Το φυσικό κέντρο της ζωής μας είναι το σπίτι.
Η προσωπική ζωή σχεδόν απόλυτα, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής μας δραστηριότητας εκεί συντελούνται. Και αυτό καθιστά τον χώρο του σπιτιού μας ένα χώρο ιδιαίτερης αξίας για την ατομική μας ζωή.
Είναι ο χώρος της ευθύνης μας. Είναι ο χώρος των επιλογών μας. Και επειδή αυτά είναι αυτονόητα και τα βιώνουμε όλοι στην καθημερινότητα, είναι προφανές ότι αντίστοιχη σημασία έχει και το εσωτερικό σπίτι μας, το σπίτι της καρδιάς μας.
Εκεί όπου βιώνεται ο παράδεισος ή η κόλαση. Εκεί όπου κάθε στιγμή δεχόμαστε ερεθίσματα και κάθε στιγμή σκεφτόμαστε την επόμενη κίνηση, την επόμενη δραστηριότητά μας.
Αυτό ακριβώς ήθελε να πει και ο Χριστός όταν εξηγούσε ότι η βασιλεία του θεού δεν είναι τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά η εσωτερική λειτουργία του νου, της καρδιάς και κυρίως της συνείδησής μας. Διότι την τελική απόφαση την παίρνουμε – κατά κανόνα – μέσα από ένα σύνολο εμπειριών και ερεθισμάτων, τα οποία λειτουργούν μέσα στον αόρατο χώρο της συνείδησής μας.
Και αυτό είναι συγκλονιστικό. Διότι εν κρυπτώ λειτουργούμε την περίοδο της περίσκεψης και των αποφάσεων. Κανείς άλλος δεν γνωρίζει τον εσωτερικό μας κόσμο και κανείς άλλος δεν γνωρίζει τις σκέψεις και τις προθέσεις μας. Και αυτό αποδεικνύει τον ιδιαίτερο ρόλο της εσωτερικής μας κατοικίας.
Όπως το φυσικό μας σπίτι, έτσι και ο εσωτερικός μας άνθρωπος πρέπει να είναι ασφαλής, πρέπει να είναι απόλυτα ελεγχόμενος και προστατευμένος από έξωθεν επιθέσεις που δεν είναι δικές μας επιλογές.
Η σοφία, η σύνεση, η διάκριση, η πίστη, η αγάπη, η ελπίδα και δεκάδες άλλες κρίσιμες λειτουργίες της συνείδησής μας δεν λειτουργούν στα κλαδιά των δένδρων ή στα άνθη του κήπου, αλλά λειτουργούν μέσα, στο εσωτερικό μας σπίτι και κανείς άλλος δεν έχει την ευθύνη εκτός από το άτομό μας. Κανείς δεν μπορεί να επέμβει χωρίς την δική μας θέληση. Εκτός και αν δεν είμαστε ώριμοι άνθρωποι και άλλοι κατευθύνουν εξ αποστάσεως τις δικές μας προθέσεις και διαθέσεις.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός και αργότερα οι μαθητές του συνιστούν την εξέλιξη της καλλιέργειας του εσωτερικού ανθρώπου και όχι μόνον την αξιοποίηση των φυσικών ικανοτήτων μας για να αυξάνουμε τα πλούτη και τις προσωπικές μας φιλοδοξίες.
