Το ανα – συγκροτώ, σημαίνει ξανα – φτιάξιμο

Η ανασυγκρότηση, από το ρήμα ανα – συγκροτώ, σημαίνει ξανα – φτιάξιμο, δηλαδή χρησιμοποιώ τα μέλη που έχω, τα κομμάτια που έχω, προκειμένου να αποκαταστήσω και να τα επαναφέρω σε μια λειτουργική σύνθεση για την οποία δημιουργήθηκαν αυτά τα μέλη, αυτά τα τεμάχια.

Και είναι προφανές ότι σε αυτή την περίπτωση κρίσιμο θέμα είναι από την μια να γνωρίζω τα μέλη, τα κομμάτια που διαθέτω, και από την άλλη να ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό το οποίο πρέπει να γίνει, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα μετά την δική μου εργασία.

Προφανώς λοιπόν, όταν μιλάμε για αποκατάσταση του σώματος ή υλικών και τεχνικών θεμάτων αυτό να είναι πιο απλό. Αντίθετα, αν ενδιαφερόμαστε για την αποκατάσταση μη ορατών θεμάτων, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα.

Και ενώ για τα ορατά και τα πρακτικά πράγματα όλοι μας είμαστε σε μεγάλο βαθμό ευφυείς και μπορούμε με λίγη σκέψη να αποκαταστήσουμε πχ ένα έπιπλο στο σπίτι μας, όταν ερχόμαστε στα ουσιώδη και τα πιο δύσκολα πέφτουμε σε αδράνεια και αδιαφορία.

Ενώ δηλαδή το να συναρμολογήσουμε πχ ένα παιχνίδι που αγοράσαμε είναι εύκολο και θα αφιερώσουμε τον απαιτούμενο χρόνο, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της ζωής πχ αποκατάσταση της διεφθαρμένης συνειδήσεως, εκεί εγκαταλείπουμε τον αγώνα πριν καν αρχίσουμε, με το σκεπτικό ότι είναι δύσκολο.

Ωστόσο είναι προφανές ότι η ζωή, και η καθημερινή αλλά και η μη γηράσκουσα, δεν έχουν μόνον εύκολα θέματα να αντιμετωπίσουν, αλλά έχουν και σύνθετα και πολύπλοκα. Με βάση λοιπόν την λογική και την καθημερινή λειτουργία της ζωής μας, όχι μόνον δεν θα έπρεπε να απογοητεύομαι, αλλά θα έπρεπε να επιμένω περισσότερο, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη σε ύψη προκλητικά. Αυτή είναι η πρακτική για όσους θέλουν να κατακτήσουν την γνώση και την εμπειρία του κόσμου που δεν είναι ορατός αλλά λειτουργεί μέσα μας και από  εκεί πηγάζουν οι καθημερινές συμπεριφορές και επιτυχίες μας.

Αν και η έννοια της ανασυγκρότησης είναι γνωστή στην καθημερινή μας ζωή, ωστόσο είναι προφανές ότι εφαρμόζεται μόνον όταν το θέμα που μας απασχολεί έχει να κάνει με τα άμεσα ζητήματα που μας απασχολούν.

Ενώ δηλαδή η ανασυγκρότηση είναι κορυφαία λειτουργία, η οποία μας επιτρέπει να διορθώνουμε λάθη και απώλειες, να βελτιώνουμε θέματα που γνωρίζουμε ότι δεν λειτουργούν προς το συμφέρον μας, όταν ερχόμαστε στα μεγάλα ζητήματα της ζωής, αποφεύγουμε να θέτουμε σε λειτουργία αυτό το εξαιρετικό εφόδιο που έχουμε ως άνθρωποι από τον αρχικό σχεδιασμό μας ως προσωπικότητες που χειρίζονται μεγάλα και ουσιαστικά θέματα σε μακρά χρονική περίοδο.

Ενώ δηλαδή θα μπορούσαμε να αναθεωρούμε σε ημερήσια τουλάχιστον βάση τη συμπεριφορά αλλά και τα αποτελέσματα της ζωής μας και με την ανασυγκρότηση να επανερχόμαστε ή τουλάχιστον να πορευόμαστε σε μια καλύτερη εικόνα, ωστόσο αυτό το αποφεύγουμε, προφανώς από άγνοια και υποτίμηση.

Ενώ δηλαδή ο φυσικός μας οργανισμός, το σώμα μας, έχει ανάγκη την νυκτερινή – και όχι μόνον – ανασυγκρότηση από τις τοξίνες που δημιουργούνται μέσα μας κατά την ημερήσια δραστηριότητά μας, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα του εσωτερικού μας ανθρώπου, αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε την ανασυγκρότηση.

Και τούτο διότι η ανασυγκρότηση προϋποθέτει την άφεση, την εγκατάλειψη του παρελθόντος, προϋποθέτει την παύση των αρνητικών μας πράξεων που δηλητηριάζουν τον εσωτερικό μας άνθρωπο, προϋποθέτει θάνατο, απώλεια, στέρηση για να πετύχω κάτι καλύτερο.

Ο σπόρος του σιταριού που πέφτει στο χώμα ανασυγκροτείται σε μια νέα παραγωγική ύπαρξη, ωστόσο έχει προηγηθεί ο θάνατός του, η προσωρινή του απώλεια. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση ανασυγκρότηση δεν μπορεί να γίνει. Η διακοπή της ημερήσιας δραστηριότητάς μας κατά την διάρκεια του ύπνου και η ανασυγκρότηση που όλοι διαπιστώνουμε ότι έχει επέλθει το πρωί,  δηλώνει ότι έχουμε άμεση ανάγκη εσωτερικής παύσης δυσάρεστων και παράλογων ενεργειών μας.

Η λειτουργία της ανασυγκρότησης αποτελεί για τον άνθρωπο καθημερινή πρακτική, άσχετα αν δεν γίνεται συνειδητά και δεν εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις.

Ακόμη όμως και ο οργανισμός μας με την διακοπή του ύπνου μπορεί να ξεκινά από την αρχή, ακριβώς γιατί η διακοπή που συντελείται έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο νευρικό μας – και όχι μόνον – σύστημα. Ακριβώς αυτή την λειτουργία, την προσωρινή διακοπή για να γίνει η ανασυγκρότηση των μελών μας, έχει περιγράψει και ο Χριστός ως απαραίτητη προϋπόθεση για ένα νέο ξεκίνημα.

Το καθημερινό βάρος και η συσσώρευση των αρνητικών επιπτώσεων στο σώμα μας αλλά και στην ψυχή μας, επιβάλλει την προσωρινή διακοπή των δραστηριοτήτων μας ως στοιχείο απαραίτητο για ένα νέο ξεκίνημα, για μια νέα ανασυγκρότηση.

Μια ανασυγκρότηση που έχει ως κέντρο τον εσωτερικό μας άνθρωπο, το κέντρο λήψεως των προσωπικών μας αποφάσεων για τα μεγάλα και τα μικρά ζητήματα της ζωής. Μια εσωτερική ανασυγκρότηση είναι απαραίτητη για να δούμε ξεχασμένες αξίες με ένα νέο βλέμμα, μια νέα προοπτική.

Διότι η καθημερινότητα μας καθιστά κατά κανόνα κουρασμένους και φορτωμένους από τις βιοτικές μέριμνες με αποτέλεσμα να χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα που δεν έχει ως στόχο μόνον την καθημερινότητα αλλά και την αιωνιότητα.