Ο ουρανός και τα αστέρια αποτελούσαν πάντοτε για τον άνθρωπο ένα μεγάλο ερωτηματικό και έναν μεγάλο και απέραντο χώρο. Και αυτό γιατί με γυμνό μάτι, χωρίς δηλαδή βοηθητικά όργανα, τηλεσκόπια κλπ, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει ένα τέλος, μια άκρη.
Και ενώ αυτό ήταν μέχρι τώρα δεδομένο αξίωμα, έρχεται η νέα ερευνητική προσπάθεια να αλλάξει τα δεδομένα: Όχι μόνον ο ουρανός και το σύμπαν είναι απέραντα, αλλά και τα γονιδιακά δεδομένα παρουσιάζουν ανάλογες εικόνες.
Μάλιστα, η καθηγήτρια Βιο-πληροφορικής κ. Χατζηγεωργίου δήλωσε πρόσφατα ότι “τα γονιδιακά δεδομένα είναι πολύ περισσότερα από τα αστροφυσικά δεδομένα“. Με λίγα λόγια, ψάχνοντας τον ουρανό και το σύμπαν, ίσως κάποτε βρούμε μια άκρη. Οι πληροφορίες όμως που εμπεριέχονται μέσα στα ανθρώπινα όργανα, είναι πολύ περισσότερες.
Και αυτός ήταν ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός ζήτησε από τους μαθητές του να στρέψουν την προσοχή τους μέσα στον άνθρωπο, στο εσωτερικό του σώματός μας, γιατί ακριβώς εκεί συντελούνται και λειτουργούν οι μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις.
Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει όλο το αναγκαίο υπόβαθρο, τα αναγκαία υλικά και οι λειτουργικές εντολές για μια ζωή διαφορετική από αυτήν που ζούμε σήμερα.
Τα εξωτερικά φαινόμενα, οι εξωτερικές δραστηριότητες, τα φαινόμενα που καθένας μπορεί να παρατηρήσει, δεν αποτελούν τον κύριο ερευνητικό χώρο αλλά τον δευτερεύοντα. Διότι η κίνηση ενός οχήματος είναι μεν μια δραστηριότητα, αλλά αυτή είναι δευτερογενής, αφού για να εκδηλωθεί έχουν προηγηθεί οι εσωτερικές λειτουργίες της κινητήριας δύναμής του.
Αυτά δηλαδή που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος στην συμπεριφορά μας είναι παράγωγα μιας εσωτερικής διεργασίας που λαμβάνει χώρα μόνον μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο και μόνον εκεί μπορεί κάποιος να προλάβει τα γεγονότα πριν εκδηλωθούν.
Σε διαφορετική περίπτωση, ο άνθρωπος κυνηγάει την σκιά του και ποτέ δεν μπορεί να την αλλάξει, απλά γιατί η σκιά μας απεικονίζει μόνον εμάς και όχι κάποιον άλλον.
Η προσπάθεια του Χριστού να στρέψει την προσοχή μας στον εσωτερικό μας άνθρωπο δεν αποτελούσε μια κίνηση τραυματισμού της προσωπικότητάς μας με στέρηση των εξωτερικών επιδράσεων, αλλά αποτελούσε μια συμβατική έννοια αναζήτησης των βαθύτερων αιτίων της ανθρώπινης φθοροποιού συμπεριφοράς, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αποσύνδεση από την πηγή της ζωής και την μετατροπή μας σε εφήμερα όντα, κατά παρέκκλιση των ορισμών της δημιουργίας, όπως αυτοί περιγράφονται και αποτυπώνονται από τον ίδιο τον δημιουργό.
