Οι καθημερινές ανακαλύψεις στον κόσμο των φυσικών επιστημών επιβεβαιώνουν με απόλυτο τρόπο την ακρίβεια της λειτουργίας του σύμπαντος κόσμου, δηλαδή όλων των δυνάμεων που συνιστούν και διατηρούν σε λειτουργία τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο ή περιττό. Όλα έχουν τον λόγο της ύπαρξής τους και όλα υπακούν σε μια αιώνια εντολή λειτουργίας, αδιακρίτως τόπου και χρόνου. Αυτή η διαπίστωση από την πλευρά της επιστήμης είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η δημιουργία ούτε τυχαία ούτε πρόχειρη είναι.

Αντίθετα, είναι προφανές ότι όσο βαθύτερα αναζητούμε τις εξηγήσεις μέσα από τους νόμους της φύσης, τόσο περισσότερο η σαφής περιγραφή της Βίβλου για την εξελικτική δημιουργία είναι πολύτιμη. Στα Ιερά Κείμενα περιγράφονται συνοπτικά αλλά και περιεκτικά όλα τα στάδια της δημιουργίας.

Το ένα διαδέχεται το άλλο με σαφήνεια και ακρίβεια, το επόμενο στηρίζεται στο προηγούμενο, το επόμενο προϋποθέτει το προηγούμενο και χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει και τελικά όλα συντείνουν στο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την δημιουργία του άρχοντα, εκείνου που θα εξουσιάζει το σύμπαν αυτό.

Ωστόσο είναι προφανές ότι το θέμα δεν ολοκληρώνεται χωρίς τις κατευθυντήριες γραμμές για την αιώνια λειτουργία του κόσμου. Η ανάπτυξη του ανθρώπου, του ενός ανθρώπου, είναι η προϋπόθεση για όλα τα υπόλοιπα. Η πρώτη ευλογία, το πρώτο πολύτιμο εφόδιο το οποίο πρέπει όλοι να κατανοήσουμε, είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να μεγαλώσει, να αυξηθεί και όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Ανώριμος άνθρωπος, φυσικό πρόσωπο χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο φυσικός κύκλος των γνώσεών και των εμπειριών του, είναι δημιουργία χωρίς πρακτική αξία, επικίνδυνος για κάθε καλό έργο. Ακριβώς γιατί δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την διάκριση μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ πορείας προς το σκότος και πορείας προς το φως.

Αυτό το ελάττωμα είναι η αιτία όλων των κακών που δοκιμάζουμε όλοι στην καθημερινότητά μας και καλούμαστε να το ανακαλύψουμε και να το θεραπεύσουμε το ταχύτερο δυνατόν. Κάθε καθυστέρηση επιβαρύνει τη θέση και τις δυσάρεστες συνέπειες της αδιαφορίας μας.

Σε μια ανθρώπινη δημιουργία οι διαδικασίες παίζουν ρόλο σημαντικό, ωστόσο είναι προφανές ότι τον καθοριστικό ρόλο τον παίζει ο τελικός σκοπός για τον οποίο γίνονται οι διαδικασίες της δημιουργίας.

Ο τελικός στόχος δηλαδή είναι το κυρίαρχο θέμα και για τον σκοπό αυτό συγχρονίζονται όλες οι άλλες διαδικασίες. Στην περίπτωση του σύμπαντος κόσμου ο άνθρωπος και ο ρόλος του πάνω στην συνολική δημιουργία είναι τα κρίσιμα θέματα και χωρίς αυτή την κατανόηση και αποδοχή δεν υπάρχει τρόπος επικοινωνίας.

Αν δηλαδή δεν κρίνουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργείται για να είναι ο άρχοντας, εκείνος που θα εξουσιάζει τον κόσμο, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης όχι μόνον της δημιουργίας αλλά και του καθημερινού κόσμου μέσα στον οποίο βιώνουμε τα χρόνια της ζωής μας.

Διότι μπορεί να μας εντυπωσιάζουν τα διάφορα ανθρώπινα δημιουργήματα, από τα αεροπλάνα μέχρι τα κινητά μας τηλέφωνα, όμως κανένα από αυτά δεν έχει ζωή και δεν μεγαλώνει και δεν πολλαπλασιάζεται από μόνο του και μάλιστα χωρίς την δική μας συνδρομή.

Αυτή η βασική διαφορά μεταξύ της δημιουργίας του δημιουργού μας και των δικών μας δημιουργιών είναι κρίσιμο θέμα για την αναγωγή των προσπαθειών μας για ένα καλύτερο κόσμο μέσα στον οποίο θα ζήσουμε. Και στα ζητήματα αυτά η Βίβλος παρέχει πλήρη διαφάνεια ως προς τις διαδικασίες αλλά και τα εφόδια με τα οποία ο άνθρωπος είναι εφοδιασμένος για να είναι ο πραγματικός άρχοντας του κόσμου, του σύμπαντος κόσμου.

Αν αυτά τα εφόδια με τα οποία είμαστε προικισμένοι δεν τα αναγνωρίσουμε και δεν τα καλλιεργήσουμε για να είμαστε πραγματικοί άρχοντες και όχι ληστές και δολοφόνοι, τότε μοιραία όλοι πορευόμαστε χωρίς επίγνωση αλλά και χωρίς επιστροφή.

Όσοι από μας δημιουργούμε ή έχουμε πρόθεση να δημιουργήσουμε κάτι στον εικοστό πρώτο αιώνα, θα πρέπει να αναζητήσουμε και ένα πρότυπο δημιουργού για να παρακολουθήσουμε τα ίχνη του, το αποτύπωμά του πάνω στη γη, και παίρνοντας μαθήματα από εκείνον και την συμπεριφορά του, να εκτελέσουμε το δικό μας σχέδιο.

Και αν για τα ανθρώπινα πρότυπα υπάρχουν πάντα αμφιβολίες τόσο ως προς την αξιοπιστία των προθέσεων και των μέσων, όσο και ως προς την αντοχή του έργου μέσα στον χρόνο, είναι προφανές ότι το καλύτερο πρότυπο είναι ο ίδιος ο δημιουργός του κόσμου και του σύμπαντος γενικότερα.

Για τον λόγο αυτό και εκτός από την εξερεύνηση της φύσης που μας προσφέρει αναρίθμητα στοιχεία του χαρακτήρα του δημιουργού, είναι πολύτιμη και η περιγραφή της Βίβλου, τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη.

Διότι στόχος των περιγραφών της Βίβλου δεν είναι να σταματήσουμε να κοιτάζουμε γύρω μας και να παίρνουμε μαθήματα από την τελειότητα της λειτουργίας της φύσης – κάτι που ο ίδιος ο Χριστός έκανε συστηματικά με τις παραβολές και τα στοιχεία που μπορούσαν να κατανοήσουν την εποχή εκείνη οι ακροατές του – αλλά να έχουμε διπλή δικλίδα ασφαλείας στις πεποιθήσεις και στις πρακτικές μας: από την μια η μελέτη του φυσικού κόσμου που μας προσφέρει σήμερα άφθονα στοιχεία του τρόπου λειτουργίας της δημιουργίας και από την άλλη η προσήλωση στον Λόγο της Βίβλου που αυξάνει την πίστη και τις πεποιθήσεις μας για την δύναμη και τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του δημιουργού και της δημιουργίας του.

Αυτή η πεποίθηση – για την δύναμη και τον τρόπο λειτουργίας της φύσης – είναι και η βάση για την εμπιστοσύνη μας ότι η μεγάλη απόδειξη δεν είναι μόνον οι δυνάμεις που ενεργούν εδώ και εκατομμύρια χρόνια μέσα στον φυσικό κόσμο, αλλά η μεγάλη απόδειξη βρίσκεται στην ανάσταση.

Η δια πίστεως υπέρβαση του φυσικού κόσμου δεν είναι άρνηση του φυσικού κόσμου, αλλά ενίσχυση της πεποίθησης ότι η δύναμη της ανάστασης είναι παρούσα και ενεργεί και μετουσιώνει την καθημερινότητά μας σε στοιχείο της αιωνιότητας.