Ο καλός ο λόγος κτίζει και ο κακός γκρεμίζει, λέει η παροιμία. Και αυτό είναι σωστό, γιατί το πειραματιζόμαστε καθημερινά στη ζωή μας. Ένας καλός λόγος είναι εκείνος που οικοδομεί και δεν αποδομεί ούτε γκρεμίζει. Την αντίθετη συνέπεια έχει ο κακός και ο πονηρός λόγος, ο οποίος καταστρέφει τα υφιστάμενα και νεκρώνει την προοπτική της ζωής.
Ενώ, δηλαδή, στον καλό το λόγο υπάρχει ελπίδα και ενθάρρυνση, στον πονηρό ή τον κακό λόγο υπάρχει η απογοήτευση και η απελπισία. Διότι, πράγματι, μπορεί να είναι υπερβολικά αισιόδοξος ένας καλός λόγος, αλλά αυτό μπορεί να δώσει το θάρρος για μια μεγαλύτερη προσπάθεια, σε ένα πιο δυνατό ξεκίνημα για νέες κατακτήσεις. Ο πονηρός και ο κακός λόγος μας αποτρέπει από κάθε προσπάθεια, γιατί εμπεριέχει τον φόβο της αποτυχίας και αυτό μας καθιστά αδρανείς και άπραγους.
Και η επιλογή των καλών ή των κακών λόγων εναπόκειται σε μας. Είτε για να τον εκφωνήσουμε είτε για να τον απορρίψουμε σύμφωνα με τις δικές μας αντιλήψεις και την δική μας θέληση. Όλα δηλαδή είναι στην διάθεσή μας και μπορούμε να τα κάνουμε, αλλά εμείς επιλέγουμε το ωφέλιμο για την δική μας προσωπική περίπτωση. Όλα δεν μας ωφελούν, αλλά μας ωφελούν εκείνα που είναι για την δική μας προσωπική προκοπή και αύξηση, καθένας, βέβαια, σύμφωνα με τις προσωπικές του επιδιώξεις.
Και η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι τίποτα άλλο από οδηγίες πώς να διακρίνουμε τον κακό, δόλιο, ψευδή και πονηρό λόγο από τον λόγο της αλήθειας, τον εποικοδομητικό λόγο. Αλλά δεν είναι μόνο η διάκριση. Είναι και η προσωπική μας επιλογή και η επάρκεια δύναμης για να ακολουθήσουμε την πορεία για την υλοποίηση ενός καλού λόγου, αποφεύγοντας τον κακό, τον δόλιο και πονηρό λόγο που θα μας οδηγήσει σε περιπέτειες και προσωπικά αδιέξοδα αργότερα.
Ο καλός ο λόγος δεν λύνει μόνο τα προβλήματα για σήμερα, αλλά ανοίγει και δρόμους μέλλοντος και διαχρονικής αξίας έργων, αφήνοντας το μέλλον διαθέσιμο για βελτίωση της σημερινής μας κατάστασης. Όχι μόνο δεν αποκλείει, αλλά ενθαρρύνει για νέες αποκαλύψεις και ανακαλύψεις μέσα από την ατομική μας βελτίωση, καθώς επιλέγουμε όχι λύσεις βολικές μόνο για το σήμερα, αλλά “συγκεντρώνουμε προμήθειες” και για το αύριο, το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο.
Και αυτός είναι ο καρπός του εφοδίου της πίστης, όταν την καλλιεργούμε στην πρακτική καθημερινή μας ζωή. Η αύξηση της πίστης φέρνει καρπούς ζωής μέσα από τις προσωπικές μας επιλογές για πράγματα που δεν φαίνονται ακόμη, αλλά η επιθυμία να τα αποκτήσουμε μας γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη για να το καταφέρουμε. Και η δύναμη της ανάστασης είναι διαθέσιμη για τον καθένα που ενδιαφέρεται για το σήμερα και το παρόν, αλλά καλλιεργεί και τον καλό λόγο του μέλλοντος.