Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η διδασκαλία του Χριστού για τον τρόπο προσέγγισης του δημιουργού – πατέρα – από ένα φυσικό πρόσωπο, είχε συνταράξει την εποχή εκείνη το θρησκευτικό κατεστημένο.

Και τούτο διότι το κατεστημένο ήθελε την τυπική επανάληψη των θυσιών και προσφορών των πιστών, ασχέτως της σκληρής πραγματικότητας (της υποκρισίας και του τυπικισμού) που παρουσίαζαν οι άνθρωποι.

Αντίθετα ο Χριστός ήθελε την υπέρβαση του τύπου χάριν αναζήτησης της αλήθειας, αναφερόμενος όχι βέβαια στις θρησκευτικές τελετές που προέβλεπε ο Μωσαϊκός Νόμος, αλλά στην αλήθεια της συνειδήσεως, δηλαδή της εσωτερικής επίγνωσης της πραγματικής κατάστασης του ατόμου και όχι μόνον στην τήρηση των εξωτερικών τύπων.

Ωστόσο είναι προφανές ότι η ανθρώπινη γνώση και η κοινωνία των ανθρώπων έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό από την εποχή του Χριστού και η αποκάλυψη που δίδαξε τότε ο Χριστός, σίγουρα σήμερα, το 2019, έχει πλέον ανάγκη πληρέστερης και βαθύτερης προσέγγισης και κατανόησης από ό,τι την εποχή που ακούστηκε και γράφηκε αυτή η διδασκαλία.

Διότι είναι προφανές ότι έχει αυξηθεί η γνώση και έχει εύκολη πρόσβαση κάθε ενδιαφερόμενος δωρεάν, η καθημερινότητα έχει διαφορετικές παραμέτρους από ό,τι είχε την εποχή εκείνη, η έρευνα του φυσικού κόσμου έχει απομακρύνει σε σημαντικό βαθμό τους φόβους που υπήρχαν τότε, άρα και η δική μας προσέγγιση δεν μπορεί να μένει στα στερεότυπα των προηγούμενων αιώνων, αλλά θα πρέπει να ανακαλύψουμε τους νέους δρόμους επικοινωνίας με τον δημιουργό μας, δρόμους που μας υπέδειξε ο ίδιος ο Χριστός.

Είναι σημαντικό να ζούμε την επικαιρότητα με την οδηγία του δημιουργού, ώστε ο φόβος του άγνωστου να απομακρύνεται από τον αναζητητή του δημιουργού. Και η οδηγία αυτή είναι αποτέλεσμα της μεταφοράς των τελετουργικών πράξεων με τους βωμούς και τα σφάγια, στο εσωτερικό του σώματός μας, στην υπαρξιακή μας μονάδα, την συνείδησή μας αλλά και το υποσυνείδητο, στο οποίο διαμορφώνονται σε πολλούς τομείς η δραστηριότητα και οι επιλογές της συνείδησής μας.

Ο βωμός στην αρχαιότητα, σύμφωνα με τις ιστορικές πληροφορίες και τα αρχαιολογικά ευρήματα, ήταν το θυσιαστήριο, ο τόπος δηλαδή όπου οι προσφορές του πιστού καίγονταν ως ένδειξη της ευσέβειας προς τους θεούς ή τον ένα θεό του λατρευτή.

Μετά το πέρας της θυσίας, ο λατρευτής έκρινε ότι είχε πράξει το καθήκον του απέναντι στον θεό και, κατά συνέπεια, θα είχε την εύνοιά του. Παράλληλα, την στιγμή της θυσίας υπήρχαν ενδείξεις της ευαρέσκειας ή της δυσαρέσκειας του θεού που εκδηλώνονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπως στην περίπτωση της θυσίας του Άβελ και του Κάιν. Αυτή η κρίσιμη στιγμή κάθε λατρευτή είχε απόλυτα προσωπικό χαρακτήρα και ο ίδιος απολάμβανε τα κέρδη ή τις ζημίες της προσφοράς του.

Σε αυτήν ακριβώς την κρίσιμη στιγμή, την στιγμή της προσέγγισης και επαφής του πιστού με τον θεό του, επικεντρώνεται και το ενδιαφέρον στην επιστολή προς Εβραίους της Καινής Διαθήκης, όπου αντιδιαστέλλοντας την παλαιά – προ Χριστού – πρακτική των θυσιών, μεταφέρει το θέμα από τα εξωτερικά στοιχεία στον εσωτερικό κόσμο του λατρευτή.

Δεν έχει δηλαδή σημασία η προσφορά του λατρευτή, αλλά έχει ιδιαίτερη και πολύτιμη αξία το έργο του θεού στον εσωτερικό κόσμο του λατρευτή, δηλαδή του φυσικού ατόμου που προσεγγίζει τον δημιουργό του. Και μάλιστα όχι απλά μεταθέτει το θέμα από τα εξωτερικά στοιχεία στο έργο που συντελείται στην συνείδηση του φυσικού προσώπου που προσεγγίζει τον θεό, αλλά παρεμβάλλονται και δυο νέοι παράγοντες: η αλήθεια και το πνεύμα.

Μάλιστα, εξηγώντας στην Σαμαρείτισσα, αποσαφηνίζει ο ίδιος ο Χριστός ότι οι προσκυνητές του θεού πρέπει πλέον να προσέρχονται στην προσκύνηση έχοντας επίγνωση της αλήθειας και του πνεύματος: της αλήθειας, διότι το ψέμα και η υποκρισία είναι αντίθετα με τον δημιουργό μας. Του πνεύματος, διότι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μαζί του είναι το πνεύμα και όχι τα φυσικά στοιχεία της καθημερινότητας.

Η μετάθεση αυτή από το έξω προς το μέσα, η αδήριτη πραγματικότητα της αλήθειας έναντι του ψεύδους και της υποκρισίας, αποδεικνύει το βάθος του μηνύματος για την εποχή του: κανείς πλέον δεν είναι θεατής. Αντίθετα, τόσο ο πιστός όσο και ο δημιουργός του στον οποίο προσέρχεται, συνεργάζονται κάθε στιγμή για την εσωτερική του μεταμόρφωση προς την κατεύθυνση της κατανόησης των αιωνίων και όχι μόνον των φυσικών πραγμάτων.