Η εικόνα της ζωής μας ως δρόμος, ως πορεία την οποία ακολουθούμε δεν είναι νέα.

Είναι μια απλή φιλοσοφική εικόνα, διότι η μια πράξη διαδέχεται την προηγούμενη και αυτό λειτουργεί ως αλυσίδα, η οποία συνθέτει την καθημερινότητα και τελικά και το σύνολο της ζωής μας.

Το κύριο όμως θέμα είναι προς ποιο στόχο πορεύομαι και ποια πορεία ακολουθώ. Διότι εκεί που είναι ο στόχος μου, εκεί πρέπει να οδηγεί και ο δρόμος μου. Και ο δρόμος μου πρέπει να φτάνει μέχρι το στόχο μου και μάλιστα να είναι δοκιμασμένος, ώστε να φτάσω με ασφάλεια στον στόχο μου.

Εμείς οι Έλληνες κατά κανόνα ή δεν έχουμε καθόλου στόχους ή δεν γνωρίζουμε το δρόμο για να φτάσουμε εκεί. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γυρνάμε συνεχώς στα ίδια και στα ίδια χωρίς πρόοδο και χωρίς μέλλον. Ένα σοβαρό θέμα είναι ότι εγώ πρέπει να προχωρώ και όχι ο δρόμος.

Εγώ πρέπει να πορεύομαι και όχι κάποιος άλλος για μένα. Εγώ πρέπει να κάνω βήματα και να αλλάζω καθημερινά τη θέση μου, ακολουθώντας την πορεία μου και όχι την πορεία των άλλων. Και βέβαια αυτό προϋποθέτει ισχυρή προσωπικότητα που λαμβάνει αποφάσεις και εφαρμόζει τους κανόνες της πορείας και όχι μωρά τα οποία δεν θέλουν να αφήσουν το φόρεμα της μητέρας τους, φοβισμένα από το νέο κάθε μέρα περιβάλλον που αποκαλύπτεται κατά την διάρκεια της πορείας μας.

Ο Χριστός έθεσε τον εαυτό του στην διάθεσή μας να προχωρήσουμε πάνω στα ίχνη που εκείνος άφησε. Δεν προχωρά εκείνος για μας, αλλά εμείς πρέπει να βαδίζουμε την δική μας πορεία.

Στην εποχή της γνώσης, το να λέει κάποιος ότι υπάρχει “άγνωστος θεός” είναι πρόκληση.

Πρόκληση γιατί κάθε τι άγνωστο σήμερα είναι και ένα αντικείμενο, στο οποίο όλοι στρέφουμε την προσοχή μας, ώστε να πάψει να είναι άγνωστο και να γίνει γνωστό. Και αυτό δεν είναι μια μάταιη προσπάθεια, δεν στερείται περιεχομένου και κέρδους, όπως όλα τα ζητήματα τα οποία μας είναι άγνωστα και τα ερευνούμε μέχρι να τα κατανοήσουμε και να τα αξιοποιήσουμε.

Διότι αν ψάχνεις και ερευνάς, θα βρεις και θα ικανοποιηθείς. Αν δεν ψάχνεις, ποτέ δεν θα βρεις, ακόμη και αν πέσει μπροστά σου. Διότι όλοι εμείς καθημερινά ερευνούμε τον φυσικό κόσμο, ωφελούμαστε από τις ανακαλύψεις και όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τις εξερευνήσεις και όλοι ωφελούμαστε από αυτό. Φανταστείτε πόσο περισσότερο μπορούμε να κερδίσουμε αν εξερευνούμε τον άγνωστο θεό.

Διότι τον γνωστό θεό όλοι τον ξέρουν, αφού είναι γνωστός. Τον άγνωστο όμως, όποιος τον εξερευνήσει, έχει και ο ίδιος να ωφεληθεί, αλλά και οι άλλοι θα ωφεληθούν από τις ανακαλύψεις του. Αν λοιπόν είσαι σύγχρονος άνθρωπος, αν είσαι άνθρωπος που δεν ικανοποιείσαι μόνο με ό,τι έχεις και γνωρίζεις αλλά θέλεις να μάθεις και να εξερευνήσεις περισσότερα, ο άγνωστος θεός παραμένει στην διάθεσή σου. Μην ασχοληθείς με τις ανακαλύψεις των άλλων.

Μην ικανοποιείσαι μόνον με τις οικοδομές που άλλοι έκτισαν. Κτίσε το δικό σου οικοδόμημα. Ανακάλυψε και μάθε εσύ όσο μπορείς περισσότερα στοιχεία για τον άγνωστο θεό. Διότι η άγνοια φέρνει φόβο και ο φόβος φέρνει θάνατο. Έτσι θα φύγει ο φόβος που είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο. Διότι όποιος φοβάται είναι δειλός και όχι πρωτοπόρος ερευνητής της ζωής.

Κάθε δημιουργός προστατεύεται από το νόμο για την δημιουργία του και οι παραβάτες τιμωρούνται με αυστηρές ποινές.

Κάθε δημιουργία σύγχρονου ανθρώπου, εφόσον είναι επίσημα δηλωμένη, περιφρουρείται από το Νόμο με σκοπό την προστασία, αλλά και την διατήρηση της αυθεντικότητας. Διότι το γνήσιο έχει αξία και ευθύνη. Το αδήλωτο, το ανώνυμο, μπορεί να είναι εύκολο και φθηνό, αλλά δεν έχει εγγύηση και ευθύνη δημιουργού.

Διότι κάθε δημιουργία που είναι γνωστός ο δημιουργός της, ο κατασκευαστής κατά την σημερινή ορολογία,  δεν απολαμβάνει τα προνόμια της γνησιότητας μόνον, αλλά περιλαμβάνει και την ευθύνη που έχει κάθε δημιουργός για το δημιούργημά του.

Και μπορεί εμείς στην καθημερινότητα να βλέπουμε μόνο την δόξα και την τιμή που απολαμβάνει ένας δημιουργός, εφόσον η δημιουργία του τιμάται με υψηλή αξία, αλλά υπάρχει και η πλευρά του δημιουργού που έχει την ευθύνη, αν η δημιουργία του δεν είναι αληθής και δεν πληροί όσα υπόσχεται.

Και κάτι πολύ σημαντικό: η αναγραφή και αναγνώριση της ταυτότητας του δημιουργού, από την μια είναι εγγύηση, αλλά από την άλλη είναι και μια πρόσκληση και πρόκληση σε κάθε χρήστη που μπορεί και διαβάζει την ετικέτα που φέρει το όνομα του δημιουργού.

Πρόκληση και πρόσκληση να απευθυνθεί στον δημιουργό για κάθε ελάττωμα που παρουσιάζει το δημιούργημά του. Κακή χρήση του δημιουργήματος αποδεσμεύει τον δημιουργό από την ευθύνη του. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτή η παράμετρος έχει σπουδαία αξία, ύψιστη αξία στα ζητήματα της πίστης.

Η άγνοια για τον δημιουργό μας και πολύ περισσότερο η κακή χρήση της δημιουργίας, δεν έχει σχέση με τον δημιουργό, αλλά με τον χρήστη. Εμένα που αγνοώ τόσο το δημιούργημα, όσο και τους κανόνες καλής λειτουργίας που έχει θέσει ο δημιουργός. Και για τις κακές συνέπειες της λάθος καθημερινότητάς μου, δεν φταίει ο δημιουργός μου, αλλά η άγνοια και επιμονή  στις λάθος επιλογές μου.

Με τον όρο εργαστήριο εννοούμε το μέρος, τον χώρο, όπου γίνεται η επεξεργασία όλων των θεμάτων, δοκιμάζονται πράγματα και βγαίνουν συμπεράσματα και αποφάσεις, τις οποίες και εφαρμόζουμε στη συνέχεια.

Είναι το μέρος όπου όλα έρχονται στην κρίση μας και εμείς επιλέγουμε εκείνο που κατά τη γνώμη μας είναι το καλύτερο. Με λίγα λόγια, το εσωτερικό μας εργαστήριο, όπως και τα φυσικά εργαστήρια που υπάρχουν σε όλο το σύγχρονο κόσμο, από το μικροβιολογικό εργαστήριο της γειτονιάς σας έως τα εργαστήρια των πυρηνικών και του CERN, δεν είναι τίποτα άλλο από χώροι μέσα στους οποίους γίνονται οι δοκιμές, για ό,τι στη συνέχεια θα εφαρμοστεί. Εδώ, όπως τονίζει το Ευαγγέλιο, δοκιμάζονται τα πάντα και τελικά παρακρατούμε το καλύτερο, επιλέγουμε αυτό που έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.

Άρα είναι προφανές ότι στον χώρο αυτό και στις διεργασίες που γίνονται εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας και να μην αγνοούμε την σκληρή αυτή πραγματικότητα. Δεν πρέπει δηλαδή να μας διαφεύγει ότι πριν δούμε μια εξωτερική συμπεριφορά, ένα εξωτερικό γεγονός, αυτό έχει ήδη αποφασιστεί σε κάποιο χώρο από κάποιους παράγοντες. Άρα δεν θα πρέπει να βλέπω μόνο το γεγονός, αλλά να κατανοώ και τον τρόπο και τον χώρο στον οποίο αποφασίστηκε αυτό το γεγονός.

Και είναι προφανές ότι για να λειτουργεί σωστά το εργαστήριο αυτό θα πρέπει και τον κατάλληλο εξοπλισμό να διαθέτει, και τους κατάλληλους κανόνες να τηρεί, αλλά και να τροφοδοτείται με καλής ποιότητας πρώτες ύλες, ώστε και τα συμπεράσματα που θα βγάζει να είναι ορθά και ωφέλιμα και όχι ψευδή και αλλοιωμένα. Διότι τότε θα έχουμε δηλητηριασμένα, παραποιημένα, θανάσιμα συμπεράσματα για την ζωή μας.