Στα ζητήματα της πίστης, όπως και στην καθημερινή μας ζωή, οι δοκιμές είναι πολύτιμες και απαραίτητες. Όπως στην καθημερινή πρακτική μας μόνον μέσα από τις εμπειρικές μας δοκιμές προχωράμε στο επόμενο στάδιο, το ίδιο ισχύει και στα ζητήματα της πίστης, όχι της θεωρητικής αλλά της πρακτικής και εφαρμόσιμης μέσα στην καθημερινότητά μας.
Διότι η πίστη είναι μεν ένα εσωτερικό εφόδιο και μια εσωτερική λειτουργία του ατόμου, ωστόσο, δεν έχει αξία αν δεν μεταβληθεί σε πρακτική εκδήλωση μέσα στην ζωή μας. Διότι αυτό που φαίνεται, και κρίνεται από όλους εμάς στους άλλους, δεν είναι η μη ορατή πίστη και η λειτουργία της στον εσωτερικό άνθρωπο, αλλά είναι η δραστηριότητα που ακολουθεί τις οδηγίες και την λογική της πίστης, και καταγράφεται ως πράξη, ως έργο του συγκεκριμένου ατόμου.
Αυτό δηλώνει ότι το εσωτερικό του κάθε ανθρώπου παραμένει άγνωστο στους γύρω, παραμένει μια εσωτερική μη ορατή διεργασία, και εμείς μπορούμε μόνον από τον καρπό, τα σταφύλια ή τα αγκάθια, να κατανοήσουμε το εσωτερικό, άρα και το ουσιαστικό περιεχόμενο της ζωής μας. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός, μέσα από τις παραβολές προσπάθησε να μας εξηγήσει ότι το βάρος και η μεγάλη αξία έγκειται όχι στις πράξεις, αλλά στο εσωτερικό μας εργαστήρι, εκεί δηλαδή όπου εκκολάπτονται τα γεγονότα που θα εκδηλωθούν αργότερα. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, η οποία πρέπει να απασχολεί κάθε εχέφρονα άνθρωπο της πίστης στον δημιουργό, ο οποίος έχει και δίνει την ζωή στον άνθρωπο.
Μέσα μας λειτουργεί η κρίση, μέσα μας εκτιμούμε τα κέρδη ή τις ζημίες από την συμπεριφορά μας, μέσα μας κρίνουμε αν οι προηγούμενες ενέργειές μας είχαν το αποτέλεσμα που περιμέναμε – άρα συνεχίζουμε, ή επιστρέφουμε στην αρχή για μια νέα πορεία ζωής. Δικές μας είναι οι δοκιμές, εμείς αποφασίζουμε αν θα ακολουθήσουμε και στα ζητήματα της πίστης αυτό που εφαρμόζουμε σε κάθε καθημερινή μας ενέργεια. Δηλαδή πρώτα η δοκιμή, πρώτα η εκτίμηση των αποτελεσμάτων, και ύστερα η απόφαση για συνέχιση ή επιστροφή στις δοκιμές.
Κανείς δεν βλέπει και δεν ξέρει τι βάσανα έχουμε περάσει και τι κόπους έχουμε καταβάλλει. Σίγουρα όμως βλέπει το αποτέλεσμα και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται η σοφία και η κρίση μας, η υπομονή και επιμονή μας. Εκ του αποτελέσματος εκτιμώνται οι μύχιες σκέψεις και οι λειτουργίες της συνειδήσεώς μας, και από αυτό αποδεικνύεται η αγαθή ή πονηρή συνείδησή μας: η μια που θα μας οδηγήσει στην επόμενη φάση προς την τελειότητα και η άλλη που θα μας οδηγήσει στο ναυάγιο της πίστης.
