Αν και όλοι χρησιμοποιούμε καθημερινά ένα καθρέφτη, δεν είναι κατανοητός ο ρόλος του στο πλάτος της προσωπικής μας εμφάνισης. Διότι, μόνο ο καθρέφτης είναι ο αψευδής και αληθινός μάρτυρας της εξωτερικής μας εικόνας, και όχι οι άλλοι γύρω μας, οι οποίοι μπορεί να μάς βλέπουν, αλλά η εικόνα τους είναι επηρεασμένη από τις δικές τους εκτιμήσεις για τα πράγματα που εμφανίζονται στην δική μας εικόνα.
Άρα, μόνο ο καθρέφτης είναι ο “δίκαιος κριτής” της προσωπικής μας εμφάνισης και κανένας άλλος. Διότι, δεν υπεισέρχονται αστάθμητοι και απρόβλεπτοι παράγοντες, οι οποίοι να αλλοιώνουν την πληροφορία της δικής μας εικόνας. Ο καθρέφτης μένει απαθής σε κάθε καλή ή αρνητική εικόνα που εμφανίζεται, και δεν προσθέτει ούτε αφαιρεί από την αλήθεια την οποία έχει μπροστά του. Και αυτό είναι το πολύτιμο για μάς.
Δεν μάς κάνει χατίρια με καλά “λόγια” όταν βλέπει κάτι άσχημο, ούτε μάς επαινεί όταν βλέπει κάτι καλό. Ο ρόλος του είναι καθορισμένος. Και εάν συμβαίνει κάτι άλλο, τότε αυτός δεν είναι καθρέφτης, αλλά “τεχνητή νοημοσύνη”, που προσπαθεί να αποφύγει την έκφραση της αλήθειας, και θέλει να εισάγει την “δική της εικόνα” στην δικής μας προσωπική αλήθεια. Και αυτό είναι πονηρό. Διότι όλοι θέλουμε την αλήθεια, όχι γιατί είμαστε μαζοχιστές, αλλά μόνο με την γνώση της αλήθειας θα κατανοήσουμε τα αρνητικά της εμφάνισής μας, και θα διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Η απόκρυψη της αλήθειας είναι το πρώτο στάδιο της εξαπάτησης, και η αρχή της προσωπικής μας καταστροφής. Διότι, δεν θα ξέρουμε τι είναι καλό και τι είναι κακό: το πρώτο για να το ακολουθήσουμε, και το δεύτερο για να το αποφύγουμε. Άρα η απόκρυψη της αλήθειας με τεχνητα μέσα, δηλαδή παραποίηση της αλήθειας χωρίς το ενδιαφερόμενο πρόσωπο να το αντιληφθεί, είναι η αρχή της παράνοιας. Διότι θα συγκρίνουμε πράγματα που δεν ξέρουμε, και θα παίρνουμε αποφάσεις για πράγματα που δεν είναι αληθινά. Δηλαδή, θα κοπιάζουμε χωρίς αποτέλεσμα, ή, μάλλον θα χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας σε πράγματα που δεν πρόκειται να διορθώσουν την προσωπική μας εικόνα.
Άρα ο καθρέφτης, με την απλότητά του εγγυάται την απόδοση και την εμφάνιση της αλήθειας. Κάθε παρέμβαση μεταξύ φυσικού προσώπου και καθρέφτη δεν εμφανίζει την αλήθεια, αλλά την μετατρέπει σε κάποια “άλλη αλήθεια”, η οποία ωστόσο δεν είναι η δική μας αλήθεια. Οι παρεμβολές άλλων θεμάτων στην απόσταση που μάς χωρίζει από τον καθρέφτη, είναι επικίνδυνη για την γνώση του εαυτού μας και της προσωπικής μας ζωής.
Και η διδασκαλία του Χριστού είναι αυτή ακριβώς η έκφραση της αλήθειας, όπως αποτυπώνεται στον καθρέφτη της προσωπικής μας συνείδησης, χωρίς τεχνητές παρεμβάσεις και αλλοιώσεις. Τα λόγια της διδασκαλίας αντανακλούν μέσα μας την πραγματική μας κατάσταση, η οποία – τις περισσότερες φορές – δεν είναι αυτή που θα θέλαμε, αλλά θα θέλαμε να την αλλάξουμε.
Όμως η έλλειψη αληθινής πληροφόρησης για την πραγματική μας εικόνα, επηρεάζει τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας, με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί η διόρθωση, να μην επέρχεται η αλλαγή και η κάθαρση κάθε αντικειμένου που έχει ήδη παρεισφρήσει στην συνείδησή μας, ή έχει παρεμβληθεί μεταξύ της προσωπικής μας συνείδησης και της αλήθειας του καθρέφτη. Και αυτό είναι η συνέχιση της προσωπικής μας τραγωδίας.