Η κατανόηση και διαχείριση του κόσμου δεν είναι εύκολο πράγμα.

Διότι μπορεί να κατανοήσω κάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κατέκτησα ή ότι μου ανήκει και μπορώ να το διαχειριστώ όπως εγώ θέλω.

Αντίθετα, είναι προφανές από την καθημερινή μας εμπειρία, ότι στον φυσικό κόσμο όλα σε κάποιον ανήκουν και τίποτα δεν είναι ελεύθερο για να το κάνω δικό μου. Από την γνώση μέχρι την αξιοποίηση και την χρήση όλα τα υλικά πράγματα – και όχι μόνον – ανήκουν σε άλλους και εγώ θα πρέπει να βρω τον δρόμο μου μέσα στην καθημερινότητα για να αποκτήσω τα δικά μου κτήματα, τις δικές μου κτήσεις, τα δικά μου διαχειριστικά πεδία.

Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι απλοϊκή, αλλά ξεκινά απλοϊκά για να μας οδηγήσει αργότερα στο βάθος που έχουμε όλοι ανάγκη για να κατανοήσουμε τον κόσμο και τον τρόπο που εμείς μέσα σε αυτόν θα βρούμε τον αιώνιο δρόμο.

Ζητούμενο συνεπώς κάθε φορά είναι η αφετηρία, ο στόχος και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε ώστε από το απλό και το εξωτερικό να περνάμε στο σύνθετο και  το εσωτερικό, από την επιφάνεια στο βάθος, από τα ορατά στα αόρατα.

Έτσι κατανοούμε τι ήθελε να πει ο Χριστός με την φράση “καταμάθατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει”, φράση που μας μεταφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Δεν ήθελε να γίνουμε φυσιοδίφες, αλλά να κατανοήσουμε το άγνωστο και αόρατο που λειτουργεί με βάση την αιώνια εντολή του δημιουργού χωρίς την δική μας παρέμβαση. Και αυτός είναι ο αόρατος κόσμος που οδηγεί με σοφία από το πρόσκαιρο στο αιώνιο, από το σήμερα στο αύριο, από την αποτυχία στην επιτυχία, από την κατανόηση του κόσμου στην κατάκτηση και υπέρβαση της δημιουργίας.

Η κατανόηση είναι η βάση της ζωής και της επιστήμης.

Κανείς δεν ζει αν δεν κατανοήσει το περιβάλλον του. Και η κατανόηση είναι μια έννοια που όλοι οι άνθρωποι την βιώνουμε καθημερινά, αλλά λίγοι ασχολούνται με την ουσία του περιεχομένου και της πρακτικής που αυτή συνεπάγεται για την καθημερινότητα.

Όσο πιο ουσιαστικά και βαθιά κατανοούμε κάτι, τόσο η χρήση του είναι ευκολότερη. Όσο βαθαίνουμε στην κατανόηση όλων των θεμάτων που μας περιβάλλουν, τόσο μεγαλύτερη απήχηση έχουν οι πράξεις μας στους γύρω και το περιβάλλον γενικότερα. Όσο λιγότερο κατανοούμε κάτι, τόσο η ζωή μας είναι πιο δύσκολη και μάταια.

Η κατανόηση των αξιών είναι η πρώτη φροντίδα όλων των ανθρώπων, γιατί από αυτή την κατανόηση θα προκύψει η συμπεριφορά μας για όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας.

Όσο κατανοούμε την αξία των γονιών μας, τόσο περισσότερο η εκτίμησή μας για αυτούς γίνεται πιο ουσιαστική. Όσο κατανοούμε την αξία των φίλων, τόσο πιο γνήσια είναι η φιλία μας. Όσο κατανοούμε σε βάθος την αγάπη, τόσο πιο ουσιαστική αγάπη προσφέρουμε. Όσο κατανοούμε την αξία της πίστης, τόσο περισσότερο μεταφερόμαστε από τις παιδικές εικόνες και την χαρά που μας έδιναν ως παιδιά, στο περιεχόμενο και στην έννοια των εικόνων και στο μήνυμα που αυτές περιέχουν.

Όσο καλύτερα κατανοούμε την αξία των δώρων του δημιουργού μας, τόσο καλύτεροι διαχειριστές γινόμαστε και αυτό δεν έχει αξία μόνον για τους άλλους, αλλά και για μας τους ίδιους. Όσο βαθύτερα κατανοούμε τις λειτουργίες του φυσικού κόσμου, τόσο καλύτεροι επιστήμονες γινόμαστε.

Όσο καλύτερα και βαθύτερα κατανοούμε τους δρόμους του δημιουργού, τόσο καλύτεροι συνεργάτες γινόμαστε. Η κατανόηση είναι η αρχή της ζωής, της καθημερινής και της αιώνιας.

Μέσα στην ζωή υπάρχουν τα πάντα, ωφέλιμα και επιζήμια, καλά και κακά, χρήσιμα και μη.

Και θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος τον δημιουργό ότι κακώς δημιούργησε τα μη ωφέλιμα, αλλά έπρεπε να είναι όλα καλά και το κακό να μην υπάρχει ποτέ. Ωστόσο αυτό είναι εξαιρετικά αφελές και απλοϊκό, αν κρίνει κανείς από την ανθρώπινη ιστορία.

Ενώ δηλαδή σε παλαιότερες εποχές υπήρχαν πράγματα τα οποία θεωρούνταν επιζήμια και άχρηστα, η νεότερη ζωή και επιστήμη αξιοποιεί ακριβώς αυτά τα στοιχεία για να αλλάξει την καθημερινή μας ζωή. Η άγνοια επομένως οδηγεί στην απαξίωση των στοιχείων που έχει τοποθετήσει μέσα στη φύση ο δημιουργός, ενώ η ορθή προσέγγιση και αναμονή αποφέρει καρπούς εκεί που κάποιος άλλος, με επιπόλαιη σκέψη θα απέρριπτε τα πάντα τυφλωμένος από την άγνοια και την υπεροψία.

Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια και για την αποκάλυψη της επιστροφής στον δημιουργό μας. Ενώ δηλαδή μας έχουν χορηγηθεί όλα τα αναγκαία εφόδια για να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία τις καθημερινές ανάγκες και προκλήσεις, συνήθως εμείς μένουμε στην γκρίνια και τον γογγυσμό, χωρίς να είμαστε πρόθυμοι να αναζητήσουμε την ορθή χρήση των εφοδίων, ακόμη και όταν αυτά εκ πρώτης όψεως και επαφής μας απογοητεύουν.

Και ενώ τα ιχνοστοιχεία υπάρχουν γύρω μας μέσα στον κήπο των Ιερών Γραμμάτων, εμείς αναζητούμε στην έρημο το νερό που χάσαμε από άγνοια και τύφλωση. Για την κακή μας κατάσταση δεν φταίει ο Αδάμ ή ο δημιουργός μας, αλλά η σκληρή μας στάση και εμμονή να αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα με το επιχείρημα ότι οι άλλοι φταίνε και όχι εγώ, παραβλέποντας την ουσία, ότι δηλαδή στο τέλος αυτός που ζημιώνεται δεν είναι κάποιος άλλος αλλά εγώ που αυτοκαταστρέφομαι.

Όπως δηλώνει και η λέξη (ίχνος – στοιχείο), ιχνοστοιχεία ονομάζονται οι πολύ μικρές έως ελάχιστες ποσότητες ενός στοιχείου.

Και όταν αυτό αφορά το σώμα μας, είναι προφανές ότι ακόμη και η πιο ελάχιστη ποσότητα παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία και επάρκεια του οργανισμού μας, ώστε να είναι υγιής και να μπορεί να ανταποκρίνεται στις καθημερινές μας ανάγκες και προκλήσεις.

Και είναι επίσης γνωστό ότι η έλλειψη αυτών των στοιχείων, αυτή η μικρή δηλαδή ποσότητα που μπορεί να απουσιάζει από τον οργανισμό μας, έχει πολλές φορές οδυνηρές συνέπειες στην καθημερινότητά μας, και για τον λόγο αυτό πολλοί γιατροί και διαιτολόγοι συνιστούν τα συμπληρώματα διατροφής, ακριβώς για να καλυφθεί αυτή η συγκεκριμένη ανάγκη του οργανισμού μας.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στα ζητήματα της πίστης, όταν βέβαια αυτό δεν αφορά μια νεκρή πίστη, αλλά αφορά τις περιπτώσεις που ένας άνθρωπος ενδιαφέρεται για την ποιότητα και αποτελεσματικότητα της πίστης του στην καθημερινότητα και την πρακτική ζωή του.

Υπάρχει ανάγκη ύπαρξης στοιχείων – σε μικρή ή μεγάλη ποσότητα κατά περίπτωση – με τα οποία τροφοδοτείται η υγεία της πίστης μας, η οποία αν και είναι αόρατη δια γυμνού οφθαλμού, τα αποτελέσματά της είναι ορατά στην πρακτική μας ζωή.

Η επαφή μας με τον λόγο του Χριστού δεν είναι μια τυπική διαδικασία, αλλά είναι ο τρόπος της επαφής μας με την πηγή όλων των ιχνοστοιχείων που έχει ανάγκη καθημερινά η ζωντανή πίστη μας. Η πηγή των στοιχείων αυτών δεν εξαντλείται με την πάροδο του χρόνου ή την μεγάλη ζήτηση, ακριβώς γιατί η προέλευσή τους δεν είναι από τον εφήμερο κόσμο, αλλά από τον κόσμο που είναι ορατός με την δύναμη της ανάστασης.