Στο Σύμβολο της Πίστεως των Χριστιανών ρητά μνημονεύεται ότι όλα τα σχετιζόμενα με την παρουσία και διδασκαλία του Χριστού ήταν γραμμένα στις Ιερές Γραφές της Παλαιάς Διαθήκης. Και η ζωή, το έργο και τελικά ο σταυρικός του θάνατος και η Ανάσταση, είχαν και αυτά αποτυπωθεί στην Παλαιά Διαθήκη, ως κάτι που θα συνέβαινε στο άγνωστο μέλλον της εποχής εκείνης, δηλαδή, της Παλαιάς Διαθήκης.
Αυτή η πίστη στις Ιερές Γραφές αποτέλεσε και την βάση της διδασκαλίας του Χριστού, ο οποίος ρητά επικαλέστηκε τα λόγια της Γραφής για όσα επρόκειτο να πάθει στον Σταυρό και τον τάφο. Μάλιστα, ο ίδιος έδωσε το μεγάλο μάθημα της ακοής των λόγων, και της διατήρησης αυτών των λόγων μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο, δηλαδή στην καρδιά και την συνείδηση των ατόμων που ενδιαφέρονται για την δική του διδασκαλία της Αναστάσεως και της αιωνίου ζωής.
Αυτός ο λόγος του Χριστού είναι η μεγάλη παρακαταθήκη των Χριστιανών. Διότι μόνο μέσα από αυτήν την πηγή μπορεί το άτομο να κατανοήσει και να γνωρίσει την υγιαίνουσα διδασκαλία του Χριστού και να την διακρίνει από τις ανθρώπινες παραδόσεις, διότι πρόκειται για δύο συνυπάρχοντα διαφορετικά πράγματα. Ο ένας είναι λόγος εκ του ουρανού και αφορά την οικουμένη την μέλλουσα, και ο άλλος είναι λόγος ανθρώπινος με αξία για όσο χρόνο ζούμε πάνω στην γη.
Οι παραδόσεις των ανθρώπων, τα ήθη και τα έθιμα, δεν εμποδίζουν την εφαρμογή της υγιαίνουσας διδασκαλίας του Χριστού, διότι η παράδοση είναι συνυφασμένη με την διδασκαλία του ουρανού. Εκείνο, όμως, που καλείται κάθε άτομο να κάνει στην προσωπική του καθημερινότητα, κατά την οποία ούτως ή άλλως όλοι ζούμε μέσα στις παραδόσεις, είναι να διαχωρίζει και να διακρίνει τις διαφορές.
Ο ίδιος ο Χριστός εξήγησε στον Πέτρο, ότι αυτό που επρόκειτο να πάθει στον Σταυρό, δεν ήταν σύμφωνα με τις ανθρώπινες απόψεις, αλλά ήταν το θέλημα του θεού, και αυτό ακριβώς ακολούθησε. Όχι την καλή και φιλική γνώμη του Πέτρου, αλλά την ρήση και τον Λόγο των Γραφών. Καλά τα ανθρώπινα. Αλλά όταν έρχεται η σύγκριση με την αλήθεια και το θέλημα του ουρανού, εκεί οι ανθρώπινες παραδόσεις υποχωρούν μπροστά στην Αλήθεια του Ευαγγελίου.
Οι ανθρώπινες παραδόσεις δεν είναι για κατάργηση, αλλά για βοήθεια στην ατομική καθημερινότητα. Ο ίδιος ο Χριστός ακολούθησε όλες τις παραδόσεις του λαού του στην εποχή εκείνη. Ο ίδιος όμως επέλεξε την πορεία προς το θέλημα του θεού, και όχι στο βόλεμα μεταξύ των ανθρώπων. Όταν του προσφέρθηκε η ευκαιρία να τον κάνουν επίγειο βασιλιά, εκείνος το αρνήθηκε, αποβλέποντας στην μεγαλύτερη μισθαποδοσία που ήταν γραμμένη για εκείνον στις Γραφές.