Συνθέτω – (συν+θέτω, βάζω δύο ή περισσότερα πράγματα μαζί) σημαίνει όχι ένα αλλά οπωσδήποτε περισσότερα του ενός πράγματα που βρίσκονται και λειτουργούν – κατά κανόνα – μαζί, για να παραχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η σύνθεση ενός καλλιτεχνικού έργου, αρχιτεκτονικής, μουσικής, ζωγραφικής, κλπ, περιλαμβάνει πολλά στοιχεία μαζί, τα οποία όμως παράγουν ένα αποτέλεσμα αναγνωρίσιμο και διακριτό. Παράλληλα, η έννοια της πολυπλοκότητας δηλώνει μια κατάσταση δύσκολη, μπλεγμένη, που είναι δύσκολο να την ξεδιαλύνουμε. Και αυτό είναι ο άνθρωπος και η ζωή του μέσα στην καθημερινότητα, και όχι μόνον.
Από την απέραντη και ανεξερεύνητη ακόμη σύνθεση του σώματός μας, μέχρι την κοινωνική μας συμπεριφορά που ήταν – και θα είναι πάντα – πολύπλοκη και σύνθετη, μέχρι τον κόσμο που μας περιβάλλει, τον φυσικό κόσμο και το σύμπαν, το οποίο και αυτό το αγνοούμε κατά 95,1%, είναι προφανές ότι η ζωή μας τελικά δεν είναι απλή, εύκολη και ισοπεδωμένη, αλλά, αντίθετα, είναι σύνθετη και πολύπλοκη. Άρα, αυτό κάνει τις αντοχές μας περιορισμένες και ανεπαρκείς για εξερεύνηση και κατανόηση του συνόλου των βιωματικών μας εμπειριών.
Και είναι προφανές ότι καθένας υπεύθυνος άνθρωπος έχει υποχρέωση να μην αρκείται στο γνωστό μόνον κομμάτι της ζωής, αλλά να εξερευνά και το άγνωστο, σε μια προσπάθεια να κατανοήσει βαθύτερα, όχι μόνον τα στοιχεία που συνθέτουν την ζωή μας, αλλά να κατανοήσει και τον τρόπο που αυτά λειτουργούν, ώστε και με την δική του παρέμβαση η ζωή να είναι καλύτερη και με προοπτική μέλλοντος.
Αυτή ήταν η διδασκαλία του Χριστού. Δεν αρκέστηκε σε διδασκαλία τυπικών επαναλήψεων, αλλά άνοιξε και την προοπτική του μέλλοντος, άνοιξε την πύλη της ανάγκης της γνώσεως, άνοιξε τους ασκούς της ελευθερίας για αναζήτηση και εξερεύνηση όλων των παραμέτρων της ζωής, για το σήμερα αλλά και για το μέλλον, εγγύς και απώτερο. Με την διδασκαλία του για την καλλιέργεια και την ανάπτυξη της πίστης, έθεσε τα θεμέλια μιας άλλης προοπτικής ζωής.
Όχι να κλαίμε την μοίρα μας, αλλά να αλλάζουμε την μοίρα μας. Όχι να επαναλαμβάνουμε τις άτυχες στιγμές του παρελθόντος από άγνοια και αδυναμία, αλλά να επιχειρούμε μια νέα εξερεύνηση και κατανόηση του κόσμου και των αληθειών της ζωής, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, όσο διαρκεί ο επίγειος βίος κάθε ατόμου.
Η επανάληψη δεν περιλαμβάνεται στα στοιχεία της διδασκαλίας και της πρακτικής που δίδαξε και εφάρμοσε ο ίδιος ο Χριστός. Αντίθετα, η ανανεωτική δύναμη της αναστάσεως είναι πάντα διαθέσιμη για ανακάλυψη και εφαρμογή, ώστε η σύνθετη και πολύπλοκη ζωή μας να γίνει δικό μας κτήμα και κατάκτηση, μέσα από την καθημερινή επαφή με τον πάροχο της ζωής.