Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Οι αποκαλύψεις που κάνει ο Χριστός στον Νικόδημο, ενώ στην αρχή φαντάζουν μεταφυσικές και επουράνιες, στην πραγματικότητα αφορούν την καθημερινότητά μας. Δεν αφορούν το μέλλον και τα επουράνια, αλλά αναφέρονται και εφαρμόζονται από τους καθημερινούς ανθρώπους μέσα στην διάρκεια της καθημερινής τους ζωής.

Και αυτό είναι σημαντικό, διότι σε όλους μας αρέσει να μεταθέτουμε τα πράγματα στο μέλλον και μάλιστα όσο γίνεται στο απώτερο μέλλον, όχι γιατί μας ενδιαφέρει τόσο το μέλλον, όσο για να αποφύγουμε την ευθύνη της κάθε στιγμής της ζωής μας.

Προκειμένου δηλαδή σήμερα να μην μπω στον κόπο να αλλάξω νοοτροπία, φροντίζω να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτά που είπε ο Χριστός δεν είναι για μένα σήμερα, αλλά είναι για το μέλλον, τα επουράνια, τους άλλους, τους παλαιούς αγίους της Εκκλησίας, και σε καμιά περίπτωση εγώ δεν συμπεριλαμβάνομαι στο σήμερα και στην ευθύνη του.

Όμως, νομίζω, κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει να διακρίνει το μέλλον από την ευθύνη του παρόντος και αυτό ακριβώς είπε ο Νικόδημος στον Χριστό. Πως αυτά μπορούν να γίνουν πράξη; Πως δύνανται ταύτα γενέσθαι; Διότι αν εγώ πρέπει να κάνω κάτι σήμερα και δεν το κάνω, είτε γιατί το αγνοώ είτε γιατί το αποφεύγω, αυτό αποβαίνει εις βάρος μου και κάποια στιγμή βρίσκομαι μακριά από την πραγματικότητα.

Και αυτό πρέπει να είναι το ερώτημα κάθε λογικού ανθρώπου που αναζητά τον δημιουργό του, όχι για να αποφύγει την καθημερινότητα και την ευθύνη της, αλλά για να μεταμορφώσει την καθημερινότητά του στο πρότυπο του ίδιου του δημιουργού του.

Διότι μπορεί η καθημερινότητα να είναι κόλαση προς αποφυγήν, αλλά μπορεί και να είναι άσκηση για κάτι καλύτερο αύριο.

Η μεταμόρφωση που επιφέρει στον εσωτερικό μας άνθρωπο η παρουσία του Πνεύματος δεν περιλαμβάνει μόνον την ενίσχυση του εσωτερικού μου ανθρώπου με δύναμη θεού, αλλά επιφέρει και μεταβολή στον τρόπο με τον οποίο εκτιμώ κάθε στιγμή και κάθε γεγονός μέσα στην καθημερινότητά μου.

Το νερό και ο αέρας είναι δυο συστατικά από τα οποία εξαρτάται κάθε δευτερόλεπτο η ζωή μας. Και προφανώς δεν υπάρχει ζωή χωρίς αυτά τα δυο στοιχεία, άσχετα αν εμείς από κεκτημένη ταχύτητα δεν δίνουμε καμιά σημασία στην ύπαρξη και λειτουργία τους στην καθημερινή μας ζωή. Ωστόσο αυτό δεν μειώνει ούτε την πρακτική σημασία, ούτε την αξία τους για τον άνθρωπο.

Και μπορεί σήμερα εμείς να ξέρουμε από ποια στοιχεία αποτελείται το νερό – υδρογόνο, οξυγόνο, ωστόσο μέσα στα Ιερά Γράμματα η σημασία εντοπίζεται στον ρόλο που παίζουν στην καθημερινή μας ζωή και όχι στα συστατικά από τα οποία αποτελούνται. Διότι η σύγχρονη γνώση των συστατικών του νερού δεν άλλαξε και δεν αντικατέστησε την ανάγκη του για το σώμα μας και την ζωή γενικότερα. Το ίδιο ισχύει και για τον αέρα που αναπνέουμε. Η σύγχρονη έρευνα έχει εντοπίσει σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο του καθαρού αέρα και τις συνέπειες του μολυσμένου, αλλά αυτό δεν αντικατέστησε την ζωτική ανάγκη για αναπνοή και συνεχή ανανέωση του αέρα στα πνευμόνια μας και όχι μόνον.

Αυτά τα δυο στοιχεία, το νερό και ο αέρας, περιγράφονται στην Βίβλο ήδη από τις πρώτες σειρές της Γενέσεως, ακριβώς γιατί πάνω σε αυτά στηρίζεται ολόκληρη η ζωή, τουλάχιστον όπως εμείς την γνωρίζουμε σήμερα. Και είναι προφανές ότι χωρίς αυτά τα δυο στοιχεία η εξέλιξη της ζωής δεν θα ήταν αυτή που εμείς γνωρίζουμε σήμερα.

Και επειδή αυτά τα δυο στοιχεία όλοι καταλαβαίνουμε και καταλάβαιναν και στο παρελθόν όλοι οι άνθρωποι ότι ήταν τα απαραίτητα στοιχεία για την φυσική ζωή πάνω στον πλανήτη, για τον λόγο αυτό και ο Χριστός μας εξηγεί ότι η παρουσία του δημιουργού, η βασιλεία του θεού, βρίσκεται πέρα και πριν από τα δυο αυτά συστατικά της φυσικής ζωής.

Κατά συνέπεια, ο αναζητητής του δημιουργού θα πρέπει να κατανοήσει την διαφορά μεταξύ του φυσικού κόσμου και της βασιλείας του θεού, διότι ο φυσικός κόσμος εξασφαλίζει στον άνθρωπο τα αναγκαία για τον σύντομο επί γης βίο μας, αλλά όχι και την αιωνιότητα. Αυτή βρίσκεται πέρα και πριν από τον φυσικό κόσμο και μόνον η γέννηση σε εκείνον τον κόσμο μας φέρνει σε επαφή με την αιωνιότητα.

Οι αποκαλύψεις του Χριστού στους ακροατές και μαθητές του για την αιώνια ζωή στηρίζονται πάνω στην γνώση της Παλαιάς Διαθήκης.

Μόνο εκεί θα μπορούσε να στηρίξει την γνώση για το τι είναι και πως λειτουργεί η αιώνια ζωή: από την μια η ορθή εικόνα του φυσικού κόσμου και από την άλλη οι πληροφορίες των Ιερών Γραφών.

Ο φυσικός κόσμος μας διδάσκει την ζωή και την εξέλιξη της ζωής. Τα Ιερά Γράμματα μας εξηγούν πως αυτή η ζωή του φυσικού κόσμου είναι παράλληλη, είναι μια παραβολή της αιώνιας ζωής. Είναι ένα σχολείο μέσα από το οποίο κάθε μαθητής μπορεί να κατανοήσει τις προεκτάσεις της ζωής από την καθημερινότητα στην αιωνιότητα.

Και ο Χριστός δεν χάνει την ευκαιρία να αποκαλύψει σε κάθε καλοπροαίρετο ενδιαφερόμενο πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος της αιωνιότητας και πως ένας φυσικός άνθρωπος γίνεται μέτοχος αυτής της εμπειρίας.

Στην περίπτωση του Εβραίου δασκάλου Νικόδημου, ο Χριστός ανοίγει όλο τον οδικό χάρτη για την πορεία προς την εμπειρία αυτή. Καταθέτει στον συνομιλητή του ποια είναι τα στοιχεία με τα οποία κάποιος ξεκινά τους προβληματισμούς του και ποια είναι τα στοιχεία εκείνα με τα οποία πορεύεται στην καθημερινότητά του, όσο μακράς ή σύντομης διάρκειας και αν είναι αυτή.

Για τον Χριστό δεν υπάρχουν μυστικά απόκρυφα. Υπάρχουν μόνον αξίες τις οποίες πρέπει ο ενδιαφερόμενος να δοκιμάσει, να αξιολογήσει ο ίδιος προσωπικά και να τις θέσει σε λειτουργία ο ίδιος προσωπικά για να έχει και προσωπικά αποτελέσματα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε καθημερινή μας δραστηριότητα.

Στον Χριστό δεν υπάρχουν άλυτα μυστήρια, αλλά υπάρχουν προκλήσεις για έρευνα. Δεν υπάρχουν φόβοι του άγνωστου, αλλά υπάρχει προθυμία να υπερβώ τις μικρότητες και τις αδυναμίες μου, προκειμένου να ισχυροποιηθεί ο εσωτερικός μου άνθρωπος και από δειλός και φοβισμένος, να γίνω γενναίος και αποτελεσματικός. Να λύνω μυστήρια με τον Χριστό και όχι να θεσπίζω ως μυστήρια τις δικές μου αδυναμίες και δειλίες.

Οι αποκαλύψεις που κάνει ο ίδιος ο Χριστός μιλώντας με έναν Εβραίο δάσκαλο που τον επισκέφτηκε νύχτα, είναι πολύτιμες για μας, από την μια γιατί αποδεικνύει ότι ο Χριστός δεν έχει πρόβλημα με την κοινωνική μας θέση, και από την άλλη γιατί μετακινεί την γνωσιολογική μας προοπτική στο δικό του οπτικό πεδίο και όχι κάποιων φιλοσοφικών θέσεων ή κάποιας παράδοσης ανθρώπων, που συνήθως εγκλωβίζει την καθημερινή μας πρακτική σε αδιέξοδα του μέλλοντος.

Η χρήση του όρου “γέννηση” από τον ίδιο τον Χριστό για να αποδώσει την έναρξη της πορείας ενός φυσικού προσώπου προς τον δημιουργό πατέρα, έχει αποκαλυπτική σημασία, διότι δεν αφήνει θνητά στοιχεία να διαπεράσουν τις αιώνιες πύλες.

Αντίθετα, οριοθετεί με απόλυτο τρόπο το νέο έναντι του παλαιού, το μέλλον έναντι της οποιασδήποτε παράδοσης ανθρώπων.

Και αυτό ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο μεγάλος Δάσκαλος να καταθέσει ως αιώνια αλήθεια, πολύτιμη για την καθημερινότητά μας: οι πρώτες εμπειρίες ενός φυσικού προσώπου όταν αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον χώρο και τον χρόνο του δημιουργού του, είναι μια γέννηση σε μια νέα πραγματικότητα αναζήτησης, είναι μια αναγεννησιακή εμπειρία σε ένα ξεκίνημα μιας πορείας χωρίς κανένα ανθρώπινο εμπόδιο ή χρονικό και τοπικό περιορισμό.

Τότε η έννοια του αιώνα δεν είναι μόνον η περίοδος των εκατό ετών, αλλά είναι μια ακίνητη στιγμή αιώνιου χρόνου, στιγμή γύρω από την οποία συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, πολύ επέκεινα των περιγραφικών μας δυνατοτήτων.