Η υπολογιστική ικανότητα που διαθέτουμε όλοι είναι η απόδειξη ότι αυτή η ικανότητα δεν είναι επίκτητη αλλά είναι θεμελιώδης, και προέρχεται από τον ίδιο τον δημιουργό, ενώ η καλλιέργειά της ανήκει στον καθένα, ο οποίος και είναι υπεύθυνος για την διατήρησή της σε ικανοποιητικό επίπεδο, ανάλογα με τις προσωπικές μας απαιτήσεις.
Το πόσο, δηλαδή, θα το καλλιεργήσει και θα το αξιοποιήσει κάποιος το εφόδιο αυτό δεν είναι θέμα του δημιουργού που το έθεσε μέσα μας ως εφόδιο επιβίωσης, αλλά είναι προσωπική και ατομική μας υπόθεση, πόσο θα το αξιοποιήσουμε και θα το καλλιεργήσουμε, ώστε να παράγει τα επιθυμητά αποτελέσματα στην πρακτική μας καθημερινότητα.
Ενώ, δηλαδή, όλοι διαθέτουμε το ίδιο εφόδιο στον εσωτερικό μας κόσμο, άλλος το αξιοποιεί και το καλλιεργεί πολύ, άλλος λίγο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μην το χρησιμοποιήσει, διότι αυτό θα σημάνει θάνατο ακαριαίο.
Εκείνο δηλαδή το στοιχείο που μετατρέπει το άτομο, ένα φυσικό πρόσωπο, σε λειτουργικό τμήμα της ζωής, δεν μπορεί να αποσπαστεί από την συνείδηση κανενός ατόμου, διότι αυτό θα σημάνει τον άμεσο θάνατό του, αφού δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει τις πρακτικές του ανάγκες επιβίωσης. Με λίγα λόγια, καθένας μας διαθέτει το εφόδιο, την ικανότητα των μαθηματικών υποολογισμών, αλλά άλλος το καλλιεργεί και καταλήγει καθηγητής, άλλος το χρησιμοποιεί και το αξιοποιεί μόνο για τις πρακτικές του ανάγκες (αυτό που κάνουμε όλοι), και, φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι που το καλλιεργούν συστηματικά και το αξιοποιούν όχι μόνο για τις πρακτικές τους ανάγκες, αλλά και για τις μεγαλύτερες και βαθύτερες αναζητήσεις της πρόσκαιρης ζωής μας.
Και αυτό είναι καταπληκτικό, διότι ο δημιουργός δεν στέρησε από κανένα το απαραίτητο αυτό εφόδιο σε όλα τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που έζησαν και ζουν πάνω στη γη, αλλά άφησε στο δικό μας ρόλο την ευθύνη και την επιθυμία να προχωρήσουμε στην καλλιέργεια και στην αξιοποίησή του εφοδίου αυτού, προκειμένου να αναζητήσουμε απαντήσεις για τα ερωτήματα της ζωής, τόσο της καθημερινής, όσο και του μέλλοντος.
Διότι, το σήμερα είναι σπουδαίο και απαραίτητο – χωρίς άλλωστε αυτό δεν υπάρχει ζωή – αλλά τα ερωτήματα δεν μπορεί να περιορίζονται μόνο στο τώρα και στο άμεσο μέλλον, αλλά είναι προφανές ότι τα ερωτήματα έχουν και βάθος μη περιορισμένου χρόνου στην προβολή της ζωής του μέλλοντος, και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο για όσους ενδιαφέρονται όχι μόνο για την καλή σημερινή πραγματικότητα, αλλά ενδιαφέρονται και για τα ερωτήματα που συνδέονται με τις διαχρονικές αξίες και το αόρατο αλλά οπωσδήποτε υπαρκτό και αιώνιο μέλλον της ζωής.