα που έχουν σχέση με τον εσωτερικό μας κόσμο, οι κοινωνίες των ανθρώπων προσφέρουν μυριάδες λύσεις, αλλά η τελική ευθύνη ανήκει στο άτομο και όχι στην κοινωνία.
Και εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Ακολουθούμε το ρεύμα χωρίς να κάνουμε τις δικές μας επιλογές, αρκούμενοι μόνο στα επιφανειακά στοιχεία, χωρίς προβληματισμούς για το ωφέλιμο ή το επιζήμιο, και αυτό είναι επικίνδυνο. Διότι, η ζημία από λάθος επιλογές στα πρακτικά θέματα είναι πάντα περιορισμένη και δεν μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτη ζημία στον εσωτερικό μας κόσμο. Αντίθετα, η ζημία σε θέματα λάθους στα ερωτήματα του εσωτερικού κόσμου, μπορεί να μας οδηγήσουν στην απελπισία και στην έλλειψη εσωτερικής δύναμης για να υπερβούμε τον σκόπελο που έχει παρουσιαστεί.
Ο ισχυρός εσωτερικά άνθρωπος από την μια ξέρει πώς να αποφεύγει τους δρόμους που θα τον οδηγήσουν στα αδιέξοδα, και από την άλλη δοκιμάζει και καλλιεργεί τους δρόμους που οδηγούν στην πληρότητα της ατομικές του ζωής, για κάθε ζήτημα που θα φέρει το καλό και ωφέλιμο στην δική του καθημερινότητα, αλλά περιλαμβάνει και στοιχεία σε σχέση με την προοπτική της αιωνιότητας.