Ο πηλός αποτελείται από χώμα, δηλαδή συστατικά του χώματος της γης, και νερό. Το πώς θα χρησιμοποιηθεί το νέο “προϊόν” που έχει προκύψει από τη σύνθεση αυτή χώμα και νερό, παραμένει στα χέρια και στην θέληση του προσώπου που διαχειρίζεται αυτή την υπόθεση. Η επαφή συστατικών του χώματος και νερού παράγει τον πηλό, του οποίου δεν γνωρίζουμε – σε πρώτη φάση – το ακριβές περιεχόμενο σε χημικά συστατικά.
Εκείνο όμως που γνωρίζουμε με ασφάλεια, είναι ότι όταν αυτός ο πηλός με την συγκεκριμένη σύνθεση υποβληθεί σε υψηλότερη του περιβάλλοντος θερμοκρασία, δηλαδή εάν ψηθεί, τότε η αντοχή του αποκτά νέες ικανότητες χρήσης, και αποκτά και αντοχές μέσα στον χρόνο [όστρακα από αρχαία πήλινα σκεύη]. Αυτή η διαφορά μεταξύ εύπλαστου πηλού και ψημένου πηλού, πρόσφερε στην ανθρωπότητα για χιλιάδες χρόνια τα χρηστικά σκεύη παρασκευής φαγητού και γενικότερης καθημερινής χρήσης.
Αυτή η ιδιότητα του χώματος όταν αναμειχθεί με νερό, αξιοποιήθηκε και για την κατασκευή πήλινων αγαλμάτων από την λίθινη ακόμη εποχή, και η εύρεση τέτοιων καταλοίπων, πιστοποιεί την χρονική περίοδο που κατασκευάστηκαν αυτά τα πήλινα αγγεία. Και ο πήλινος στρατός της Κίνας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ψημένος πηλός, τον οποίο κάποιος καλλιτέχνης μετέτρεψε σε πήλινα – και όχι μαρμάρινα – αγάλματα με εξατομικευμένα προσωπικά χαρακτηριστικά.
Ο άγνωστος αυτός καλλιτέχνης πρόσφερε τις ικανότητές του, και κατασκεύασε αυτά τα πήλινα αγάλματα [υπάρχει και η υπόθεση ότι ήσαν Έλληνες οι καλλιτέχνες αυτοί ], αλλά ως εκεί. Πνοή και ψυχή ζωής δεν μπόρεσε να δώσει στον άψυχο πηλό. Απέδωσε όμως τα προσωπικά χαρακτηριστικά κάθε στρατιώτη, ώστε να είναι εγγύτερα στην αλήθεια. Όμως αυτό δεν έδωσε και την ζωή στον πηλό, απλούστατα διότι ως άνθρωπος ο καλλιτέχνης έχει μεν ικανότητα αναπαράστασης, αλλά δεν έχει την ικανότητα να δίνει ζωή – όπως εμείς την κατανοούμε – στο κατασκεύασμά του.
Και αυτό κάνει την διαφορά μεταξύ ανθρώπινου έργου και θεϊκού έργου. Το ένα είναι ενθύμημα ζωής, το άλλο είναι και κατέχει στοιχεία ζωής, και όλοι αναγνωρίζουμε την διαφορά αυτή. Μάλιστα, οι Χριστιανοί, όσοι πιστεύουμε στον Χριστό – και όχι σε ανθρώπινες ανοησίες – ξέρουμε ότι μέσα στο σώμα μας που αποτελείται από συστατικά του χώματος, δηλαδή είναι πήλινο, κατοικεί κάτι πολύ πιο σπουδαίο από την αξία του πηλού, αν και η σύνθεση αυτή του ανθρώπινου σώματος δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί, παρόλο που ο Χριστός είπε να προσέχετε τους εαυτούς σας.
Και ο Παύλος στην δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή του επισημαίνει ότι, ναι μεν το σώμα μας είναι πηλός, αλλά μέσα του “έχομεν θησαυρόν”, και αυτός είναι ο δεύτερος θησαυρός. Ο πρώτος είναι το πήλινο σώμα που διαθέτουμε όλοι. Ο δεύτερος είναι η ζωή. Και για τους Χριστιανούς αυτή είναι η ουσιαστική διάσταση της προσωπικής μας καθημερινότητας, για την οποία πρέπει να μεριμνούμε, ώστε να αξιοποιείται προς την ορθή κατεύθυνση του προσωπικού μας μέλλοντος.