Η ύπαρξή μας είναι μια απόλυτα προσωπική υπόθεση. Ιδιαίτερα στην δική μας εποχή με την επικράτηση των social media, όπου καθένας είναι συνδεδεμένος με πολλούς άλλους ανθρώπους, φαίνεται σαν να είμαστε όλοι ένα και κανένας δεν έχει ευθύνη για τίποτα.
Ωστόσο, αυτό είναι μια απατηλή – εν πολλοίς – εικόνα, διότι ποτέ δεν χάνεται η ατομική ευθύνη, είτε πρόκειται για τις τροφές που καταναλίσκουμε, είτε πρόκειται για χιλιάδες άλλες καθημερινές μας επιλογές. Διότι οι επιλογές μας εξαρτώνται απόλυτα από την δική μας ευθύνη, τις δικές μας προσωπικές ανάγκες και την προσωπική γνώση των πραγμάτων, άσχετα αν δεχόμαστε επιδράσεις από το κοινωνικό ή το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε την καθημερινή μας ζωή.
Υπάρχω, αλλά υπάρχω εγώ, δεν υπάρχουμε στον πληθυντικό αριθμό, γιατί κάποια πράγματα δεν αντιστοιχούν σε αριθμούς αλλά σε προσωπικότητες. Και κάθε άνθρωπος δεν είναι ένας αριθμός ανάμεσα στα δισεκατομμύρια, αλλά είναι μια απόλυτα ξεχωριστή προσωπικότητα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ικανότητες, με ιδιαίτερες προσωπικές ανάγκες, και κανένας – εν κατακλείδι – δεν θέλει και δεν μπορεί να είναι ένας ανώνυμος αριθμός μέσα στο πλήθος.
Το “υπάρχω” συνοδεύεται πάντοτε από ένα σύνολο στοιχείων που αφορούν αποκλειστικά εμένα, το ένα άτομο, την μια προσωπικότητα, ανεξάρτητα από το πόσοι άλλοι βρίσκονται κοντά μου. Και αυτό το κατανοούμε από τις διαδικασίες στις ιατρικές μας πράξεις. Κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον άλλο στην εξαγωγή ενός δοντιού και κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον άλλον στην αφαίρεση μιας χοληδόχου κύστεως. Κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον άλλον σε μια θεραπεία γιατί τον αγαπά και τον σκέφτεται. Πρόκειται για απόλυτα προσωπικές υποθέσεις και διάχυση των ευθυνών και των συνεπειών δεν υπάρχει.
Όταν λέμε ότι ο δημιουργός σχεδίασε και δημιούργησε τον άνθρωπο, δεν εννοούμε ένα αόριστο όν, αλλά εννοούμε ότι δημιούργησε ένα πρωτότυπο, τον αρχικό πρόγονό μας. Και είναι προφανές ότι καθένας από μας, άσχετα αν μετράμε μεγάλους αριθμούς, είναι μια χωριστή περίπτωση, με υπαρξιακή μοριακή μοναδικότητα κατά το σώμα, και συνεπώς και κατά την εσωτερική μας υπαρξιακή υπόσταση, με ό,τι αυτή μπορεί να περιλαμβάνει.
Στην διδασκαλία του Χριστού ο ενικός αριθμός είναι εμφανής σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα της ζωής. Η κοινωνική διάσταση των ζητημάτων έπεται, και καθένας καλείται να ανακαλύψει πρώτα το υπαρξιακό προσωπικό του περιεχόμενο, και κατόπιν να σταθμίσει τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους.