Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η πίστη στον αναστημένο Χριστό δεν είναι νεφελώδης, αλλά είναι λογική. Δεν στηρίζεται στον αέρα αλλά στηρίζεται στην πρακτική εφαρμογή των αληθειών. Για τον λόγο αυτό και όλη η διδασκαλία αλλά και η πρακτική ζωή που εφάρμοζε ο ίδιος ο Χριστός είναι ρεαλιστική και έχει λογική ακολουθία. Στηρίζεται σε θεμέλια, αυξάνεται στις απαιτούμενες διαστάσεις, έχει διάρκεια μόνιμη και οδηγεί – σταδιακά και σε βάθος χρόνου – προς την τελειότητα. Πυλώνες στην νεοελληνική γλώσσα είναι τα μεγάλα στηρίγματα, οι κολώνες. Οι πυλώνες χρησιμοποιούνται για να στηρίζουν κάτι ουσιαστικότερο, κάτι πιο πολύτιμο από τον εαυτό τους. Το ζητούμενο δηλαδή και ο σκοπός δεν είναι οι πυλώνες, αλλά εκείνο που στηρίζεται πάνω στους πυλώνες, στα υποστηρίγματα. Αυτό το μάθημα ήθελε ο απόστολος Παύλος να δώσει και στον μαθητή του Τιμόθεο, όταν του γράφει στην Β΄επιστολή του ότι τα Ιερά Γράμματα μπορούν, έχουν την ικανότητα και την ιδιότητα, να σε οδηγήσουν στην οδό της σοφίας, δηλαδή να σε εφοδιάσουν με ένα εργαλείο, το οποίο θα χρησιμοποιείς στην ζωή σου. Όχι δηλαδή μόνο η πίστη στον αναστημένο Χριστό, που αποτελεί τον βασικό πυλώνα της ζωής του ζωντανού θεού, αλλά και η γνώση των Ιερών Γραμμάτων και επιπλέον η σοφία που βρίσκεται μέσα σε αυτά, θα πρέπει να αποτελέσουν τους πυλώνες της καθημερινότητάς σου. Σε διαφορετική περίπτωση η πίστη μένει ανενεργής, αδρανής, χωρίς αποτελέσματα και ο πιστός δεν έχει τον προσδοκώμενο καρπό που υποσχέθηκε ο ίδιος ο Χριστός.

Η λέξη ακολουθώ δηλώνει ότι βαδίζω πίσω από κάποιον άλλον ο οποίος προπορεύεται, δηλαδή πηγαίνει μπροστά εκείνος και εγώ βρίσκομαι πίσω του. Δεν είμαι αυθύπαρκτος, δεν κάνω ό, τι θέλω και δεν πηγαίνω όπου θέλω, αλλά κάποιος υπάρχει μπροστά από εμένα και εγώ βαδίζω πίσω του, ακολουθώντας εκείνον. Μάλιστα χωρίς την παρουσία εκείνου ο οποίος προπορεύεται δεν υπάρχει η έννοια της ακολουθίας, διότι το ακολουθώ προϋποθέτει την ύπαρξη και το έργο εκείνου που προηγείται. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι αν ο προπορευόμενος κάνει λάθη, θα ακολουθήσω και εγώ τα λάθη του ή αν εκείνος κάνει σωστά πράγματα τότε και εγώ θα πράξω ό,τι εκείνος. Και αυτός ήταν ο λόγος που ο Χριστός διακήρυξε ότι Εκείνος είναι το φως, εκείνος προηγείται, και οι μαθητές του ακολουθούν Εκείνον και όχι κάποιον άλλον. Όχι ανώνυμο πλήθος, αλλά επώνυμος οδηγός και επώνυμοι μαθητές του που τον ακολουθούν. Μόνον με αυτές τις προϋποθέσεις το φως έχει πρακτική εφαρμογή στη ζωή μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση υπάρχει πλάνη, υπάρχει αδιέξοδο, υπάρχει αποτυχία και καθένας μας καλείται να αποφεύγει τους σκοτεινούς ηγέτες και να αναζητεί το φως του Χριστού, ο οποίος προπορεύεται ακόμη και μέσα στην έρημο της σύγχρονης ζωής. 

Από την βρεφική ηλικία ο ανθρώπινος οργανισμός ασκείται. Πρώτα για να επιβιώσει και αργότερα για να κατακτήσει. Όσο η ηλικία μεγαλώνει, τόσο και οι ασκήσεις στις οποίες υποβαλλόμαστε είναι πιο σύνθετες, είναι πιο απαιτητικές, είναι κρίσιμες, όχι μόνον γιατί η άσκηση αυτή καθαυτή απαιτεί κόπο, αλλά γιατί υπεισέρχεται και ο παράγοντας ανταγωνισμός, συναγωνισμός με άλλους ανθρώπους ή τις αρχές και τις εξουσίες και αυτό απαιτεί μεγαλύτερες αλλά και πιο στοχευμένες ασκήσεις. Οι ίδιες αρχές ισχύουν και στην περίπτωση του εσωτερικού μας ανθρώπου. Όσο είμαστε σε μικρή ηλικία, τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι απλά και εύκολα κατανοητά. Όσο όμως περνούν τα χρόνια, οι απαιτήσεις οι κοινωνικές και οι επαγγελματικές απαιτούν σύνθετες προσπάθειες, όχι μόνον για να τονώσουμε τον εσωτερικό μας μηχανισμό, αλλά και για να κατανοούμε το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα, το σκοτάδι από το φως, δηλαδή να διακρίνουμε τα ερεθίσματα και να ενεργοποιούμε τον κατάλληλο εσωτερικό μηχανισμό μας για την αντιμετώπιση κάθε επίθεσης που αποσκοπεί είτε στην απώλεια των προσωπικών μας κατακτήσεων είτε στην παρεμπόδιση της πορείας που ήδη έχουμε χαράξει.

Η τεχνική με την οποία κτίζεται ένα οικοδόμημα, στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα, ήταν κρίσιμο θέμα για την αντοχή του κτιρίου, αλλά προφανώς και για την λειτουργικότητα και αρτιότητα της κατασκευής. Και δεν είναι τυχαίο ότι τόσο ο ίδιος ο Χριστός όσο και οι μαθητές του χρησιμοποίησαν τον όρο κτίζω, κτίριο, οικοδομή, κλπ για να περιγράψουν αιώνιες αξίες, πολύτιμες για το μέλλον, αλλά και για το σήμερα. Η τεχνική της δόμησης (δόμος=πέτρα) αποδεικνύει τις ικανότητες του κτίστη, αλλά και του αρχιτέκτονα που σχεδίασε στα χαρτιά το οικοδόμημα. Ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει και ο κτίστης κατασκευάζει με την σύγχρονη τεχνική και τα σύγχρονα υλικά και η καλή συνεργασία των δύο αποφέρει και καλά αποτελέσματα. Πρώτος αρχιτέκτονας ήταν ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος επέστησε την προσοχή των μαθητών του στην αξία της επιμελημένης οικοδομής, της οικοδομής που καλύπτει όχι μόνο πρόσκαιρες αλλά και διαρκείς και αιώνιες ανάγκες των κατοίκων του οικοδομήματος. Συνέστησε επιμέλεια, σωφροσύνη, λογική, αξιολόγηση και σωστές επιλογές υλικών και μεθόδων για να υπάρχουν μόνιμα και θετικά αποτελέσματα. Μέσα από παραβολές και καθημερινά παραδείγματα του τότε περιβάλλοντος, τόνισε και αποσαφήνισε με ακρίβεια την αξία της καθημερινής οικοδομής. Η αμέλεια στην τεχνική και στην επιλογή των υλικών της οικοδομής της πίστης έχει συνέπειες καταστρεπτικές που δύσκολα διορθώνονται όταν δεν εντοπιστούν έγκαιρα.

Στην σύγχρονη ζωή ποίημα ονομάζουμε ένα έργο έμμετρου λόγου. Η πραγματική όμως έννοια είναι πολύ πλατύτερη και έχει να κάνει με κάθε δημιούργημα, από το ρήμα ποιώ, δηλαδή κάνω κάτι, δημιουργώ κάτι που δεν υπήρχε πριν. Αυτή την έννοια χρησιμοποιεί και η Καινή Διαθήκη για να δηλώσει τα νέα δημιουργήματα που προκύπτουν από την πίστη στον αναστημένο Χριστό. Μάλιστα η σαφήνεια είναι δηλωτική της προσπάθειας των πρώτων Χριστιανών της Καινής Διαθήκης, να διαχωρίσουν τον άνθρωπο της πίστης  στον αναστημένο Χριστό από τον άνθρωπο της παραδοσιακής πίστης.  Κάθε άνθρωπος που έχει επαφή με την δύναμη της Ανάστασης, που τροφοδοτείται δηλαδή από την δύναμη που ανάστησε τον Χριστό, είναι ένα νέο ποίημα, ένα νέο δημιούργημα, το οποίο μπορεί μεν να έχει τα ίδια εξωτερικά στοιχεία με τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά εσωτερικά είναι ένας νέος άνθρωπος, με άλλες σκέψεις, άλλες προτεραιότητες, άλλες μεθόδους στην καθημερινή ζωή. Και αυτό δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι – σχήμα λόγου, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα, αφού στην πράξη, όλοι θέλουμε καθημερινά νέα δύναμη για να ζήσουμε την καθημερινότητά μας με επιτυχία.