Αρχεία για: Σεπτέμβριος 2024

Ο κόσμος μέσα στον οποίο κινούμαστε καθημερινά είναι χαρτογραφημένος, αλλά όχι από το άτομό μας. Είναι χαρτογραφημένος από άλλους, σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες, άρα δεν είναι σίγουρο ότι αυτή η χαρτογράφηση θα καλύψει και τις δικές μας ανάγκες, πράγμα που μάλλον επιβεβαιώνεται κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας, διότι ο κόσμος μεταβάλλεται από στιγμή σε στιγμή, χωρίς εμείς να αντιλαμβανόμαστε τις μεταβολές.

Και αυτό, όπως είναι φυσικό, κάνει την ζωή μας δύσκολη και απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή, ώστε να αποφεύγουμε τα λάθη στις επιλογές μας. Καθένας, δηλαδή, που ενδιαφέρεται να ζήσει πάνω στην γη με αξιοπρέπεια, δεν θα πρέπει να στηρίζεται μόνο σε όσα οι άλλοι έχουν τοποθετήσει πάνω στον χάρτη της κοινωνικής καθημερινότητας, αλλά θα πρέπει να ασχοληθεί ο ίδιος προσωπικά και ατομικά, ώστε να προσθέτει και να αφαιρεί, όσα είναι αναγκαία για την καλύτερη ατομική του καθημερινότητα. Διότι η γνώση πληθαίνει καθημερινά, τα δεδομένα αλλάζουν ραγδαία, και καθένας που θέλει να ζήσει τον βίο του με συνέπεια, θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο και κόπο, για να εννοήσει το δικό του συμφέρον και να πράξει ανάλογα.

Αυτό ακριβώς δίδαξε ο Χριστός. Δεν απέρριψε τις γνώσεις που είχαν έως τότε τοποθετηθεί επί του χάρτου της ζωής ενός ατόμου και μιας κοινωνίας, αλλά προχώρησε σε αναθεώρηση και επικαιροποίηση όσων πληροφοριών θα ήταν αρκετές, ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να κατανοήσει τον στόχο, αλλά και τον τρόπο κατάκτησής του. Διότι το ζητούμενο στην ατομική μας ζωή δεν είναι μόνο η καλοπέραση, τονίζω το ΜΟΝΟ, αλλά και οι προοπτικές του μέλλοντος.

Με λίγα λόγια, ο Χριστός δίδαξε και τις δύο διαστάσεις της ατομικής μας καθημερινότητας. Την κάλυψη των βιωτικών μας αναγκών από την μια, αλλά από την άλλη και τις προοπτικές του μέλλοντος, για όσους ενδιαφέρονται για την ζωή και όχι μόνο για την καθημερινή ποιότητα της ζωής. Εάν γίνει λάθος στην ποιότητα της καθημερινής μας ζωής, θα πληρώσουμε τις συνέπειες. Εάν γίνει λάθος στις επιλογές μας για το μέλλον της ζωής μας, εκεί δεν υπάρχουν τρόποι επιστροφής, διότι η ζωή μας βιώνεται εφάπαξ από όλους και μετά το πέρας αυτής της επιβίωσης δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής για να δοκιμάσουμε μια άλλη συνταγή ζωής.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός επέστησε την προσοχή μας. Τούτο να πράττετε και εκείνο να μην αφήνετε. Εάν αγνοήσετε ένα από τα δύο, δεν είναι βέβαιο ότι το άλλο που θα απομείνει θα σάς καλύψει, ώστε μόνο εκείνο που έχετε επιλέξει να σάς οδηγήσει στον τελικό σας στόχο. Η επιθυμία του καλού είναι η βάση. Το κτίριο όμως έχει πολλές περιοχές που πρέπει να κατακτηθούν με επιτυχία από το άτομο που ενδιαφέρεται για την επιτυχία. 

Η ικανότητά μας να πετύχουμε κάτι στην καθημερινότητα εξαρτάται από δύο παράγοντες. Την ατομική μας γνώση και τις προσωπικές μας ικανότητες. Εάν αυτοί οι παράγοντες δεν είναι σε επάρκεια, τότε κινδυνεύουμε να ναυαγήσουμε και να χάσουμε και όσα διαθέτουμε έως τώρα. Εάν δεν ξέρουμε, δηλαδή δεν έχουμε χαρτογραφήσει σωστά και με πληρότητα τις δύο αυτές παραμέτρους, την γνώση και την ατομική μας ικανότητα, τότε ο χάρτης μας είναι ελλιπής και μπορεί να μάς οδηγήσει σε αδιέξοδα ή και στην απώλεια.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν άφησε πολλά περιθώρια στο έργο του θεού σε σχέση με το ατομικό μας έργο. Δεν παρεμβαίνει ο θεός, εάν εμείς, το κάθε φυσικό πρόσωπο δεν έχει εξαντλήσει όλες του τις διαθέσιμες δυνάμεις. Διότι ο θεός ποτέ δεν αντικαθιστά το άτομο, όταν το άτομο πρέπει και μπορεί να κάνει το δικό του μέρος, αλλά αδιαφορεί ή αγνοεί την ατομική του πραγματικότητα, θεωρώντας ότι όλα θα τα κάνει ο θεός.

Ο θεός παρεμβαίνει και κάνει θαύματα, όταν ο άνθρωπος έχει εξαντλήσει το δικό του μέρος. Σε καμιά περίπτωση ο Χριστός στην εδώ παροικία του δεν αντικατέστησε τους ανθρώπους στα θέματα που μπορούσαν οι ίδιοι να κάνουν. Έκανε το δικό του έργο, αφού οι άνθρωποι που τον ακολουθούσαν και ήθελαν να ακούν την διδασκαλία του, – η οποία πρόσφερε όχι μόνο λύσεις και πληροφορίες εμπλουτισμού των υπαρχόντων κατά τον καιρό της παροικίας κάθε ενδιαφερόμενου, αλλά και προοπτικές αιωνιότητας -, ήταν αποφασισμένοι να πράξουν το δικό τους μέρος.

Και αυτό, διότι η εξουσία επί γης δεν ανήκει στον θεό, αλλά στον άνθρωπο, ο οποίος καλείται να αξιοποιεί καθημερινά όσα ήδη διαθέτει, προκειμένου ο θεός να συμπληρώσει το δικό του μερίδιο. Και μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο παράξενο για τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά η προσφορά του θεού δεν αφορά μόνο την εξωτερική εικόνα και το εξωτερικό αποτέλεσμα, αλλά αφορά κυρίως την εσωτερική πληρότητα του ατόμου, προκειμένου τα νέα αποκτήματα από τον εμπλουτισμό των ήδη υπαρχόντων του ατόμου, να μην αποβούν προς ζημία, αλλά προς όφελος αιώνιο.

Διότι η γη και ο κόσμος έχει δημιουργηθεί με πληρότητα, αλλά εμείς βασανιζόμαστε με την ατομική μας μιζέρια πεποιθήσεων και ιδεών, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην βλέπουμε το κόσμημα, αλλά το παλιό ύφασμα, πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένο το κόσμημα. Το κόσμημα είναι η αλήθεια, η οποία έχει την αξία. Τα ρούχα είναι φθαρτά και προσωρινά και χρειάζονται μόνο για να στηρίζουν και όχι να αντικαθιστούν το κόσμημα της δημιουργίας. 

Η προσπάθειά μας κάθε μέρα να εμπλουτίσουμε ό,τι καθένας διαθέτει, μας φέρνει αντιμέτωπους με τις εξωτερικές αλλά και τις εσωτερικές μας απαιτήσεις. Τις εξωτερικές διότι όλα συμβαίνουν ως γεγονότα έξω από εμάς, και τις εσωτερικές διότι όλα εξαρτώνται από τις δυνατότητες, τις ικανότητες και τα εφόδια που διαθέτουμε για τον συγκεκριμένο σκοπό.

Αυτά σημαίνουν ότι πρέπει το άτομο να διαθέτει γνώση του χώρου και του χρόνου για κάθε του ενέργεια στο περιβάλλον του. Και η χαρτογράφηση, δηλαδή η τοποθέτηση των αναγκαίων πληροφοριών επί του χάρτου της ατομικής μας καθημερινότητας είναι περισσότερο από προφανής ανάγκη. Διαφορετικά, κινούμαστε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, κατάσταση που εγκυμονεί κινδύνους για την επιτυχία του σκοπού μας.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν άφησε τα πάντα στην τύχη και στην επέμβαση του θεού, αλλά δίδαξε με σαφήνεια, πώς το άτομο θα χαρτογραφήσει ορθά το περιβάλλον, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να μην πλέει σε πελάγη μακαριότητας, ενώ τον περιμένουν σκληρές καταστάσεις, από τις οποίες δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει κανένας. Δηλαδή, ο Χριστός δεν δίδαξε μόνο το κερί στην Παναγιά, αλλά δίδαξε και εφάρμοσε μια ολόκληρη διδασκαλία κανόνων και προϋποθέσεων, ώστε ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται πραγματικά για το θέλημα του θεού, να μπορεί και να το μαθαίνει, αλλά και να το εφαρμόζει στην ατομική του καθημερινότητα. Ούτε το ένα είναι αρκετό ως γνώση, ούτε το άλλο περισσεύει για μια πετυχημένη καθημερινότητα εμπλουτισμού των ατομικών του υπαρχόντων. Εάν δεν ξέρεις, τότε πρέπει να μάθεις.

Εάν ξέρεις την διδασκαλία του Χριστού, τότε πρέπει να μάθεις και να την εφαρμόζεις στην δική σου καθημερινότητα και όχι μόνο να κρίνεις τους άλλους, κάτι που δεν ωφελεί εσένα ούτε και κανέναν άλλον. Ο εμπλουτισμός ξεκινά από μέσα μας, από τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις μας, για να καταλήξει σε αποτελεσματικότητα και πρακτικό όφελος. Διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν ξεκινήσει από τις εσωτερικές μας σκέψεις και πεποιθήσεις, σε λίγο θα αποτύχει, είτε ως πρακτική εφαρμογή, είτε ως αποτελέσματα που δεν θα έχουν αντοχή σε βάθος χρόνου.

Και ο Χριστός παρομοίασε αυτή την εφαρμογή ως το κτίσμα που κατασκευάζει κάποιος στην άμμο, άρα κινδυνεύει κάθε στιγμή να καταρρεύσει, είτε ως θεμελιωμένο στην πέτρα, που μπορεί να υποστεί επιθέσεις, αλλά δεν θα πέσει, όχι γιατί ο κατασκευαστής είναι ικανός να το κρατήσει, αλλά γιατί το δημιούργημά του έχει σταθερά θεμέλια, των οποίων την αντοχή έχει εγγυηθεί ο ίδιος ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. 

Καθημερινά η ζωή μάς προκαλεί να κάνουμε πολλά πράγματα και αυτό είναι το σύνηθες. Και μπορεί να θέλουμε ή να μην θέλουμε, ωστόσο η ζωή και οι συνθήκες μάς υποχρεώνουν να υπακούσουμε στις προκλήσεις και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που μάς καλεί να εκτελέσουμε. Ζωή χωρίς αυτές τις παραμέτρους δεν υπάρχει, τουλάχιστον με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

Αυτή η δραστηριότητα περιλαμβάνει τόσο την ατομική μας πλευρά, όσο και διάφορους εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίοι και παίζουν τον δικό τους ρόλο μέσα στις προσωπικές και ατομικές μας υποθέσεις. Δηλαδή, δεν είναι μόνο ο εαυτός μας, που συμμετέχει σε μια δραστηριότητα, αλλά είναι και οι άλλοι παράγοντες, οι οποίοι είναι άγνωστοι ή εν μέρει γνωστοί. Και αυτό δηλώνει ότι για κάθε δραστηριότητα, πρέπει να ξέρουμε τόσο τα ατομικά μας δεδομένα, όσο και των εξωτερικών παραγόντων.

Με λίγα λόγια δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά η συμπεριφορά μας εξαρτάται και από μη ελεγχόμενους πάντα από εμάς παράγοντες. Αυτό σημαίνει από την μια ευαισθησία και αντίληψη, και από την άλλη επίγνωση της πραγματικότητας, ατομικής και κοινωνικής. Και εδώ συνήθως κάνουμε τα λάθη. Ειτε γιατί αγνοούμε τμήμα του εαυτού μας και των ικανοτήτων μας, είτε γιατί αγνοούμε πράγματα του εξωτερικού κόσμου που μάς περιβάλλει. Και οι δύο αυτοί παράγοντες επηρεάζουν τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας, και πολλές φορές αρνητικά, με συνέπεια την θλίψη και την απογοήτευση.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός ανέπτυξε δια μακρών την διδασκαλία του θεωρητικά αλλά και πρακτικά, τόσο από ο ίδιος, όσο και οι άνθρωποι που είχε επιλέξει ως μαθητές να εφαρμόσουν όσα εκείνος τους είχε διδάξει. Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι μόνο κάνε αυτό και μη κάνεις εκείνο, αλλά περιλαμβάνει και μυριάδες άλλες λεπτομέρειες, χωρίς τις οποίες η διδασκαλία του δεν είναι πρακτικά εφαρμόσιμη στην ατομική μας καθημερινότητα.

Διότι, από την θεωρία μέχρι την αποτελεσματική πράξη μεσολαβούν οι δοκιμές, με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, από τις οποίες παίρνουμε τα μαθήματα, ώστε να επιλέγουμε το καλό και το συμφέρον, αντί για το κακό και το επιζήμιο. Και μάλιστα, εδώ ο Χριστός και οι μαθητές του που μάς παρέδωσαν όσα εκείνος είχε εξηγήσει και αναλύσει, δεν έδωσε μόνο εντολές – στην πραγματικότητα έδωσε μόνο, μία, το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον απευθυνόμενος στους μαθητές του, πράγμα το οποίο αποδείχθηκε και το πιο δύσκολο στην εφαρμογή του – , αλλά τους οδήγησε, ενώ ακόμη ήταν εδώ, να κάνουν τις δοκιμές τους, ώστε να ξέρουν τί τους περιμένει. Διότι η γνώση και η εφαρμογή περνάει μέσα από την ατομική χαρτογράφηση της καθημερινότητας, και καθένας καλείται να προβεί ο ίδιος στην χαρτογράφηση, δηλαδή στον εντοπισμό των θεμάτων που πρέπει να λάβει υπόψη του κάθε ενδιαφερόμενος στο ταξίδι της ζωής του, ώστε να επέρχεται εμπλουτισμός και όχι μείωση των ατομικών μας υπαρχόντων. 

Η χαρτογράφηση, η σημείωση δηλαδή επί χάρτου ενός σημείου αναφοράς, απαιτεί την ατομική συμμετοχή. Χωρίς την ατομική σύμπραξη δεν μπορεί να τοποθετηθούν πάνω στο χαρτί τα σημεία του προσωπικού μας ενδιαφέροντος.

Ακόμη και οι χάρτες που προσφέρονται δωρεάν από το ίντερνετ είναι γενικού χαρακτήρα και δεν έχουν πρακτική αξία, εάν δεν υπάρξει προσωπική αναζήτηση για οποιοδήποτε θέμα απασχολεί ένα άτομο. Διότι, το σύνολο των πληροφοριών που προσφέρονται είναι απέραντο, άρα και μη χρήσιμο χωρίς την εξατομίκευση του ενδιαφέροντος θέματος. Αυτός είναι ο κυρίαρχος ρόλος: το άτομο και τα προσωπικά του ενδιαφέροντα. Τα υπόλοιπα, όσα δηλαδή δεν εμπίπτουν στο ατομικό μας ενδιαφέρον, παραμένουν πολύτιμα, αλλά όχι για το άτομο που έχει συγκεκριμένες αναζητήσεις, και γι αυτό ανοίγει ή συγκεντρώνει στοιχεία από τους υπάρχοντες χάρτες.

Άρα το άτομο κινεί την φάμπρικα, το άτομο πιέζει για μάθηση, το άτομο αλλάζει τον κόσμο και όχι ο κόσμος, δηλαδή οι κοινωνίες των ανθρώπων μόνες τους. Πάντα το κίνητρο βρίσκεται στο άτομο, στο ένα ή περισσότερα άτομα που αναζητούν κάτι καλύτερο από αυτό που διαθέτουν σήμερα, διότι τους πιέζει η υπαρξιακή ανάγκη για το καλύτερο. Και αυτό μάς διαφεύγει.

Νομίζουμε ότι ο κόσμος αλλάζει χωρίς εμάς. Αλλά αυτό είναι ουτοπία και ψεύδος. Διότι μπορεί να αλλάζουν οι εποχές μέσα στην φύση κατά τους φυσικούς νόμους. Όμως οι αλλαγές επέρχονται με την σύμπραξη των ανθρώπων και χωρίς αυτή την σύμπραξη ο κόσμος, δηλαδή οι κοινωνίες των ανθρώπων, παραμένουν στάσιμες και αυτό είναι επικίνδυνο. Διότι, κάθε στασιμότητα προκαλεί ανακύκλωση των υπαρχόντων και όχι εμπλουτισμό, χωρίς τον οποίο δεν υπάρχει το κίνητρο για ζωή.

Όλες οι ανακαλύψεις έγιναν μέσα στην ιστορία από ανθρώπους που είχαν αναζητήσεις πέραν των όσων διέθεταν έως εκείνη την στιγμή. Και αυτή η αναζήτηση, σε όλους τους τομείς της ζωής, αποτελεί την κινητήρια δύναμη για τις αλλαγές και τον εμπλουτισμό των υπαρχόντων. Όσο ο άνθρωπος αναζητά την γνώση του άγνωστου, τόσο ο ίδιος καλλιεργείται και καταλαβαίνει την μικρότητά του μπροστά στην άγνοιά του για το άγνωστο.

Αυτό ήταν και το κεντρικό μήνυμα του Χριστού σε όσους ενδιαφέρονται για την ζωή και την πρόοδο. Γνωρίστε εμένα και την διδασκαλία μου, αλλά μην σταματάτε, διότι έχετε να ανακαλύψετε εσείς πολλά περισσότερα από όσα σάς έχω αποκαλύψει εγώ. Διατηρείστε την δραστηριότητα και τις εξερευνήσεις του άγνωστου, όταν φτάνετε σε αδιέξοδα. Μην γυρνάτε στο παρελθόν, αλλά μέσα από τα μαθήματα του παρελθόντος ανακαλύψτε το μέλλον που σάς ανήκει. Το παρελθόν το έζησαν άλλοι και πήραν την ανταμοιβή τους. Εσείς σήμερα το 2024, δοκιμάστε την εξερεύνηση του εαυτού σας και του δημιουργού για να εμπλουτίζετε τα υπάρχοντά σας και όχι να τα χάνετε.