Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Ο εμποράκος, δηλαδή ο μικρός έμπορος, είναι τύπος ανθρώπου που δραστηριοποιείται στον τομέα των αγοραπωλησιών. Αγοράζει και πουλά, και από τη δραστηριότητα αυτή κερδίζει τα προς το ζην, αλλά και θησαυρίζει κεφάλαια και χρυσάφι για τον κύριο που του έδωσε όχι μόνο το πρώτο κεφάλαιο της επιχείρησής του, αλλά και στη συνέχεια τον στήριζε σε κάθε του δραστηριότητα. Ο καλός κύριος που του χορήγησε το πρώτο επιχειρηματικό του κεφάλαιο, δεν τον ελέγχει καθημερινά, γιατί είναι μακρόθυμος, ξέρει να περιμένει, όχι για να δει το αποτέλεσμα το βράδυ της πρώτης εμφάνισης του εμποράκου στις πλατείες, αλλά και για να αντιληφθεί πόσο επιτυχές θα είναι το μέλλον. Αν ο εμποράκος τελικά είναι έξυπνος και εργατικός θα αυξήσει το κεφάλαιο που του έχει δανείσει ο κύριός του. Αν όμως ο εμποράκος που πήρε το κεφάλαιο, το σπατάλησε απρόσεκτα σε καθημερινές ανοησίες, τελικά δεν θα έχει τίποτα όχι μόνο να δώσει ως τόκο στον καλό του κύριο, αλλά κινδυνεύει ακόμη και με λιμοκτονία λόγω έλλειψης ακόμη και της καθημερινής του τροφής.  Ο θάνατος του εμποράκου  που δεν τίμησε το κεφάλαιο που του εμπιστεύτηκε ο καλός εκείνος κύριος, είναι απολύτως βέβαιος και μάλιστα όχι πολύ αργότερα, ακόμη και αν το μαγαζί που είχε ήταν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου της ευημερούσας Βενετίας.

Με τον απρόβλεπτο αυτό τίτλο για μηνύματα σχέσεων με τον Δημιουργό μας θέλω να κατευθύνω τη σκέψη μας όχι στην τέλεια εμφάνιση ενός πανάκριβου αυτοκινήτου, αλλά θέλω να κινηθούμε στον κόσμο των εμπορικών αξιών που έχουν τα σύγχρονα αντικείμενα. Αν και οι εμπορικές αξίες των σύγχρονων αντικειμένων και θησαυρών δεν θίγονται από τον ίδιο τον Μεγάλο Δάσκαλό μας, ωστόσο εκείνος άλλαξε την οπτική γωνία προσέγγισης του θελήματος του Δημιουργού μας. Η νέα οπτική γωνία δεν είναι μόνο η ανακάλυψη και απόκτηση θησαυρών, αλλά είναι κυρίως το εμπορικό κέρδος που προκύπτει από την εμπορική συναλλαγή των θησαυρών μας. Ο έμπορος δεν κερδίζει όταν αγοράζει, γιατί εκείνη τη στιγμή βγάζει από το πορτοφόλι του. Κερδίζει και βάζει το κέρδος στο πορτοφόλι του όταν πουλά τα υφιστάμενα αποθέματα των αντικειμένων που εμπορεύεται. Και για να προέλθει κέρδος απαιτείται σκληρή εργασία από τον έμπορο, σκληρός προγραμματισμός, άριστη γνώση της πιάτσας [πιάτσα, ιταλική λέξη που σημαίνει πλατεία], δηλαδή εκεί που συγκεντρώνονται οι έμποροι, εκεί που υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός, εκεί που θα παρουσιάσει κάποιος το εμπόρευμά και κάποιος άλλος θα το αγοράσει. Ο έμπορος δεν δραστηριοποιείται μόνος του. Δεν είναι κλεισμένος στον πλούσιο πύργο του. Αγοράζει και πουλά, από την αγοραπωλησία κερδίζει, γιατί αν σταματήσει αυτή τη δραστηριότητα και τον πύργο θα χάσει και ο ίδιος θα καταστραφεί.

Σε μια θεωρητική προσέγγιση η γνώση μοιάζει να μην έχει πρακτικό ενδιαφέρον, αφού έστω και με λίγα πράγματα που γνωρίζω τα καταφέρνω στη ζωή μου. Αν όμως αναζητήσουμε τις πραγματικές διαστάσεις της γνώσης στην καθημερινή μας ζωή, τότε αποδεικνύεται ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς γνώση. Και όχι μόνο αυτό. Όσο καλύτερα γνωρίζει κάποιος κάτι, τόσο καλύτερα μπορεί να το διαχειριστεί, είτε αυτό αφορά σχέσεις ανθρώπων, είτε αφορά τεχνικές δεξιότητες, είτε αφορά γενικότερα θέματα γνώσης και αντίληψης των πραγμάτων. Υπάρχουν έμφυτες γνώσεις και δυνατότητες, αλλά υπάρχουν και αποκτώμενες γνώσεις και δυνατότητες και αυτές είναι όχι μόνο περισσότερες αλλά και ουσιαστικότερες για την πρακτική ζωή μας. Οι έμφυτες γνώσεις και ορμές έχουν τοποθετηθεί από τον Δημιουργό μέσα μας, χωρίς την δική μας προσωπική ανάμειξη. Οι επίκτητες όμως γνώσεις, αυτές με τις οποίες διαχειριζόμαστε τα καθημερινά θέματα, είναι προσωπική μας υπόθεση και η απόκτηση και η καλλιέργειά τους εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ατομική μας προσπάθεια. Διότι η γνώση οδηγεί στην επίγνωση και η επίγνωση οδηγεί στην κατανόηση και την αποτελεσματικότητα των ενεργειών μου.