Το να θέλουμε να αποκτήσουμε περισσότερα είναι ανθρώπινη ιδιότητα που διέπει την καθημερινότητά μας. Όλοι θέλουμε περισσότερα, θεωρώντας ότι έτσι θα έχουμε ένα καλύτερο αύριο, θα ζήσουμε πιο άνετα, θα περνάμε καλύτερα. Και φυσικά αυτό είναι σωστό μέχρι το σημείο που δεν χάνουμε το μέτρο – στοιχείο απόλυτα προσωπικό για τον καθένα – και από το μέτρο περάσουμε στο άμετρο, στον πλουτισμό και την φοβία για το μέλλον μας.
Η προσέγγιση του Χριστού στο θέμα αυτό δεν είναι εύκολα κατανοητή, ακριβώς γιατί το θέμα του δεν είναι λογιστικό, πόσο λίγα ή πόσα πολλά, αλλά η σχέση τους με την ζωή. Διότι στην ζωή μας αυτό που αξίζει είναι η ζωή και όχι όσα συνδέονται με την ποιότητα της ζωής. Δεν έμεινε δηλαδή ο Χριστός στην διατύπωση αριθμητικών κανόνων για το πόσα χρειάζεται κάποιος για να είναι αυτάρκης, αλλά αποσύνδεσε το θέμα των φυσικών πραγμάτων από την ουσία της ζωής που είναι η ύπαρξη της ζωής, και χωρίς αυτή την ύπαρξη, όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.
Η προσέγγιση λοιπόν του Χριστού, χωρίς να είναι φοβική και αρνητική, είναι άρτια και εμπεριστατωμένη, προβάλλοντας την ουσία και όχι τις διαχειριστικές λεπτομέρειες, στοιχείο που το αφήνει στην προσωπική μας ευθύνη.
Η φράση “οράτε και φυλάσσεστε” είναι ενδεικτική της προσοχής που κάθε φυσικό πρόσωπο πρέπει να επιδεικνύει για το θέμα του καλού και του συμφέροντος, ακριβώς γιατί η πλεονεξία – κατά κανόνα κάνουμε λάθος στο καλό και στο συμφέρον υποκινούμενοι από την πλεονεξία μας – είναι το μικρόβιο, είναι “ο ιός της γρίπης” που μας κυνηγά και πρέπει να φυλαχτούμε με κάθε τρόπο, ώστε να μην μας προσβάλλει. Διότι καλύτερα είναι πάντοτε η πρόληψη από την θεραπεία, δεδομένου ότι υπάρχουν και επιπλοκές και δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρουμε! Μάλιστα, ο ιός της πλεονεξίας είναι τόσο διαδεδομένος, ώστε να θεωρείται η ασθένεια αυτή ως κάτι φυσιολογικό και αναγκαίο, άσχετα αν προς το τέλος της ζωής όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ζωή μας δεν εξαρτάται από το πόσα πολλά είχαμε, αλλά εξαρτάται από στοιχεία τα οποία κατά κανόνα αγνοούμε.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξειδικεύει το θέμα και θέτει στην διδασκαλία του το “πάσης πλεονεξίας”, ακριβώς διότι η ασθένεια της πλεονεξίας έχει πολλές εκδοχές και το να προφυλαχτούμε – για παράδειγμα από το χρήμα, δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πέσει θύματα, πχ μιας άμετρης κοινωνικής προβολής, θυσιάζοντας τμήματα της ζωής μας στον βωμό της δημόσιας εικόνας και των χειροκροτημάτων, τα οποία μπορεί να μην είναι αρνητικά αλλά, αν η θυσία για να τα αποκτήσουμε εμπεριέχει τμήματα της ζωής μας και των λοιπών συμφερόντων μας, τότε προφανώς δεν έχουμε εκτιμήσει ορθά τις αξίες και έχουμε πέσει απρόσεκτα θύματα της πλεονεξίας μιας κοινωνικής καταξίωσης και προβολής μας.
Στόχος της διδασκαλίας του Χριστού δεν ήταν να κάνει φοβικούς αναχωρητές της ζωής, αλλά πρόσωπα ικανά να διαχειρίζονται με επάρκεια τις προκλήσεις, οι οποίες μας ωθούν στην παράβλεψη της ζωής έναντι πρόσκαιρων και αμφιβόλου αξίας στοιχείων ποιότητας μιας ζωής, την οποία ωστόσο λίγο νωρίτερα, δυστυχώς, έχουμε θυσιάσει εις βάρος του καλού και του συμφέροντός μας.
