Καρπός είναι αυτό που προέρχεται από κάτι.

Δεν υπάρχει καρπός που να μην έχει την προέλευσή του από κάτι, δένδρο, φυτό, άνθρωπο, ιδέα, κλπ. Και είναι προφανές ότι όλοι εμείς ζούμε από τους καρπούς της φύσης, των ανθρώπων κλπ, τους οποίου συλλέγουμε, επεξεργαζόμαστε και στη συνέχεια παραλαμβάνουμε ως τροφή – και όχι μόνον – για τις καθημερινές μας ανάγκες.

Και είναι επίσης προφανές ότι άλλο το δένδρο και οι άλλες πηγές καρποφορίας που τις χρειαζόμαστε για να μαζεύουμε τους καρπούς και άλλο οι καρποί που εμείς έχουμε καθημερινή ανάγκη.

Ο καρπός είναι για χρήση, αλλά το δένδρο που παράγει τους καρπούς πρέπει να μένει στη θέση του για να πάρουμε και τον επόμενο χρόνο τους καρπούς του.

Αν κόψουμε το δένδρο, οι καρποί του τελείωσαν μια για πάντα. Αύξηση του αριθμού των δένδρων σημαίνει και αύξηση των καρπών. Ελάττωση του αριθμού των δένδρων σημαίνει και μείωση των καρπών. Και επειδή όλα αυτά είναι προφανή και τα αναγνωρίζουμε καθημερινά μέσα στην πρακτική μας ζωή, είναι κατανοητό ότι το ίδιο ισχύει και για τα ζητήματα της εξάρτησής μας από την αιώνια δύναμη της ανάστασης του Χριστού.

Η διαχείριση των καθημερινών μας αναγκών για διατήρηση της ζωής μας, είναι ανάκλαση και παρομοίωση της διαχείρισης της δύναμης που έχουμε ανάγκη για την διατήρηση της πίστης και των καρπών αυτής. Οι καρποί της πίστης στην ανάσταση του Χριστού είναι η καθημερινή μας τροφή, την οποία εξασφαλίζουμε ανάλογα με τις αποθήκες και τις ικανότητες που έχουμε αποκτήσει από την καλλιέργειά τους.

Χωρίς αποθήκες, χωρίς ικανότητα διαχείρισης της δύναμης της ανάστασης, έχω όνομα αλλά δεν έχω τον καρπό, με αποτέλεσμα να είμαι ζητιάνος ή να έχω ήδη ολοκληρώσει ανεπιτυχώς τον κύκλο της επίγειας ευκαιρίας μου για ζωή ανάστασης. Υποκατάστατα που μπορεί να μοιάζουν με την δύναμη της ανάστασης είναι κίβδηλα τεχνάσματα του εχθρού για να επαναπαύει την ημιθανή συνείδησή μας.

Μυστικά νίκης

Από τους αρχαίους στρατηλάτες έως τις μικρές καθημερινές νίκες των απλών καθημερινών ανθρώπων είναι γνωστό ότι υπάρχουν μυστικά για να πετύχει κάποιος τη νίκη στο θέμα που αντιμετωπίζει εχθρικά.

Δεν έρχονται δηλαδή οι νίκες και τα κέρδη και τα λάφυρα τυχαία, αλλά κατά κανόνα υπάρχει μια στρατηγική, υπάρχει ένας σχεδιασμός, υπάρχει μια προετοιμασία, υπάρχει μια μέθοδος που χρησιμοποιούμε, προκειμένου η σύγκρουση με τον πρόβλημα να είναι επικερδής για μένα και όχι για τον αντίπαλο.

Και νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που να μην καταλαβαίνει αυτή την πρακτική έννοια, ακριβώς γιατί όλοι το εφαρμόζουμε καθημερινά από τα απλούστερα ζητήματα μέχρι τα μεγαλύτερα της ζωής και του θανάτου. Και είναι προφανές ότι οι παράγοντες της νίκης είναι σε γενικές γραμμές δύο.

Πρώτα η μεγαλύτερη δύναμή μου από τον αντίπαλο και δεύτερον η καλύτερη στρατηγική μου κατά την ώρα της συμπλοκής.

Και αυτά ακριβώς τα δυο στοιχεία ο Χριστός τα εξήγησε με την μεγαλύτερη λεπτομέρεια για την σύγκρουση με τον θάνατο και την απώλεια της νίκης.

Η μεγαλύτερη δύναμη προέρχεται από τον ουράνιο πατέρα που έκτισε τον ουρανό, το σύμπαν και όλα όσα βρίσκονται μέσα σε αυτό.

Και η στρατηγική κατά την επαφή και την σύγκρουση προέρχεται από την σοφία που εκείνος χορηγεί, όχι εκ προοιμίου αλλά κατά την ώρα της διαδικασίας και της εξέλιξης του αγώνα.

Όχι πριν γιατί ο αντίπαλος θα γνωρίζει τις κινήσεις μας και θα αποτύχουμε.Όχι κατόπιν γιατί δεν θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα στην συγκεκριμένη πάλη.

Ο δημιουργός έχει μεριμνήσει να μας εφοδιάσει όχι μόνον με χονδροκομμένα εργαλεία και υλικά, αλλά και με λεπτές και αδιόρατες ικανότητες, οι οποίες βρίσκονται μέσα μας αδρανείς και ενεργοποιούνται την κατάλληλη στιγμή και ανάλογα με το θέμα για το οποίο αγωνιζόμαστε.

Η αναζήτηση αυτών των λεπτών εργαλείων και η εκμάθηση της χρήσης τους κατά την καθημερινότητά μας, είναι όλα όσα μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός και εφάρμοσαν πρώτοι οι μαθητές που τον ακολουθούσαν, πλην του Ιούδα που έβαλε την αξία των μετρητών χρημάτων (cash money) πάνω από τα μυστικά της νίκης στην καθημερινή του ζωή.

Εφόσον η αναζήτηση είναι συστατικό στοιχείο του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας, είναι προφανές ότι καθένας από μας θέλει να φτάσει την αναζήτησή του μέχρι το τέλος, μέχρι το δυνητικό τέλος, δηλαδή ως εκεί που μπορεί να το φτάσει.

Δεν αρκούμαστε δηλαδή σε μια μόνον εξωτερική αναζήτηση, αλλά θέλουμε να υπεισέλθουμε μέχρι το βάθος των πραγμάτων και να γνωρίσουμε το “τι” αλλά και το”γιατί”.

Με αυτόν μόνον τον τρόπο ικανοποιείται η περιέργεια και η διάθεση των αναζητήσεών μας. Αυτό είναι και το μήνυμα αλλά και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Χριστού. Δεν άφησε τα πράγματα μόνον στα εξωτερικά γνωρίσματα και τα εξωτερικά σημάδια της παρουσίας του θεού, θαύματα κλπ, αλλά προχώρησε και αποκάλυψε την ουσία των πραγμάτων, των αιωνίων και όχι μόνον των προσωρινών πραγμάτων.

Θέλησε να αποκαλύψει όχι μόνον τα φαινόμενα, που συνήθως μας εντυπωσιάζουν και τα θαυμάζουμε ως θαύματα, αλλά θέλησε να μας οδηγήσει στην πηγή των αξιών και της αλήθειας.

Δεν σταμάτησε και δεν φοβήθηκε να αποκαλύψει αλήθειες που τροφοδοτούν την υπαρξιακή μας υπόσταση και φυσιογνωμία, αλλά προχώρησε σε αποκαλύψεις για τον χαρακτήρα αλλά και την δυναμική παρουσία του θεού στη ζωή των ανθρώπων που επιλέγουν να στραφούν στην αναζήτηση της ουσίας και της περιουσίας των όντων.

Μέσα από τα λόγια της διδασκαλίας του, ο Χριστός οριοθέτησε το απέραντο σύμπαν, υπέδειξε το δρόμο της υπαρξιακής μας εξήγησης και αυτο – κατανόησης, απέβαλε τον φόβο του άγνωστου και τον αντικατέστησε με την ελπίδα του παρόντος και του γνωστού, έντυσε το ταξίδι του μέλλοντος με τον μανδύα της γνώσης και του αγώνα, αποκατέστησε παρεξηγημένες αξίες, και τελικά ύψωσε την σημαία της νίκης βγαίνοντας από τον τάφο, καταργώντας στην πράξη κάθε φόβο αλλά και αφροσύνη που προκαλείται από την άγνοια και το σκοτάδι.

Το συνηθέστερο πράγμα που αναζητούμε μέσα στις αναζητήσεις μας είναι η αγαπημένη, ο αγαπημένος μου, είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε πρόκειται για ζώα, είτε πρόκειται για πράγματα της καθημερινότητας, είτε πρόκειται για ιδέες και εμπειρίες.

Και ο λόγος αυτής της επιλογής είναι προφανής. Πρώτη αξία έχει ο άνθρωπος, άρα είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου και η αγάπη σε αυτόν, όχι μόνον έχει αξία, αλλά πιάνει τόπο, έχει αποτέλεσμα, δημιουργεί νέες εμπειρίες και καταστάσεις.

Ενώ δηλαδή η αγάπη μας για άλλα, εκτός ανθρώπων πράγματα, έχει αξία, ωστόσο δεν είναι ανταποδοτική, δεν είναι πολλαπλασιαστική, ακριβώς γιατί ο αποδέκτης της αγάπης μας δεν είναι όχι μόνον σε θέση να κατανοήσει την αγάπη μας, αλλά αδυνατεί να την ανταποδώσει με την πληρότητα και την πολλαπλασιαστική αξία και δύναμη που έχει η ανταπόδοση της αγάπης από έναν άλλον άνθρωπο και μάλιστα αγαπημένο.

Κάθε φορά δηλαδή που εγώ δείχνω αγάπη σε κάποιον που αγαπώ και εκείνος αποδέχεται το περιεχόμενο της αγάπης μου, συμβαίνει κάτι συναρπαστικό: η αγάπη που έδωσα επιστρέφει σε μένα και ανταποδίδοντας εγώ την αγάπη με μεγαλύτερη ένταση, προβαίνει η σχέση της αγάπης επαυξανόμενη, πολλαπλασιαζόμενη, ακριβώς γιατί η αγάπη είναι δώρο και το δώρο μπορεί να αυξηθεί και να πολλαπλασιαστεί με γεωμετρική πρόοδο και όχι απλά αναλογικά.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός χρησιμοποίησε την αγάπη ως το εργαλείο επικοινωνίας του δημιουργού με εμάς, τους ανθρώπους και δεν χρησιμοποίησε τεχνικούς όρους της τεχνολογίας της εποχής.

Η αγάπη είναι περιβάλλον κατάλληλο, η αγάπη είναι εργαλείο, αλλά η αγάπη είναι και περιεχόμενο το οποίο κινείται αμφίδρομα παροχετευτικά, όπως η ταλάντωση που μπορεί να γκρεμίσει μεγάλες οικοδομές αν βρεθεί μια μικρή αλλά σταθερή δύναμη που κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, με τον ίδιο τρόπο, με τον ίδιο χρόνο, όπως η επίδραση της ημέρας και της νύχτας στη ζωή μας που αποτελούν την μεγαλύτερη διαλυτική δύναμη στο σώμα μας μετά την ωρίμανση της ηλικίας του.

Το αλάτι είναι ένα στοιχείο που όλοι οι άνθρωποι πάνω στη γη χρησιμοποιούμε για να αλλάξουμε, να μεταλλάξουμε τη γεύση – και όχι μόνο – του φαγητού.

Και υπάρχουν δεκάδες άλλα συστατικά, μικρά ίσως στο μέγεθος αλλά με μεγάλη επίδραση, τα οποία μπορεί να αλλάξουν όχι μόνον τη γεύση αλλά και την φυσιολογία, την υγιεινή, την εικόνα και σχεδόν τα πάντα όταν προστεθούν στο φαγητό που ετοιμάζεται.

Εκτός δηλαδή από τα κύρια συστατικά που βρίσκονται μέσα στο φαγητό, υπάρχουν και δεκάδες άλλα στοιχεία τα οποία και μπορούν να μεταβάλλουν, να μεταλλάξουν, να καταστρέψουν ή να καλλωπίσουν και να μετατρέψουν σε super food ένα απλό φαγητό της καθημερινότητας.

Και είναι προφανές ότι αυτή η πραγματικότητα την οποία όλοι γνωρίζουμε από την καθημερινή μας ζωή, είναι ένα μάθημα και για την ζωή γενικότερα, μάλιστα και για την αιώνια ζωή.

Εφόσον δηλαδή υπάρχουν στοιχεία μικρά σε μέγεθος αλλά ουσιαστικά στην παρέμβαση του φαγητού, έτσι υπάρχουν και στοιχεία της ζωής μας, τα οποία μπορεί να μην είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού, αλλά αν υπάρχουν μέσα στη ζωή μας μετατρέπουν κάθε απλή στιγμή της καθημερινότητας σε στιγμές της αιωνιότητας, σε στιγμές που έχουν αξία σήμερα αλλά η αξία τους δεν τελειώνει με το τέλος της ημέρας αλλά συνεχίζεται και τις επόμενες μέρες, μήνες χρόνια, αιωνιότητα.

Και αυτά τα στοιχεία είναι όλα όσα ο ίδιος ο Χριστός μας αποκάλυψε και οι μαθητές του κατόπιν δοκίμασαν και μας μεταφέρουν μέσα από τον γραπτό λόγος τους, τα Ιερά Γράμματα, τα οποία τα ακούμε στην εκκλησία, αλλά πολλές φορές το περιεχόμενό τους παραμένει σφραγισμένο και περιμένει καθέναν από εμάς να αφαιρέσει το καπάκι ασφαλείας και να απολαύσει το περιεχόμενο και όχι τα υλικά συσκευασίας!