Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Το όνειρο και το όραμα κάθε αθλητή είναι να φτάσει και να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, όλοι ξέρουμε ότι αυτοί οι αγώνες δεν γίνονται κάθε μέρα, αλλά γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ή τουλάχιστον υποπτευόμαστε ότι οι αθλητές δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά την ημέρα των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά κάθε μέρα υπάρχει σκληρή προπόνηση, δηλαδή σκληρή προετοιμασία και σκληρός καθημερινός ανταγωνισμός ώστε να φτάσει κάποιος στο ύψιστο σημείο να διεκδικεί μια θέση στο πάνθεον των Ολυμπιακών Αγώνων. Και αυτό το μάθημα έχει μεγάλη αξία για τους ανθρώπους της πίστης, διότι αν για την παγκόσμια αναγνώριση κάθε αθλητής προπονείται καθημερινά και συναγωνίζεται με άλλους για να φτάσει στον υψηλό αυτό στόχο, πόσο μάλλον είναι αναγκαία η καθημερινή προετοιμασία και εξάσκηση στην ζωή του εσωτερικού μου ανθρώπου, ο οποίος όχι μόνο στην καθημερινότητα συμβάλλει ώστε να είναι καλύτερη ποιοτικά, αλλά οδηγεί σε υψηλούς στόχους επέκεινα του τάφου. Η καθημερινή άσκηση και εξάσκηση των εσωτερικών μου ικανοτήτων είναι η πρώτη προϋπόθεση για την αποφυγή λαθών και παραλείψεων, από τα οποία προέρχεται η απροθυμία και η αδιαφορία. Αντίθετα, η καθημερινή άσκηση φέρνει ανανέωση στα ενδιαφέροντά μου, φέρνει την αίσθηση της αλήθειας πιο κοντά στην δική μου πραγματικότητα και αποδίδει πλούσιος καρπούς για το καλό των ανθρώπων.

Το ταξίδι είναι πάντα μια γοητευτική εμπειρία. Όλοι οι υγιείς άνθρωποι θέλουν να ταξιδεύουν. Να γνωρίζουν νέα μέρη, και ανάλογα με την ικανότητα και τα ενδιαφέροντα, να γνωρίζουν νέους ανθρώπους, νέες σκέψεις, πολιτισμούς που δεν γνώριζαν. Αυτή η ταξιδιωτική εμπειρία όλων μας αποτελεί και ένα μέσο για να κατανοήσουμε το μήνυμα που ήθελε να δώσει ο ίδιος ο Χριστός και μετέπειτα οι απόστολοι, καθώς όλοι ταξίδευαν και σπάνια έμεναν για μεγάλα διαστήματα στην ίδια πόλη ή περιοχή. Στην πορεία του Χριστού δια της Σαμάρειας προέκυψε η συνάντηση με την άγνωστη Σαμαρείτισσα. Η πορεία του Φιλίππου στην έρημο έφερε τη συνάντηση με τον υψηλόβαθμο οικονομικό αξιωματούχο των Αιθιόπων. Η πορεία του αποστόλου Παύλου δια των Αθηνών προκάλεσε την εμφάνισή και την ομιλία του στον Άρειο Πάγο. Και είναι προφανές ότι κάθε φορά που ένας άνθρωπος μετακινείται, μετακινούνται και οι ορίζοντές του, οι σκέψεις του, οι ανοχές του, πλουτίζεται ο ίδιος με εμπειρίες και οι άλλοι που τον συναντούν επίσης. Η πνευματική ανανέωση πολλές φορές είναι συνάρτηση της ψυχικής μας υγείας και αντίστροφα. Και το ταξίδι, ο πηγαιμός σε ένα προορισμό που αγαπάμε και λατρεύουμε, έχει μεγάλη αξία. Μάλιστα όταν αυτός ο προορισμός δεν περιβάλλεται μόνο από προσωρινή αξία, τότε και οι κόποι του ταξιδιού λησμονούνται από την υψηλή αξία του αποτελέσματος.

Κυνηγημένος δεν είναι ο κυνηγός αλλά το υποψήφιο θήραμα. Κυνηγός είναι εκείνος που διώκει, επιδιώκει, καταδιώκει και επιχειρεί να φτάσει το θήραμά του, να φτάσει το στόχο του. Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη το θήραμα ή απλά να εξασκείται στην καταδίωξη. Σε κάθε περίπτωση βέβαια ο κυνηγός  κερδίζει σε εμπειρία, σε άσκηση, εξάσκηση και βελτίωση των ικανοτήτων του να πετυχαίνει τους στόχους του. Ο κυνηγός θέτει τους στόχους του. Ο κυνηγός προσδιορίζει και εντοπίζει το θύμα του, το θέμα του, ανάλογα με τα όπλα και την δική του ικανότητα να τα χρησιμοποιεί. Και σε κάθε περίπτωση κυνηγός δεν είναι εκείνος που οι άλλοι πετυχαίνουν το θήραμα για λογαριασμό του, αλλά είναι εκείνος που με δική του πρωτοβουλία, με δική του ικανότητα, με δική του προσωπική παρουσία και ενέργεια πετυχαίνει το στόχο του. Κανείς δεν υποκαθιστά τον κυνηγό. Το θήραμα που φέρνουν οι άλλοι, ακόμη και αν εσύ πλήρωσες το κόστος της αποστολής τους, δεν είναι το αποτέλεσμα της δικής σου ικανότητας. Εσύ απλά αγόρασες αλλά δεν εξασκήθηκες, δεν έγινες ικανότερος, δεν απόκτησες την εμπειρία να εντοπίζεις το στόχο, να ξεπερνάς τα εμπόδια, να βελτιώνεις τις ικανότητές σου. Άλλοι και όχι εσύ έγιναν πλουσιότεροι σε πείρα και αποτελεσματικότητα. Εσύ στερήθηκες αυτή την εμπειρία της ζωής και άλλοι πλούτισαν.

Πώρωση ονομάζεται η σκλήρυνση. Και όταν πρόκειται για την καρδιά, όλοι καταλαβαίνουμε ότι αποτέλεσμα της πώρωσης είναι η αναισθησία, δηλαδή δεν υπάρχει αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό βεβαίως δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού, αλλά γίνεται αντιληπτό από την εξωτερική μας συμπεριφορά. Ο αναίσθητος είναι σκληρός, ο αναίσθητος κάνει τραγικά λάθη, ο αναίσθητος ζει μια άλλη δική του πραγματικότητα που απέχει από την αλήθεια. Μόνο η σύγκριση με την αλήθεια μπορεί να επιβεβαιώσει τη λανθασμένη συμπεριφορά του αναίσθητου. Και οι σύγχρονοι άνθρωποι του 21 ου αιώνα καλούμαστε να είμαστε ευαίσθητοι και όχι αναίσθητοι, καλούμαστε να είμαστε μέσα και όχι έξω από τα γεγονότα, να είμαστε ενεργοί και όχι νωθροί και αδρανείς, καλούμαστε να πράττουμε το ορθό με ευαισθησία σύγχρονου ανθρώπου και όχι με σκληρότητα φανατικού θρησκευόμενου, ο οποίος έχει την θρησκεία ως προκάλυμμα του εσωτερικού μίσους για τον άνθρωπο, την δημιουργία και τον ίδιο τον δημιουργό. Η πώρωση απομακρύνει από την ζωή και σταδιακά φέρνει προς τον θάνατο. Η ευαισθησία παράγεται και προάγεται από την καθημερινή ανανέωση και την δοκιμή της παρουσίας του ζωντανού Θεού στην καθημερινή μας ζωή και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Και οι τρεις αυτές λέξεις περιέχουν την έννοια του έχω και αναφέρονται σε εμπράγματη και όχι θεωρητική κατάσταση. Έχω ανοχή στις πράξεις του άλλου εναντίον μου, έχω αντοχή στις προσβολές και τις δυσκολίες, αλλά σε κάθε αποτυχία μου έχω ενοχή γιατί δεν κατάφερα αυτό που ήθελα. Ξεκίνησα καλά, αλλά απέτυχα και η ενοχή διακατέχει τον εσωτερικό μου άνθρωπο, την συνείδησή μου, και φέρνει την απογοήτευση, φέρνει την οπισθοδρόμηση και την λύπη. Και ενώ θα έπρεπε να έχω ανοχή και αντοχή στην υγιαίνουσα  διδασκαλία, ώστε καθημερινά να αυξάνομαι κατά τον έσω άνθρωπο, και ενώ θα έπρεπε να είμαι δραστήριος και όχι νωθρός, αξιοποιώντας την εξουσία που μου προσφέρει η μέχρι σήμερα γνώση των δικαιωμάτων μου, στην πραγματικότητα έχω παραδοθεί άνευ όρων και το μόνο που έχει απομείνει μέσα μου είναι το αίσθημα της αποτυχίας, η ενοχή της ακαρπίας, η ενοχή της απώλειας των μεγάλων χάριν των ευτελών και ασήμαντων πραγμάτων που επέλεξα ως πρώτη προτεραιότητα της καθημερινής μου ζωής. Πόσο αντέχω, φαίνεται στην καθημερινή μου ζωή από τις αντιδράσεις μου στην πράξη. Πόσο ενισχύεται ο εσωτερικός μου άνθρωπος φαίνεται από τις αλήθειες που λέω και από τα ψέματα που δεν λέω. Πόσο η πίστη μου στον ζωντανό θεό είναι υγιής και ακμαία φαίνεται και αποδεικνύεται από τα καλά μου έργα που δεν αφορούν μόνο εμένα, αλλά και τους άλλους που δέχονται την ευεργετική παρουσία του αναστημένου και ζωντανού θεού.