Η πληρότητα ως αντίθετο της έλλειψης είναι προσωπική υπόθεση, που απαιτεί την ενεργό συμμετοχή του ατόμου. Όπως οι τροφές και η αναπνοή, έτσι και η συμπλήρωση των κενών που εμφανίζονται στο σώμα ή τον εσωτερικό-ψυχικό μας κόσμο δεν συμπληρώνεται εάν το άτομο δεν ενδιαφερθεί. Πολύ περισσότερο, όταν τα θέματα στα οποία παρατηρείται έλλειψη είναι μη ορατά, και μη μετρήσιμα με αριθμούς και μηχανικούς τρόπους, τότε απαιτείται αυξημένη σπουδή και ατομική μέριμνα, ώστε να επέλθει η πληρότητα, δηλαδή να γεμίσουν τα υφιστάμενα αυτή την στιγμή κενά της ατομικής ή κοινωνικής μας ζωής.
Για τον λόγο αυτό και ο απόστολος Πέτρος δεν άφησε τη νέα πίστη στην ανάσταση του Χριστού ως φυσιολογική, φυσική και αδιάφορη παρακαταθήκη σε κάθε ένα άτομο που πιστεύει, αλλά συνέστησε σε όσους ήθελαν να έχουν πληρότητα στην ατομική και κοινωνική τους ζωή, να καταβάλουν κάθε σπουδή και κάθε προσπάθεια, ώστε να καταστεί το αποτέλεσμα της πίστης όχι αδρανές και αδιάφορο, αλλά δραστήριο και παραγωγικό μέσα στην προσωπική καθημερινότητα. Διότι αυτός ήταν ο τρόπος, κάτι που φαίνεται ότι είχε δοκιμαστεί μέσα από την προσωπική του πείρα, για να πληρωθεί το οικοδόμημα της πίστης, δηλαδή του εσωτερικού ανθρώπου σε όποιον είχε πιστέψει. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα υπήρχε εσωτερική φτώχεια και έλλειψη, που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ναυάγιο τη νέα ζωή που υποσχέθηκε ο Χριστός.
Η αδράνεια και η αδιαφορία δεν συνιστούν δυνάμεις παραγωγικές, εφόσον παρατείνονται σε βάθος χρόνου και περιορισμό του περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται καθένας. Αντίθετα, η τριβή με την καθημερινότητα και η αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που μπορεί να προκύψουν στην ατομική μας καθημερινότητα, καθιστά το άτομο που πιστεύει στην δύναμη της Ανάστασης, ικανό να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ημέρας με άλλους υπολογισμούς και εξηγήσεις για τον τρόπο που ενεργεί ο θεός στην ατομική του καθημερινότητα.
Η κοντόφθαλμη άποψη, η περιορισμένη αντίληψη, η απόκρυψη της αλήθειας, η αποφυγή της σύγκρουσης με το ψέμα και την απάτη, δεν συνιστούν ώριμο άνθρωπο, πολύ περισσότερο δεν φανερώνουν άτομο ικανό να σταθεί στα πόδια του κατά την κρίσιμη στιγμή. Αντίθετα, γράφει ο απόστολος Παύλος, η ζωή με την δύναμη της Αναστάσεως, δηλαδή η βασιλεία του θεού, εκφράζεται μέσα από πράξεις δικαιοσύνης, και ειρήνης και χαράς, οι οποίες επαινούνται από τους ανθρώπους και είναι ευάρεστες στον ίδιο τον θεό, ο οποίος και ανταποδίδει με τον δικό του τρόπο το μίσθωμα, σε όποιον βάζει το χέρι του στην αλήθεια του Ευαγγελίου, και δεν υποστέλλει τις πεποιθήσεις του, όταν αυτές είναι μέσα στην αλήθεια και στην πρακτική αγάπη.