Το βασικό σχέδιο του ατομικού μας χάρτη της καθημερινότητας δεν είναι δικό μας. Το κληρονομούμε. Και μπορεί να θέλαμε κάποια άλλη κληρονομιά, ωστόσο αυτό είναι αδύνατο, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους δικούς μας γονείς με τους γονείς άλλων, που, κατά την γνώμη μας έχουν καλύτερη καθημερινότητα.
Με λίγα λόγια, η βάση του χάρτη έχει δοθεί και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τοποθετήσουμε τα δικά μας σημάδια πάνω στο σχέδιο που άκοντες έχουμε κληρονομήσει. Η μητρική γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, ο τόπος της κατοικίας μας, το κοινωνικό μας περιβάλλον και μυριάδες άλλες παράμετροι που επηρεάζουν την δική μας καθημερινότητα, συνήθως δεν είναι δική μας επιλογή, αλλά τις βρίσκουμε μπροστά μας. Και αυτό σημαίνει ότι πολλά αρνητικά, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε και να βγούμε νικητές. Πολλά καλά και θετικά, πρέπει να τα καλλιεργήσουμε για να αυξηθούν και να φέρουν την θετική εικόνα που όλοι επιθυμούμε.
Δηλαδή, αντί να γκρινιάζουμε ως συνήθως, πρέπει να στρωθούμε στην δουλειά μας, προκειμένου να αλλάξουμε προς την νέα κατεύθυνση, εφόσον βέβαια μάς ενδιαφέρει η ζωή και το μέλλον. Η αποδοχή και παραδοχή της σημερινής πραγματικότητας είναι η καλή αρχή για αλλαγές. Η άρνηση της σημερινής πραγματικότητας, προμηνύει μεγαλύτερη φθορά και άγνοια εάν συνεχιστεί σε βάθος χρόνου.
Διότι, όπως τα καλά πράγματα αυξάνονται και φέρνουν όφελος, έτσι και τα πονηρά και επιζήμια φέρνουν ζημία, η οποία αυξάνεται εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας. Η χαρτογράφηση της ατομικής μας καθημερινότητας μπορεί να βρίσκει θετικές ή αρνητικές θέσεις κληρονομημένες από το παρελθόν, αλλά αυτό δεν είναι τελεσίδικο. Απομένει η δική μας δουλειά πάνω στον χάρτη, δηλαδή να αφαιρούμε όσα μάς πληγώνουν και να προσθέτουμε όσα φέρνουν βελτίωση στην δική μας καθημερινότητα. Όσο η ζωή συνεχίζεται πάντα υπάρχουν περιθώρια για εξέλιξη με την δική μας πλέον σφραγίδα και όχι των άλλων μόνον.
Και ο Χριστός αυτό ακριβώς ήρθε να κάνει. Να διδάξει τον τρόπο βελτίωσης των όσων έχουμε κληρονομήσει, και να δείξει νέους δρόμους και νέους ορίζοντες μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα αλλά με τις δικές μας υπεύθυνες προτιμήσεις και επιλογές. Η δική μας αδράνεια φέρνει στασιμότητα και επανάληψη. Η ατομική μας δυναμική εμπλοκή, φέρνει τα πράγματα στον δικό μας οδικό χάρτη, όπως καθένας τον εμπλουτίζει με τις δικές του προτιμήσεις και επιλογές.
Έτσι το παρελθόν δεν το αγνοούμε, αλλά δεν το αφήνουμε να κυριεύει δια παντός το δικό μας μέλλον. Αντίθετα, ο Χριστός εξήγησε ότι υπάρχει τρόπος και μέσα στην έρημο της ζωής να βρεθεί νερό μιας καλύτερης ζωής, εάν κάποιος το αναζητήσει, όχι κλαίγοντας για το παρελθόν, αλλά ατενίζοντας τους νέους ορίζοντες κάθε φορά που το άτομο μετακινείται από την σημερινή του θέση σε μια καλύτερη.
Η δική του διδασκαλία δεν θεραπεύει μόνο, αλλά και διδάσκει την αποφυγή των λαθών του παρελθόντος, υποστηρίζοντας κάθε καλό για το μέλλον.