Στην σύγχρονη ζωή το Κοινοβούλιο είναι ο χώρος, ο επίσημος χώρος, μέσα στον οποίο συγκεντρώνονται όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας για να νομοθετήσουν την καθημερινότητά μας.

Σωστές αποφάσεις του Κοινοβουλίου κάνουν την καθημερινότητά μας καλύτερη. Λανθασμένες ή καιροσκοπικές αποφάσεις κάνουν την ζωή μας δύσκολη και βασανιστική. Και αυτός είναι ο ρόλος του Κοινοβουλίου, να καθορίζει το αύριο της ζωής μας, όπως και εμείς οι ίδιοι κάνουμε καθημερινά.

Με ανάλογο δηλαδή τρόπο, καθένας μας αποφασίζει για την καθημερινή του ζωή, επενδύοντας σε πράγματα που ο ίδιος κρίνει προσωπικά και ατομικά και με αποκλειστική ευθύνη ότι είναι προς το συμφέρον του.

Άρα δεν είναι μόνον το Κοινοβούλιο της χώρας ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που καθορίζουν την ζωή μου, αλλά υπάρχει και το προσωπικό μου Κοινοβούλιο, ο χώρος της καρδιάς και του νου μου, ο εσωτερικός μου άνθρωπος, οι οποίοι αποφασίζουμε για το αύριο και τις προσωπικές μας ενέργειες.

Αυτό σημαίνει ότι καλές αποφάσεις του εσωτερικού μου ανθρώπου θα έχουν και ευεργετικά αποτελέσματα στην προσωπική μου – και όχι  μόνον – ζωή. Λανθασμένες αποφάσεις προδικάζουν μια δύσκολη καθημερινότητα που οδηγεί και σε απώλεια της μέλλουσας καλής καθημερινότητας που όλοι επιθυμούμε.

Η διδασκαλία του Χριστού και των μαθητών του είναι σαφής. Οι προσωπικές μας αποφάσεις είναι συνάρτηση των γνώσεων και της εμπειρίας μου που ενεργούν μέσα στην δική μου συνείδηση.

Τον τελευταίο και κυρίαρχο λόγο δεν τον έχουν τα Κοινοβούλια των χωρών, αλλά τον έχουν οι προσωπικές μας αποφάσεις για την καθημερινότητα και προφανώς και για την αιωνιότητα. Και η προσωπική και ατομική ευθύνη μας δεν μεταβιβάζεται σε άλλον.

Η απασχόληση με τα ζητήματα της καθημερινότητας και του βιοπορισμού είναι καλή και σημαντική, αλλά δεν είναι επαρκής για τις ουσιαστικές ανάγκες της ζωής μας. Δεν είναι αμελητέα, αλλά δεν είναι το παν.

Η καθημερινότητα και οι προκλήσεις που μας προσφέρει είναι οι ευκαιρίες για να κατεργαστούμε έναν ισχυρότερο και πιο έμπειρο χαρακτήρα, έναν  πιο πλήρη εσωτερικό άνθρωπο, μια προσωπικότητα που κάνει αυτό που θέλει και δεν κάνει αυτό που δεν θέλει.

Οι τυχαίες επιτυχίες δεν είναι το καλύτερο εφόδιο και η καλύτερη εμπειρία για να την επαναλαμβάνω στην καθημερινότητα. Και τούτο διότι η τύχη είναι άγνωστη και πολλές φορές οι επιπτώσεις είναι τραγικές.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός μας οδηγεί στην προσωπική μας εμπλοκή, μας διδάσκει να εξασκούμε μόνοι μας τις ικανότητές μας, μας διδάσκει να αποκτούμε προσωπική εμπειρία καθώς παλεύουμε με τις καθημερινές μας προκλήσεις, διότι αυτό είναι το κέρδος μας: η σοφία και η ικανότητα που προκύπτει μέσα από τις εμπειρίες αυτές.

Αν παρακολουθούμε μόνον τις επιτυχίες και τις εμπειρίες των άλλων, εμείς προφανώς μένουμε άπειροι και αδαείς. Αν η προσωπική μας καθημερινότητα περιλαμβάνει τις δικές μας επιτυχίες, τότε προφανώς έχουμε περιθώρια βελτίωσης και τα κοσμήματα του εσωτερικού μας κόσμου θα γίνονται κάθε μέρα και πιο πολύτιμα.

Μπορεί όλοι να μην έχουμε την ικανότητα να αγοράσουμε κοσμήματα, αλλά σίγουρα όλοι έχουμε την ικανότητα να βελτιώνουμε τα κοσμήματα του εσωτερικού μας ανθρώπου, του εσωτερικού μας κόσμου.

Και αυτό συμβαίνει γιατί, ενώ το να αγοράσουμε κοσμήματα από ένα κατάστημα θα πρέπει να διαθέτουμε τον ανάλογο πλούτο, στην περίπτωση του εσωτερικού μας κόσμου η πρώτη ύλη είναι ήδη εδώ και το μόνο που απομένει είναι εγώ προσωπικά να επιδοθώ στην κατεργασία της πρώτης αυτής ύλης για να παραχθεί σε βάθος χρόνου το κόσμημα το οποίο εγώ προσωπικά θα φορέσω.

Και αυτή είναι η πεμπτουσία και το περιεχόμενο της διδασκαλίας του ίδιου του Χριστού αλλά και των αποστόλων. Η προσωπική μας ζωή, ο εσωτερικός μας άνθρωπος, είναι προσωπική υπόθεση.

Μπορεί να ζούμε μέσα σε μια κοινωνία και να δεχόμαστε επιδράσεις, ωστόσο οι αποφάσεις για τον εσωτερικό μας άνθρωπο δεν λαμβάνονται από άλλους – δεν είναι δυνατόν να ληφθούν από άλλους – αλλά λαμβάνονται από εμάς προσωπικά κάθε στιγμή της ζωής μας.

Και ο χώρος λήψης των αποφάσεων είναι μέσα μας, είναι στην καρδιά και τον νου, είναι τα δικά μας συναισθήματα και με βάση όλες αυτές τις παραμέτρους παίρνουμε τις καθημερινές μας αποφάσεις που συνιστούν και την πορεία της ζωής μας.

Για τον λόγο αυτό, όπως και για όλα τα άλλα θέματα, εμείς παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας και όπως τα μικρά παιδιά, όσο περνούν τα χρόνια κάνουμε λιγότερα λάθη, βελτιώνουμε τις ικανότητές μας, και αργότερα κατακτούμε εκείνο που μας ανήκει: την σοφία για να κατασκευάζουμε πολύτιμα κοσμήματα που έχουν διαχρονική αξία και τιμούν πρώτα εμάς αλλά και όσους μας εμπιστεύονται.

Για να δημιουργηθεί ένα κόσμημα απαραίτητα στοιχεία είναι η πρώτη ύλη και ο καλλιτέχνης κοσμηματοποιός.

Κύριο μέλημα όλων των κοσμηματοποιών είναι ο εντοπισμός, η ανεύρεση, η αγορά και η καλύτερη αξιοποίηση των πρώτων υλών, ώστε να κατασκευάσουν ό,τι έχουν σχεδιάσει ή τους έχει παραγγελθεί. Και ενώ αυτό είναι απόλυτα φυσικό και κατανοητό όταν μιλάμε για κοσμήματα που αγοράζουμε από τα καταστήματα, όταν ερχόμαστε στα κοσμήματα του εσωτερικού μας κόσμου, του εσωτερικού μας ανθρώπου, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, ενώ τα πράγματα είναι προφανή.

Η πρώτη ύλη στην περίπτωση του εσωτερικού μας ανθρώπου δεν είναι μακριά μας, αλλά είναι γύρω μας, είναι τα γεγονότα, oi ανάγκες, οι απαιτήσεις και προκλήσεις της καθημερινότητας.

Αποφυγή αντιμετώπισης, επίλυσης και  κατεργασίας των θεμάτων που προκύπτουν κατά την καθημερινή μας ζωή, είτε στον οικονομικό, είτε στον θρησκευτικό, είτε στον συναισθηματικό και κοινωνικό μας τομέα, έχει ως συνέπεια να χάνουμε αγώνες χωρίς να τους δώσουμε, χωρίς να έχουμε λάβει μέρος με όλες μας τις δυνάμεις.

Αποχώρηση από τις απαιτήσεις της καθημερινής μας ζωής, ανεξάρτητα από την ηλικία και τις συνθήκες που επικρατούν στον τόπο της ζωής μας, φέρνει σταδιακά συρρίκνωση και περιορισμό της ζωής μας, φέρνει όλο και πιο κοντά τον θάνατο, απομακρύνοντας την ζωή. Διότι η ζωή υπάρχει και αποδεικνύεται μέσα από την κατεργασία των καθημερινών μας ζητημάτων και όχι έξω και μακριά από αυτά.

Όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι ξέρουμε πολύ καλά τι είναι το κόσμημα. Ξέρουμε ότι είναι είναι ένα αντικείμενο, το οποίο έχει προέλθει από την κατεργασία πρώτων υλών, από την καλλιτεχνική κατεργασία και όχι την τυχαία φυσική κατεργασία.

Κόσμημα δηλαδή δεν είναι μια πέτρα που περιέχει μεγάλη ποσότητα χρυσού ή ασημιού, αλλά κόσμημα είναι το έργο που έχει προκύψει μετά την μελέτη και κατεργασία της πρώτης ύλης – του χρυσού ή του ασημιού – από έναν έμπειρο τεχνίτη κοσμηματοποιό. Η αρχική αξία δηλαδή της πρώτης ύλης έχει πολλαπλασιαστεί πλέον με την παρέμβαση του έμπειρου ανθρώπου και αυτό είναι το κόσμημα.

Και ο Χριστός, θέλοντας να εξηγήσει την αξία της ζωής, πρόσκαιρης και αιώνιας, παρομοίασε την αξία της αναζήτησης με αυτή την αναζήτηση των κοσμημάτων, των αντικειμένων που έχουν μεγάλη αξία, όχι μόνον εμπορική, αλλά και καλλιτεχνική και συναισθηματική.

Την πρώτη ύλη την έχει παραχωρήσει ο δημιουργός ως εφόδιο και βρίσκεται καθημερινά δίπλα μας.

Καθένας από μας είναι ο καλλιτέχνης της προσωπικής του ζωής, ο οποίος θα κατεργαστεί αυτή την πρώτη ύλη κατά το παράδειγμα του Χριστού και των πρώτων μαθητών του, ώστε από την απλή χριστιανική γνώση να περάσει στην επίγνωση των πραγμάτων και την δημιουργία κοσμημάτων, πολύτιμα για τον ίδιο και τους γύρω του.