Αν η χαρτογράφηση του φυσικού κόσμου δεν έχει όρια σε βάθος και σε πληροφορίες, είναι φυσικό η χαρτογράφηση του μη ορατού κόσμου να είναι αχανής. Διότι, εκτός από την πληροφορία, απαιτείται και η αναζήτηση του άγνωστου αντικειμένου που θα περάσει στον χάρτη που καθένας συντάσσει για την δική του χρήση, και αυτό προφανώς είναι εκτός των ανθρωπίνων ορίων τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Ακόμη, δηλαδή δεν έχει ερευνηθεί και δεν έχει χαρτογραφηθεί το 95% του αισθητού σύμπαντος κατά τους ειδικούς – και για μας τους μη ειδικούς κάπως έτσι φαίνεται ότι είναι η αλήθεια, και αυτό βεβαιώνει το έργο που έχει να κάνει καθένας, εάν θελήσει να χαρτογραφήσει την ατομική του συμπεριφορά, τις αιτίες των επιτυχιών και αποτυχιών του. Και είναι φυσικό να περπατάμε στο άγνωστο με βάρκα μόνο την ελπίδα, αφού οι ατομικές μας εμπειρίες είναι περιορισμένες – άσχετα αν εμείς τις θεωρούμε τερατώδεις – και καθένας πορεύεται με τις πληροφορίες από τις εμπειρίες των άλλων.
Υπάρχει, δηλαδή, ένας απέραντος κόσμος ανεξερεύνητος και αχαρτογράφητος κάτω από τα πόδια της ατομικής μας καθημερινότητας, και όσο περισσότερο τον αγνοούμε, τόσο περισσότερο μας κουράζουν τα αδιέξοδα και οι παλινδρομήσεις. Διότι αυτό είναι το αποτέλεσμα της άγνοιας. Δεν προχωρούμε, αλλά μένουμε στάσιμοι ή ελάχιστα και κουραστικά μετακινούμενοι, και αυτό μας απελπίζει στην καθημερινή μας ζωή.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός απευθύνθηκε και σε όσους έχουν αυτή την εμπειρία της απογοήτευσης και της κούρασης από τα καθημερινά τους δεδομένα. Κάλεσε όσους κοπιάζουν με αντίστροφη ανταπόδοση, δηλαδή κουράζονται πολύ και κερδίζουν λίγα στην καθημερινότητά τους, να στραφούν στην δική του διδασκαλία και να βάλουν τα πράγματα σε άλλη βάση. Να αφήσουν δηλαδή την ατομική τους απομόνωση, και να πλησιάσουν στον ίδιο και την δική του διδασκαλία, βάζοντας ως προτεραιότητα την εφαρμογή της δικής του διδασκαλίας στην ατομική τους καθημερινότητα.
Αυτό σημαίνει ότι καθένας που θέλει να είναι σοβαρός με τον εαυτό του δεν πρέπει να εμπιστεύεται μόνο τις εμπειρίες των άλλων, είτε ιστορικά είτε συγκυριακά, αλλά θα πρέπει να αρχίζει να εξετάζει όσα είπε ο ίδιος ο Χριστός και όχι όπως τα θυμούνται κάποιοι άλλοι ή τα εφάρμοσαν στην ατομική τους ζωή κάποιοι άλλοι. Διότι η ζωή είναι μία, η ατομική μας εμπειρία από την καθημερινότητα, και σε αυτή την καθημερινότητα της ατομικής μας ζωής πρέπει να παρατηρήσουμε και να εφαρμόσουμε με την πρέπουσα σοβαρότητα όσα δίδαξε ο Χριστός και είναι γραμμένα στην Καινή Διαθήκη.
Οι γνώμες των άλλων είναι πολύτιμες. Μεγαλύτερη όμως αξία έχει η ατομική μας ζωή και γι αυτήν είναι καθένας αποκλειστικά υπεύθυνος.