Ο κόσμος γύρω μας είναι ανεξιχνίαστος. Τόσο κατά την φυσική του διάσταση, όσο και κατά την κοινωνική του πολυπλοκότητα, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από την προσωπική μας πείρα καθημερινά, όπου οι ερευνητές των φυσικών και χημικών διαστάσεων αγωνίζονται να εξακριβώσουν ακόμη και στοιχειώδη πράγματα, πχ από τί υλικό αποτελείται το σύμπαν που μάς περιβάλλει – η απάντηση συνήθως είναι “σκοτεινή ύλη”, αλλά αυτή δεν είναι απάντηση σοβαρή ως προς την ερώτηση για το υλικό του σύμπαντος, αφού μέσα σε αυτό ζούμε καθημερινά οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι – ή γιατί δεν υπάρχει ειρήνη στον κόσμο αλλά υπάρχουν πόλεμοι και θάνατος, ενώ έχουμε ικανούς – τους καλύτερους που μπορούμε δηλαδή – και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα που όλοι ξέρουμε ότι συμβαίνουν γύρω μας.
Άρα, είναι προφανές ότι υπάρχει ανάγκη εξιχνίασης των θεμάτων που εμπίπτουν στην προσωπική μας καθημερινότητα, όχι βέβαια για να δώσουμε απάντηση σε τέτοια ερωτήματα όπως τα παραπάνω, αλλά για να λάβουμε απαντήσεις στα προσωπικά μας ερωτήματα για τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες στην προσωπική μας ζωή. Διότι τα γενικότερα ερωτήματα της ανθρωπότητας και της ζωής είναι σημαντικά και μάς αφορούν όλους, αλλά η απάντηση αυτών των ερωτημάτων δεν λύνει και τα προσωπικά μου προβλήματα που αντιμετωπίζω προσωπικά ως άτομο.
Για τον λόγο αυτό και καταφεύγουμε στις προσωπικές μας προσεγγίσεις των ερωτημάτων που θέτει προσωπική μας καθημερινή ζωή, προκειμένου η ατομική μας ζωή να γίνεται καλύτερη και όχι χειρότερη. Και η διδασκαλία του Χριστού ήρθε να καλύψει αυτό το κενό, δηλαδή να δώσει ατομικές απαντήσεις, οι οποίες όμως θα είναι και εφαρμόσιμες – εάν θέλουν οι άνθρωποι – από το κάθε άτομο που έχει αντίστοιχα ερωτήματα ζωής.
Δεν επιβάλλει η διδασκαλία. Υποδεικνύει δρόμους, και δίνει συμβουλές για το ενδιαφερόμενο άτομο, ώστε να πετυχαίνει, ή – όταν αποτυχαίνει – να μπορεί να βρει την αιτία της αποτυχίας του συντεταγμένα και όχι δημαγωγικά. Όλη η διδασκαλία του Χριστού, η υγιαίνουσα διδασκαλία και όχι αυτή που είναι μεικτή με ανθρώπινες ιστορίες πραγματικών ή φανταστικών ανθρώπων, έχει ένα σκοπό: να εκπαιδεύει το άτομο μέσα από την καθημερινή του πρακτική ζωή, να ανακαλύπτει το θέλημα του δημιουργού του, γιατί αυτή η ανακάλυψη/αποκάλυψη βελτιώνει την δική του ζωή, και πολλές φορές και κάποιων άλλων.
Και, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν προβλέπει αδικία των άλλων έναντι του ατομικού συμφέροντος. Και εδώ είναι η εξιχνίαση των ατομικών μας ορίων. Όταν ανοίγεται ένας δρόμος, πχ πλουτισμού, δεν μπορούμε να βάλουμε όρια, διότι μάς παρασύρει η πλεονεξία σε ορίζοντες εκτός των υποκειμενικών μας ορίων, οδηγώντας τις αποφάσεις μας σε πράξεις εις βάρος των άλλων, δηλαδή δημιουργώντας νέες αδικίες και νέα μάχη μεταξύ των ανθρώπων.
Ο Χριστός δεν είπε να μην έχετε περιττά, αλλά να έχετε αυτάρκεια σε όσα είναι απαραίτητα για την ζωή σας, και να έχετε περισσεύματα σε θέματα που αφορούν την προσωπική σας ζωή. Διότι η εξιχνίαση των ατομικών μας ορίων δεν είναι θέμα του θεού, αλλά είναι προσωπική μας υπόθεση, ώστε να έχουμε και να περισσεύουμε μέσα στα όρια εκείνα που θα κάνουν το σύνολο της ατομικής μας ζωής καλύτερο, αλλά και θα υπάρχουν περισσεύματα για το μέλλον, εγγύς και αιώνιο.