Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Οι συνέπειες κάθε ατομικής και προσωπικής μας πράξης είναι αυτονόητες. Δεν υπάρχουν πράξεις χωρίς συνέπειες, και αυτό ισχύει για όλες τις ατομικές μας δραστηριότητες, από την πιο απλή καθημερινή έως την πιο σύνθετη και μελλοντικής προοπτικής.

Αυτό μας διδάσκει η πείρα της ζωής για όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη, ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πράξη ή σκέψη και οργάνωση πριν την πράξη, αξιολογείται εσωτερικά με βάση τις γνώσεις μας και την συνείδησή μας, και αυτό υπολογίζεται στο τέλος ως συνάρτηση της τελικής μας πράξης.

Διότι, οι συνέπειες είναι παρούσες, είτε γιατί έχουν οι πράξεις μας άμεσες συνέπειες – πχ. παράβαση κόκκινου σηματοδότη – είτε γιατί θα δούμε τις συνέπειες σε βάθος χρόνου. Και, φυσικά, όλα αποτιμώνται στο τέλος και προκύπτει το όφελος ή η ζημία.

Αυτή, ακριβώς, η αλήθεια είναι μια βασική παράμετρος την οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας όταν σχεδιάζουμε μια πράξη μας, ακόμη και αν αυτή αφορά μικροπράγματα της καθημερινότητας, πολύ δε περισσότερο, αν αφορά πράξεις με μελλοντικές συνέπειες.

Διότι, ενώ γνωρίζουμε ότι σε κάθε πράξη υπάρχουν πολλές ή τουλάχιστον μία συνέπεια, ωστόσο, πολλές φορές δεν αξιολογούμε ορθά τα δεδομένα, με αποτέλεσμα να προκύπτουν συνέπειες με υψηλό κόστος που δεν είχαμε υπολογίσει, και αυτό μας οδηγεί στην αρνητική πορεία.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα για κάθε ενδιαφερόμενο άνθρωπο, την ορθή κατανόηση του κόσμου, αλλά και την σύγκριση των δικών μας πράξεων με τις πράξεις του ίδιου του δημιουργού.

Διότι, αν δεν υπάρχει ορθή κατανόηση του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε καθημερινά, τότε και οι πράξεις μας θα είναι μη συμβατές, άρα χωρίς θετικό προσωπικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, αν έχουμε κατανοήσει ορθά τον κόσμο, αλλά ξέρουμε και την άποψη του δημιουργού, τότε έχουμε πολλές πιθανότητες να αποφύγουμε τα μεγάλα λάθη, από τα οποία προκύπτει όχι μόνο ζημιά, αλλά πολλές φορές και οριστική καταστροφή.

Και η διδασκαλία του Χριστού είναι σαφής: Κάθε πράξη μας θα έχει αποτελέσματα. Και αν η πράξη είναι συμβατή με τις ανάγκες του κόσμου, θα εισπράξουμε κέρδος. Και αν είναι όχι μόνο συμβατή με τις ανάγκες του κόσμου αλλά είναι και μέσα στα γενικότερα σχέδια του δημιουργού για τον κόσμο του μέλλοντος, τότε το κέρδος είναι μεγαλύτερο και θα έχει αξία και σε βάθος χρόνου, δηλαδή θα παραμείνει το αποτύπωμά του και μετά την δική μας αποχώρηση από τον σημερινό στίβο της ζωής.

Για την αντιμετώπιση των σύγχρονων κάθε μέρα γεγονότων είναι σαφές ότι απαιτείται ορθή κρίση και – όσο γίνεται – έγκυρη πληροφόρηση.

Διότι ο παράγοντας προσωπική κρίση επηρεάζεται αναμφίβολα από τις πληροφορίες που φτάνουν ως εμάς, και αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο στη γνώμη που σχηματίζουμε για το δίκαιο ή το άδικο ενός πολέμου ή ακόμη και ενός μικρότερης εμβέλειας γεγονότος που θα μας επηρεάσει.

Αυτό αποδεικνύει με ασφάλεια ότι όλοι οι ώριμοι  άνθρωποι διαθέτουμε ένα εσωτερικό όργανο – κριτηρίου, με το οποίο σταθμίζουμε τις αξίες, και με βάση την προσωπική μας συνείδηση θεωρούμε δίκαιο ή άδικο ένα γεγονός με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή.

Αυτό ακριβώς το όργανο του κριτηρίου υπάρχει μέσα σε κάθε ώριμο άνθρωπο επί γης και με βάση την δική του λειτουργία κρίνουμε τα γεγονότα και παίρνουμε θέση στην σύγχρονη κάθε φορά κοινωνία των ανθρώπων.

Υπάρχει, δηλαδή, ένα όργανο, κοινό για όλους τους ανθρώπους, με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή με τα γεγονότα, και με βάση την δική του λειτουργία αντιδρούμε σε κάθε τι που υποπίπτει στην αντίληψή μας.

Αυτό δηλώνει ότι δεν πρόκειται για εφήμερη λειτουργία ενός ευαίσθητου μόνο ατόμου, αλλά δηλώνει ότι το όργανο αυτό υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο και ανάλογα με την καλλιέργεια και την λειτουργία του, προσαρμόζουμε τις πεποιθήσεις και τις πράξεις μας στην καθημερινότητα.

Αυτό, λοιπόν, το όργανο έχει δοθεί στον άνθρωπο από την αρχή της δημιουργίας του και αυτό το όργανο τον καθιστά ικανό να αντιλαμβάνεται και τις μη ορατές διαστάσεις του κόσμου, ώστε οι προσωπικές του αποφάσεις να μην είναι εφήμερης μόνο αξίας, αλλά να είναι εναρμονισμένες και με την ίδια την προοπτική της δημιουργίας του.

Αυτό το όργανο ρυθμίζει και ζυγίζει τις απόψεις μας για ένα θέμα, αυτό το όργανο και η δική του λειτουργία μας οδηγεί στο να κρίνουμε και να απορρίπτουμε ή να αποδεχόμαστε κάθε σκέψη ή απόφαση της δικής μας συνείδησης, και αυτό το όργανο μας καθιστά ώριμους και παραγωγικούς μέσα στις καθημερινές μας αποφάσεις.

Διότι, ορθή απόφαση, σημαίνει και πράξεις που θα έχουν μεγάλες πιθανότητες να είναι αποτελεσματικές με θετικό πρόσημο. Το αντίθετο, δηλαδή λανθασμένες αποφάσεις, θα σημαίνει χάσιμο χρόνου και προσωπική ζημία, δηλαδή τιμωρητική συνέπεια για τα λάθη που θα έχουμε διαπράξει.

Η εσωτερική ικανότητα κάθε ανθρώπου να διακρίνει τα διαφέροντα σε κάθε πράγμα που υποπίπτει στην αντίληψή του είναι ένα εσωτερικό “όργανο”, ένα εσωτερικό εφόδιο που μας επιτρέπει να κρίνουμε αν ένα πράγμα, μια υπόθεση, ένα θέμα, είναι για το καλό ή το κακό μας, αν, δηλαδή, προσθέτει ή αφαιρεί από το υπαρξιακό μας συμφέρον, τόσο όσον αφορά το σήμερα και τον σύντομο επί γης βίο μας, όσο και αν κάποιος ενδιαφέρεται και για την προέκταση της ζωής επέκεινα του τάφου.

Αυτό ακριβώς το όργανο, όργανο του “δικαίου” όπως το ονομάσαμε για να μπορούμε να επικοινωνήσουμε, είναι ένα μοναδικό εφόδιο που έχει τοποθετηθεί από τον δημιουργό στον εσωτερικό μας κόσμο, προκειμένου να διακρίνουμε το ωφέλιμο και αξιόλογο από το επιζήμιο και το ευτελές.

Και,  προφανώς, αυτή η ικανότητα δεν μας έχει δοθεί μόνο για να περνάμε καλύτερα στην καθημερινότητα επιλέγοντας τις θετικές και ωφέλιμες αποφάσεις στα προσωπικά θέματα που μας απασχολούν, αλλά μας προβιβάζει και σε άλλο επίπεδο δυνατοτήτων, προκειμένου να κατακτήσουμε και άλλους ορίζοντες επέκεινα του ορατού και φυσικού κόσμου, χωρίς να παραβλέπουμε τις υφιστάμενες καθημερινές παραμέτρους, από τις οποίες εξαρτάται η ποιότητα και το μήκος της προσωπικής μας ζωής.

Διότι ο Χριστός, ο οποίος και μας αποκάλυψε τον επέκεινα του φυσικού κόσμο, δεν παράβλεψε την καθημερινότητα και τους κανόνες καλής λειτουργίας της, αλλά έδωσε εξηγήσεις για ένα καλύτερο παρόν, συνοδευόμενο από την προοπτική του μέλλοντος.

Συνεπώς, η εξ αρχής ικανότητα του ατόμου να κρίνει και να διακρίνει το καλό από το κακό, είναι ένα δομικό στοιχείο που μας κάνει ικανούς, από τη μια να αξιοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες που διαθέτουμε στο σήμερα, από την άλλη να κατανοούμε και να έχουμε επίγνωση και προσωπική εμπειρία από τον τρόπο που ο δημιουργός σχεδίασε τον άνθρωπο, προκειμένου να είναι ο άρχοντας που θα φροντίζει την κτίση στο σύνολό της.

Δηλαδή, η ικανότητα που έχουμε να διακρίνουμε τις διαφορές των πραγμάτων που μας απασχολούν στην καθημερινότητα, είναι ένα στοιχείο που μας επιτρέπει να κατανοούμε και να γνωρίζουμε βαθύτερα κάθε μέρα την δημιουργική σαφήνεια και τον χαρακτήρα του ίδιου του δημιουργού.

Η σχέση μας με τον δημιουργό είναι αμφίδρομη μέσα από την κατανόηση της βασικής κρίσης και διάκρισης του δικαίου από το άδικο, του λάθους από την ορθή επιλογή.