Η αρχική έννοια της λέξης “σύγχυση” δηλώνει την ανάμειξη διαφόρων υγρών στο ίδιο αγγείο.

Αυτό σημαίνει ότι πλέον τα δυο ή περισσότερα υγρά έγιναν ένα και ο διαχωρισμός τους είναι από δύσκολος έως αδύνατος. Και αν μεν πρόκειται για νερό και κρασί ή άλλα υγρά στο σπίτι μας, η ζημία είναι μικρή.

Αν όμως συζητάμε για καταστάσεις της ζωής όπου η μια κατάσταση εμπλέκεται αδιαίρετα με κάποια άλλη, τότε η ζημία αποβαίνει ολέθρια, διότι δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το καλό από το κακό, το συμφέρον από το επιζήμιο. Έτσι καταλήγουμε σε αδιέξοδα, φτάνουμε σε απελπισία και παραιτούμαστε από κάθε προσπάθεια.

Με λίγα λόγια, η σύγχυση, η αδυναμία να απαλλαγώ από κάτι που δεν συμφωνώ, είναι πολλές φορές η πρωτογενής αιτία  που με οδηγεί σε αδιέξοδα και οι δρόμοι της ζωής μου παραμένουν κλειστοί και αδιάβατοι.

Αυτός είναι ο λόγος που η Καινή Διαθήκη εφιστά ιδιαίτερα την προσοχή των ανθρώπων της ζωντανής πίστης στην διάκριση μεταξύ καλού και κακού, πριν αυτά αρχίσουν ως επιλογές να λειτουργούν ταυτόχρονα μέσα στην καθημερινότητά μας. Και φυσικά το πρώτο θεμέλιο και βάση πίστης είναι η επίγνωση ότι ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί με την γνώση και την διάκριση καλού και πονηρού στο μέτρο και στο επίπεδο του δημιουργού μας.

Δεν υπάρχει δηλαδή “δεν καταλαβαίνω”, αλλά υπάρχει η απροθυμία να γνωρίσω, υπάρχει ο εφησυχασμός ότι όλα πάνε καλά μέσα στα θολά νερά της ζωής μου.

Γιαυτό και  ο Χριστός, και οι πρώτοι μαθητές μας  άφησαν τύπο και διδασκαλία που καλούμαστε να γνωρίζουμε και να εφαρμόζουμε, χωρίς να θεωρούμε ότι ο δημιουργός είχε αδυναμίες και το δημιούργημα έχει ελαττώματα. Στο χέρι μας είναι να γνωρίζουμε και να εφαρμόζουμε.

Για να πάω σε νέα θέση πρέπει πρώτα να εγκαταλείψω την παλιά.

Να κρατώ και τις δυο δεν γίνεται. Αυτή είναι η βασική αρχή της αναστάσεως και της μεταμορφώσεως. Μετακινούμαι σε μια νέα θέση από εκεί που βρίσκομαι σήμερα και την επόμενη μέρα εγκαταλείπω την νέα και μετακινούμε σε μια πιο νέα. Αυτό δηλώνει πρακτικά μετακίνηση και απομάκρυνση από το χθες και το παλιό.

Όσο εγώ αρνούμαι να εγκαταλείψω μια θέση, μια κατάσταση που ήδη έχω κατακτήσει, η νέα θέση μένει κενή και αναμένει τον τολμηρό που θα επιχειρήσει να την φτάσει. Αυτό είναι το μήνυμα που περιλαμβάνει τη ζωή. Μόνον οι νεκροί δεν μετακινούνται από το φέρετρο και τον τάφο. Και ο στόχος του Χριστού δεν ήταν να φτιάξει όμορφους νεκρούς, αλλά να διατηρήσει τους πιστούς μαθητές του σε μια πορεία ζωής και μεταμόρφωσης.

Μια πορεία που αφήνει το χθες για το σήμερα και το σήμερα για το αύριο. Μια πορεία σε ένα δρόμο που κανείς δεν μπορεί να τον κλείσει εκτός από εμένα τον ίδιο, που αποφάσισα να γίνω χριστιανός και πιστός ακόλουθος του Χριστού. Μια πορεία που περιλαμβάνει δυσκολίες εκπαίδευσης, αλλά και νέες θέσεις για καλύτερη απόλαυση της ζωής, μακριά από την θανατηφόρα στασιμότητα και αδράνεια.

Είναι προφανές ότι σε κάθε προσπάθεια που καταβάλλουμε στοχεύουμε στην επιτυχία και όχι στην αποτυχία.

Για τον σκοπό αυτό επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις. Ωστόσο είναι επίσης προφανές ότι λάθος εκτιμήσεις και λάθος μέθοδοι όχι μόνον δεν βοηθούν προς τον σκοπό μας, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην αναποτελεσματικότητα των προσπαθειών μας.

Όσο καλύτερα είναι οργανωμένη η προσπάθεια, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να πετύχουμε. Το αντίθετο συμβαίνει όταν αγνοούμε βασικές αρχές της επιτυχίας. Και μια από αυτές είναι ο καθαρός στόχος και οι αυστηρές προδιαγραφές στην προετοιμασία και την εκτέλεση. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο απόστολος Παύλος ήθελε οι πιστοί να έχουμε όχι μόνο καθαρούς στόχους με την εφαρμογή των κανόνων πίστης, αλλά και να έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας, χωρίς σύγχυση.

Για τον λόγο αυτό ονομάζει νεκρή την περίοδο πριν συναντήσουμε τον Χριστό και ζωντανή την περίοδο που διανύουμε μετά την συνάντηση μαζί του. Και το τονίζει, διότι στόχος του δεν είναι η  αλλαγή της εξωτερικής συμπεριφοράς, αλλά σκοπός του είναι ο νέος προσανατολισμός, οι νέοι στόχοι, οι νέες μέθοδοι και πρακτικές ζωής στην καθημερινότητα.

Η ζωή που παίρνουμε από την αποδοχή της Ανάστασης ως δυναμικής λειτουργίας της καθημερινής μας ζωής, είναι η διαφορά ανάμεσα στο παλιό και το νέο, την ζωή πριν και μετά την συνάντησή μας με τον αναστημένο Χριστό και την δύναμη της δικής του ενέργειας πάνω στην ζωή μας.

Υπάρχουν και κάποιοι που σώζονται στα ναυάγια και η ευχή τους, από ότι γνωρίζω, είναι να μην ξανασυμβεί όχι μόνον στους ίδιους, αλλά και σε κανέναν άνθρωπο.

Γιατί κάθε ναυάγιο, κάθε αποτυχία στον σκοπό που κοπιάζουμε, μπορεί να μην είχε όλεθρο και απώλεια, αλλά αφήνει μέσα μας τραύματα, πληγές που δύσκολα θεραπεύονται.

Για τον λόγο αυτό και κάθε λογικός άνθρωπος αποφεύγει, όσο είναι δυνατόν τις περιπέτειες και τα τολμηρά επιχειρήματα, αν πρώτα δεν έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την σωτηρία του σε περίπτωση που δεν πάει κάτι καλά. Αυτό είναι και το μήνυμα του Ευαγγελίου.

Κάθε τολμηρός που αναζητά βαθύτερες εμπειρίες ζωής, πριν ξεκινήσει τα δύσκολα εκπαιδεύεται στα εύκολα. Έτσι μαθαίνει τον τρόπο της καλής και άρτιας προπαρασκευής, αλλά και τον τρόπο να διαχειρίζεται τα καθημερινά μικροζητήματα, ώστε να μην γίνονται αιτία αποτυχιών.

Και για τον σκοπό αυτό ο δημιουργός μας έχει προικίσει με όλα τα εφόδια και όλες τις δεξιότητες, ώστε και αν βρεθούμε, ή καλύτερα όταν βρεθούμε στη δύσκολη θέση, να έχουμε τα αναγκαία για την επιβίωση και την σωτηρία μας.

Η Βίβλος μας βεβαιώνει ότι κάθε πειρασμός, κάθε τρικυμία στη ζωή μας, κάθε θλίψη και κατάθλιψη είναι στα δικά μας μέτρα, για να μπορούμε να ξεπερνούμε το εμπόδιο και στη συνέχεια να εξοπλιστούμε και με την εμπειρία της υπέρβασης.

Στις εύκολες και ήρεμες συνθήκες οι ισορροπίες είναι εύκολες. Δύσκολο είναι να διατηρήσεις την ισορροπία σου, την ορθή στάση σου, όταν οι συνθήκες είναι απρόβλεπτες, δύσκολες, θυελλώδεις.

Ενώ αυτό το γνωρίζουμε όλοι, στην πραγματικότητα το εφαρμόζουμε μόνο στον τομέα των οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων. Για την ενίσχυση του σώματός μας κάνουμε ασκήσεις και παίρνουμε φάρμακα είτε προληπτικά είτε κατασταλτικά. Στην περίπτωση όμως του εσωτερικού μας ανθρώπου, του τμήματος εκείνου της ζωής μου όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις και προσδιορίζεται το μέλλον μου, εκεί αγνοούμε τον αγώνα και την προετοιμασία για τις θύελλες.

Διότι είναι γνωστό ότι οι λανθασμένοι χειρισμοί στις εξωτερικές θύελλες, οι “αμαρτίες”, επιδρούν και στον εσωτερικό μου κόσμο και το πρώτο θύμα αυτής της άγνοιας είναι η απομάκρυνση από την πίστη.

Το επόμενο σίγουρο βήμα είναι το ναυάγιο στην προσωπική μου ζωή και στους στόχους που εγώ έχω θέσει, ενώ στο τέλος έρχεται ο όλεθρος και η οριστική απώλεια. Με αυτά τα λόγια ο απόστολος Παύλος επισημαίνει το πρόβλημα της φιλαργυρίας και των συνεπειών της.

Με λίγα λόγια η πορεία που έχει ως αφετηρία μόνο την επιθυμία για την αύξηση του πλούτου, υποκρύπτει κινδύνους και τα αποτελέσματα δεν είναι μόνον στην διαφθορά του εσωτερικού μου ανθρώπου, αλλά σταδιακά φτάνει με βεβαιότητα και το ναυάγιο με ναυαγό εμένα και όχι κάποιον άλλον.