Όλα ξεκινούν από τις σκέψεις μας. Από τους συλλογισμούς, τις διαθέσεις μας.
Κατόπιν έρχεται το περιβάλλον που μας επηρεάζει και τροφοδοτεί με πληροφόρηση την συνείδησή μας, αλλά κατευθύνει και την υλοποίηση των στοχασμών μας.
Και επειδή αυτά είναι αυτονόητη πραγματικότητα στην καθημερινότητά μας, έρχεται η διδασκαλία του Χριστού να επισημάνει τον προσωπικό μας ρόλο, την προσωπική μας ευθύνη μέσα σε ένα κόσμο δυσνόητο και παράλογο, σε ένα περιβάλλον αρνητικό για θετική σκέψη, για προσωπικές επιλογές.
Και είναι προφανές ότι όσο καλύτερα γνωρίζουμε την διδασκαλία αυτή, τόσο η καθημερινότητά μας βρίσκει τον ορθό δρόμο στα κοινωνικά δρώμενα, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνει την προσωπικότητά μας και την ευθύτητα στις επιλογές μας.
Διότι όσο βαθύτερα κατανοούμε το πλάτος και το βάθος της διδασκαλίας του Χριστού, τόσο η γνώση της αλήθειας των πραγμάτων – καθημερινών και μελλοντικών – μας ελευθερώνει από τις μικρότητες και την απάτη, ενώ παράλληλα παίρνουμε και τα βαθύτερα μηνύματα που συνιστούν την γνώση και την ταυτόχρονη εμπειρία μας για τα ζητήματα του απώτερου μέλλοντος.
Διότι η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι θεολογική ή φιλοσοφική συζήτηση για τα θέματα της αιωνιότητας, αλλά είναι προσωπική εμπειρία από την καθημερινή εφαρμογή της.
Και φυσικά μέσα από αυτή την εμπειρία όλοι καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν όχι μόνον συναγωνιστές και ανταγωνιστές, αλλά και εχθροί που αναζητούν τρόπο εξαπάτησης και αποφυγή εφαρμογής της διδασκαλίας, είτε από μίσος στον άνθρωπο, είτε από μίσος που πηγάζει από την δική τους δηλητηριασμένη και καυτηριασμένη συνείδησή τους.
Και φυσικά ο πόλεμος είναι αόρατος αλλά σκληρός, είναι υπέρ βωμών και εστιών, είναι ο πόλεμος του νερού της ζωής και των πηγών της, είναι η διαχείριση των προσωπικών μας κατακτήσεων. είναι η καταστροφή της προσωπικότητας του άρχοντα, είναι η σύγχυση μεταξύ καλού και πονηρού, μεταξύ γκρίζου φωτός και σκότους.
Και εδώ η δύναμη της αναστάσεως παίζει τον καθοριστικό ρόλο. Διότι στο τέλος νικητής είναι εκείνος που διαθέτει αποθέματα δυνάμεων μείζονα του αντιπάλου του.
