Κάθε νέα ανακάλυψη είναι και μία νέα αποκάλυψη, η οποία μέχρι τώρα δεν ήταν γνωστή. Αυτό άλλωστε σημαίνει ο όρος “αποκάλυψη”. Δηλαδή, κάτι που δεν ήταν ορατό, γνωστό από τις πέντε αισθήσεις του ανθρώπου μέχρι τώρα, σήμερα, τώρα, έρχεται να προστεθεί στην σφαίρα της γνώσης και της ανθρώπινης κατανόησης για αξιοποίηση. Αυτή είναι η πραγματική έννοια της λέξης “αποκάλυψη”, και προφανώς πρόκειται για ουσιαστική έννοια για όποιο άτομο ενδιαφέρεται να κατανοήσει, για να εφαρμόζει στην ατομική του καθημερινότητα την διδασκαλία του Χριστού.
Διότι, στην προσωπική μας καθημερινότητα δεν συμβαίνουν βιβλικές μεταμορφώσεις και θαύματα που έγιναν στο παρελθόν, αλλά συμβαίνουν μικρά αλλά ουσιώδη για την προσωπική μας ζωή γεγονότα, τα οποία ωστόσο συνιστούν και την συνολική εμπειρία ζωής, που καθένα πρόσωπο βιώνει τον καιρό της εδώ, επί της γης παραμονής του.
Ενώ, δηλαδή, στην διδασκαλία του Χριστού περιγράφονται θαύματα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε ζήσει ο κόσμος, στην προσωπική μας ζωή δεν συμβαίνουν αντίστοιχου μεγέθους γεγονότα, με αποτέλεσμα η πίστη μας να μην είναι παραγωγική για το άτομο, αλλά να δημιουργείται η εντύπωση ότι ο θεός έχει πεθάνει, δεν μπορεί να συμβούν σήμερα όσα συνέβησαν στην Καπερναούμ και στην Γαλιλαία της εποχής του Χριστού, και αυτό έχει ως συνέπεια την απογοήτευση, διότι εμείς δεν βιώνουμε τα ίδια μεγέθη με αυτά που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη.
Και αυτή είναι η λάθος πορεία σκέψης σε σχέση με την μεταφορά μας προς τα εμπρός, δηλαδή στην εμβάθυνση της πίστης στον ζωντανό θεό – όχι στην άγνωστη μυστηριακή νοοτροπία των Ελευσινίων Μυστηρίων – και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ψυχρότητα και αδιαφορία μας έναντι των όσων περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Με λίγα λόγια, οι αποκαλύψεις – με την γενικότερη έννοια – όσων περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη, δεν έχει το αντίστοιχό τους στην προσωπική μας καθημερινότητα, διότι όλοι περιμένουμε από τον ζωντανό Χριστό να κάνει τα θαύματα που έκανε τότε, και περιγράφονται από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης.
Και αυτή είναι η λάθος προσέγγιση. Διότι δεν βλέπουμε μπροστά μας, αλλά πίσω μας, και, όπως συμβαίνει με την οδήγηση του δικού μας οχήματος, βλέπουμε στον καθρέφτη του όπισθεν, και όχι στο δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας, με τις γνωστές συνέπειες για όποιον οδηγό κάνει αυτό το λάθος. Δηλαδή να μην παρακολουθεί τον δικό του δρόμο που έχει να διανύσει τώρα, αυτή τη στιγμή, αλλά να βλέπει από τον καθρέφτη του οχήματος τον δρόμο που έχει ήδη καλυφθεί, και δεν έχει πλέον καμία αξία για το μέλλον του ταξιδιού του.
Και ο Χριστός ήταν απόλυτα σαφής. Να κοιτάζετε και να εξερευνάτε την δική σας προσωπική ζωή σήμερα, και όχι να ασχολείστε με το παρελθόν και με τους άλλους. Να παίρνετε μαθήματα από τα λάθη και τις επιτυχίες του παρελθόντος – αυτό είναι η ορθή στάση απέναντι στο παρελθόν των άλλων – σήμερα για την δική σας προσωπική ζωή και να αξιοποιείτε τα μαθήματα που περιγράφονται για την παλαιότερη εποχή.
Επαναλήψεις στην ιστορία δεν υπάρχουν κατ’ ουσίαν. Υπάρχουν μόνο εξωτερικές ομοιότητες, αλλά με άλλο σύγχρονο περιεχόμενο, και αυτό πρέπει να σάς απασχολεί, και όχι η κριτική για το παρελθόν των άλλων που μπορεί να βίωσαν με επιτυχία ή αποτυχία τις αποκαλύψεις του τότε, αλλά εσείς – εξήγησε ο Χριστός – ζείτε σήμερα και κρίνεστε σήμερα για την δική σας επιτυχία ή αποτυχία.