Ο απόστολος Πέτρος δεν ήταν φιλόσοφος. Ήταν επαγγελματίας ψαράς, δηλαδή ένας επιχειρηματίας της εποχής του. Ωστόσο, ακούγοντας την διδασκαλία του Χριστού άλλαξε η οπτική γωνία που έβλεπε τον κόσμο και τις δραστηριότητές του.
Και για τα θέματα της κληρονομικότητας έβαλε ως όριο την γέννηση. Διότι όλα αρχίζουν από την γέννηση. Νωρίτερα δεν υπάρχει τίποτα. Μετά την γέννηση όλα μπορεί να συμβούν. Επιτυχίες, αποτυχίες, κέρδη ή ζημίες, φως ή σκοτάδι.
Αρχίζοντας από την γέννηση έχουμε περιθώρια να καλλιεργήσουμε τα καλά στοιχεία που έχουμε κληρονομήσει, και με τον τρόπο αυτό να μειώνονται σε καθημερινή βάση οι επιδράσεις από την αρνητική κληρονομιά που έχουμε παραλάβει.
Με λίγα λόγια, όσο νωρίτερα ξεκινήσει κάποιος την ορθή πορεία της ζωής του, τόσο καλύτερο θα είναι και το μέλλον. Αυτό φυσικά οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα ότι ψάχνοντας την αφετηρία των γεννήσεων, καταλήγουμε στην αρχική δημιουργία του δημιουργού, ο οποίος σχεδίασε τον άνθρωπο σύμφωνα με το δικό του προσωπικό πρότυπο, κατ’ εικόνα και ομοίωση δική του.
Άρα οι όποιες μεταλλάξεις έχουν επέλθει στην κληρονομικότητα μου είναι προφανές ότι είναι μεταβλητές με βάση τον αρχικό σχεδιασμό του δημιουργού και τα εφόδια με τα οποία μας έχει εφοδιάσει, ώστε να έχουμε τη δύναμη να επιστρέψουμε στον δικό του αρχικό σχεδιασμό. Ένα σχεδιασμό τον οποίο πρέπει να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε, ένα σχεδιασμό αρχόντων και όχι δούλων.
Αυτό ήταν και το έργο του Χριστού: η υπόδειξη για επιστροφή από την καθημερινή συντροφιά των χοίρων, στο σπίτι και τις ιδιοκτησίες του πατέρα δημιουργού. Όλα τα άλλα είναι παραμονή στην αρνητική κληρονομιά ή ενδιάμεσα στάδια της πορείας προς τον δημιουργό μας.
Εκείνος άνοιξε τον δρόμο και μας υπέδειξε την πορεία. Η απόφαση για το ταξίδι της επιστροφής είναι πάντα προσωπική, όπως προσωπικά είναι και τα κέρδη και οι ζημίες από την επιστροφή.
