Η μετάβαση στο επόμενο στάδιο

Οι μεταμορφώσεις και οι φυσικές αλλαγές στην ζωή μας είναι ένα γεγονός για το οποίο όλοι έχουμε τις ίδιες εμπειρίες: βρέφος, νέος, ώριμος, ηλικιωμένος, γέροντας, είναι η ομαλή εξέλιξη στη φυσική μας ζωή.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε έμβιο ον μεταμορφώνεται καθημερινά και αδιάκοπα, άρα και κάθε άνθρωπος ζει την φυσική του εξέλιξη και μεταβαίνει από το ένα στάδιο στο επόμενο, χωρίς κανείς να μπορεί να αποφύγει αυτή την αδήριτη πραγματικότητα. Κάθε άλλη εξέλιξη, κάθε στασιμότητα ή εμπλοκή στην φυσική αυτή εξέλιξη, παράγει αφύσικα και τραγικά αποτελέσματα και αυτό είναι η εξαίρεση που όλοι απεύχονται.

Η ίδια εξέλιξη ισχύει και στον εσωτερικό άνθρωπο: πρώτα βρέφος, μετά νήπιο και ακολουθεί η εξέλιξη στην ωριμότητα με μια ουσιαστική διαφοροποίηση από την φυσική μας εξέλιξη: εδώ δεν υπάρχει η γήρανση αλλά υπάρχει η ανανέωση, ένα στοιχείο που στο φυσικό μας σώμα έχει χάσει την δυνατότητα αυτή.

Ενώ δηλαδή στο σώμα μας είναι φυσική κατάληξη το γήρας και τελικά ο θάνατος, στον εσωτερικό μας άνθρωπο αυτό δεν ισχύει. Ο εσωτερικός μας άνθρωπος έχει την ικανότητα της αέναης ανανέωσης και αυτό το καταλαβαίνουμε γιατί οι άνθρωποι όταν γεράσουν μπορεί να μην έχουν την σωματική ικανότητα, αλλά ο ψυχικός τους κόσμος, τα συναισθήματα, παραμένουν αμετάβλητα και ό,τι τους προκαλούσε ευχαρίστηση στην νεότητα, την ίδια ευχαρίστηση τους προκαλεί και στο γήρας.

Η ουσιαστική αυτή διαφορά στην εξελικτική διαδικασία μεταξύ σώματος και ψυχής είναι ένα δείγμα του ρόλου του πνεύματος, το οποίο μπορεί να ανανεώνει για πάντα τον εσωτερικό μας άνθρωπο, όχι μόνον τα συναισθήματα, αλλά και την κρίση, και την διάκριση, και την ελπίδα για συνεχιζόμενη ζωή.

Ο φυσικός άνθρωπος τερματίζει τον βίο στον τάφο. Ο εσωτερικός άνθρωπος που ανανεώνεται από το πνεύμα του δημιουργού, δεν έχει σημείο τερματισμού.

Κινητήρια δύναμη δεν είναι οι τροχοί του αυτοκινήτου, κινητήρια δύναμη δεν είναι η μηχανή του αυτοκινήτου, αλλά κινητήρια δύναμη είναι η ενέργεια που απελευθερώνεται από την καύση της βενζίνης μέσα στον κινητήρα του οχήματος.

Αυτή η διευκρίνηση, ενώ είναι καθημερινή εμπειρία όλων των σύγχρονων ανθρώπων, άρα εύκολα αντιληπτή, όταν ερχόμαστε στα ζητήματα της πίστης παραγνωρίζεται, γίνεται συγκεχυμένη και νομίζουμε ότι κινητήρια δύναμη είναι τα σίδερα του οχήματος ή ακόμη και το ίδιο το καύσιμο που χρησιμοποιείται. Αυτό είναι προφανές λάθος.

Διότι άλλο πράγμα είναι τα εξαρτήματα του οχήματος και άλλο πράγμα είναι η κινητήρια δύναμη που απελευθερώνεται καθώς το καύσιμο φτάνει στο εσωτερικό του κινητήρα και εκεί, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, απελευθερώνει την δύναμη που κινεί το όχημα.

Στα ζητήματα της πίστης κινητήρια δύναμη δεν είναι το κτίριο της εκκλησίας, δεν είναι τα στασίδια και τα καθίσματα, δεν είναι ο ιερέας και ο ψάλτης, αλλά κινητήρια δύναμη είναι τα λόγια του θεού που φτάνουν μέσα μου, γίνονται κατανοητά, διατηρούνται ακέραια μέσα μου και όταν έλθουν οι κατάλληλες συνθήκες απελευθερώνουν την δύναμη που κινεί το όχημα της πίστης μου και προάγει τον εσωτερικό μου κόσμο στο επόμενο αναγκαίο στάδιο.

Ο λόγος του θεού, το Ευαγγέλιο είναι εκείνο που όταν κατασκηνώσει μέσα μου και βρει κατάλληλες συνθήκες, γίνεται η κινητήρια δύναμη και ανανεώνει την ζωή και την καθημερινότητά μου.

Όπως η καθαρότητα του καυσίμου στο αυτοκίνητο είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την κίνηση του οχήματος, έτσι και η καθαρότητα των λόγων του Χριστού που κατοικούν μέσα μου είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνουν η κινητήρια δύναμη της πίστης μου. Χωρίς καθαρότητα ματαιοπονούμε.

Η έννοια της διαύγειας είναι γνωστή  και δηλώνει την εσωτερική καθαρότητα και όχι μόνον την εξωτερική.

Η διαύγεια αναφέρεται στον ορίζοντα και την ατμόσφαιρα, στην δυνατότητα να βλέπω μακριά και καθαρά, χωρίς παραμορφώσεις και εμπόδια. Και στα θέματα των σχέσεων, όχι μόνον μεταξύ των ανθρώπων αλλά και μεταξύ θεού και ανθρώπων, η διαύγεια παίζει σημαντικό ρόλο, γιατί όπου υπάρχουν παραμορφώσεις και εμπόδια, εκεί κρύβονται κίνδυνοι και παγίδες.

Η Καινή Διαθήκη δίνει μεγάλη σημασία στην έννοια αυτή, τόσο από τον ίδιο τον Χριστό όσο και από τους μαθητές αργότερα, διότι η εξωτερική καθαριότητα ήταν εύκολη και εύκολο να την διακρίνει κάποιος, όπως και σήμερα, αλλά το δύσκολο ήταν – και συνεχίζει να είναι – το να υπάρχει και να βελτιώνεται η εσωτερική καθαρότητα, η διαύγεια της ψυχής, της καρδιάς, του εσωτερικού ανθρώπου, της συνείδησης, δηλαδή της περιοχής όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις της ζωής για την καθημερινότητα και όχι μόνον.

Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, και αυτό δηλώνει την αξία της διαύγειας και της καθαρότητας. Στα σύννεφα κρύβονται οι αστραπές, οι συγκρούσεις των ηλεκτρικών φορτίων, οι κεραυνοί. Στην σκοτεινιά της ψυχής και των σκέψεων, στην διαταραγμένη συνείδηση και στις εικόνες που διαστρεβλώνουν την αλήθεια και την πραγματικότητα, σε ένα τέτοιο περιβάλλον μόνον κίνδυνοι και αμφιβολίες μπορεί να κατοικήσουν.

Λογοδοσία σημαίνει ότι αποδίδω λόγο, αποδίδω λογαριασμό σε κάποιον για κάτι.

Ποιος είναι αυτός ο κάποιος και για ποιον λόγο αποδίδω λογαριασμό σε αυτόν έχει εξαιρετική σημασία στην καθημερινή μου ζωή. Και τούτο διότι όλοι θέλουν να αποδίδουμε λογαριασμό σε αυτούς, ξέροντας ότι σε αυτόν που αποδίδεις λογαριασμό είναι ο αφέντης σου, είναι ο κύριος σου, είναι αυτός του οποίου το θέλημα κάνεις. Και αν μεν είναι άνθρωπος, τότε ανάλογα είναι και η απόδοση του λογαριασμού σου.

Αν όμως είναι ο θεός, τότε πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας, από τη μια γιατί πρέπει να γνωρίζουμε το τι και πως το θέλει, και από την άλλη γιατί εύκολα μπορεί να διολισθήσουμε σε ανθρώπινες νοοτροπίες και μικροπρέπειες, χάνοντας το επίπεδο του δημιουργού μας. Τον κύριο που ελέγχει τη ζωή και την καθημερινότητά μας πρέπει να τον γνωρίζουμε καλά.

Τα εφόδια που εκείνος μόνος μας έχει χορηγήσει, πρέπει να τα γνωρίζουμε και να τα αξιοποιούμε ορθά και παραγωγικά. Τα αποτελέσματα της καθημερινής μας δραστηριότητας έχουν αναφορά μόνον σε εκείνον. Διότι μπορεί οι άνθρωποι να μας επαινούν, αλλά τελικός κριτής είναι πάντα ο δημιουργός που μας γνωρίζει καλύτερα από κάθε άνθρωπο και από μέσα και απ’ έξω.

Με την φράση “καθαρές εξηγήσεις” εννοούμε την επαφή, την σχέση που δεν αφήνει κενά, δεν αφήνει υπονοούμενα, δεν αφήνει σκιές, δεν αφήνει άγνωστα πεδία που προσφέρονται “για παρεξηγήσεις”.

Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατηρούνται οι σχέσεις μας σε κατανόηση και ζωντάνια. Τα κρυφά και τα απόκρυφα, οι σκιές και τα κενά που μπορεί καθένας να τα ερμηνεύσει όπως θέλει, δεν στοιχειοθετούν καλή προϋπόθεση για υγιή σχέση που θα διαρκέσει σε βάθος χρόνου.

Αυτός είναι και ο λόγος που η Καινή Διαθήκη αποσαφηνίζει με κάθε τρόπο τα όσα μας δίδαξε ο Χριστός και μας εξήγησαν οι απόστολοι, ώστε η σχέση μας με τον ζωντανό θεό να έχει αντοχή μέσα στο χρόνο, να διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας και όχι μόνον.

Εξηγήσεις καθαρές έχουν δοθεί για όλα τα ζητήματα, τόσο της καθημερινότητας που είναι πολύπλοκη και έχει ανάγκη συνεχούς επαγρύπνησης και νηφαλιότητας, όσο και της αιώνιας πραγματικότητας που καθένας καλείται να γνωρίζει από αυτή την περίοδο της ζωής μας.

Καθένας καλείται να έχει καθαρό ορίζοντα, όχι μόνον στη σχέση με τον κόσμο γύρω μας, αλλά και με τον αιώνιο κόσμο, τον κόσμο εκείνο που η ζωή δεν διακόπτεται από το ρολόι του χρόνου και της ανθρώπινης δυστυχίας.