Με τον τίτλο αυτό επιθυμώ να θέσω το ζήτημα των δοκιμασιών της πίστης μας στην πραγματική του διάσταση. Όχι μόνο περιεχομένου, αλλά και διαδικασιών. Υπάρχει ο πρώτος, υπάρχουν και άλλοι στη συνέχεια και σε κάθε περίπτωση ο άνθρωπος της πίστεως καλείται σε καθημερινή βάση να ξεπερνά τις δοκιμασίες με σοβαρότητα και επιτυχία. Η στάση του Χριστού απέναντι στον αντίπαλό του, οι απαντήσεις που δίνει στις προκλήσεις του αντιπάλου του, η ακρίβεια και η λιτότητα των απαντήσεων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι της πίστης οφείλουμε όχι μόνο να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι, αλλά να γνωρίζουμε και σε βάθος τα πράγματα για τα οποία μιλάμε και για τα οποία πασχίζουμε καθημερινά. Επιπολαιότητες, απλουστεύσεις που αποπροσανατολίζουν από την αλήθεια, γενικότητες που επικαλύπτουν την άγνοιά μας, δεν υπάρχουν στο παράδειγμα που παραθέτει ο ευαγγελιστής Ματθαίος για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν ο ίδιος ο Χριστός ξεκινήσει την δημόσια παρουσία του. Η προετοιμασία για το μακρύ ταξίδι του Χριστού ήταν εδώ, τα προβλήματα που θα τον απασχολούσαν ήταν εδώ, και έπρεπε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις εξετάσεις που αποδείκνυαν την ικανότητά του να φέρει σε πέρας το έργο που του είχε ανατεθεί.

Η φύλαξη, ή καλύτερα η διαφύλαξη, αναφέρεται σε πολύτιμα πράγματα που πρέπει να προστατευτούν, διότι κινδυνεύουν από κλοπή και αφαίρεση. Κάθε καλό και πολύτιμο για μας πράγμα το φυλάσσουμε με προσοχή και επιμέλεια ώστε να μην εκτεθεί σε κίνδυνο και να γίνει αντικείμενο κλοπής και αφαίρεσης. Με λίγα λόγια, τα πολύτιμα πράγματα προστατεύουμε και προφυλάγουμε και όχι τα ασήμαντα και τα μηδαμινά. Ανάλογα με την αξία των πραγμάτων είναι και η προστασία τους. Αυτό μας διδάσκει η φύση μας και η κοινωνική μας πρακτική. Μάλιστα είναι γεγονός ότι όσο πιο πολύτιμο είναι κάτι, τόσο πιο επικίνδυνο είναι να μας αφαιρεθεί, αφού πολλοί είναι εκείνοι που θα επιθυμούσαν να το κατέχουν αντί για μας. Σε κάθε περίπτωση όλα τα αγαθά και καλά πράγματα μπορεί να κλαπούν, μπορεί να μας αφαιρεθούν από κάποιον είτε από προσωπικό μίσος είτε από προσωπικό του κέρδος. Η αντίσταση, η προφύλαξη, η προστασία των δικών μας πολυτίμων πραγμάτων ανήκει σε μας και εμείς έχουμε την υποχρέωση να οργανώσουμε κάθε αναγκαία πρωτοβουλία για τον σκοπό αυτό.

Το ρήμα βλέπω έχει σχέση με το βλέμμα, δηλαδή την ορατή επικοινωνία μου με κάτι που βρίσκεται μπροστά μου. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι το βλέπω στην καθημερινή λειτουργία της ζωής μας έχει κρίσιμη σημασία, διότι όποιος δεν βλέπει έχει μεγάλη ευθύνη αν πρόκειται να μετακινηθεί. Κάθε άνθρωπος που θέλει να αλλάξει θέση, να πάει κάπου αλλού, βασική προϋπόθεση είναι να βλέπει ο ίδιος ή να τον οδηγεί κάποιος που βλέπει και μπορεί να κρίνει αν βαδίζει προς τον στόχο του ή έχει χάσει την πορεία του. Μπορούμε να μη βλέπουμε όταν δεν μετακινούμαστε. Αν όμως θέλουμε να αλλάξουμε θέση, θέλουμε να κατακτήσουμε άγνωστους κόσμους, τότε βασική προϋπόθεση είναι να βλέπουμε. Η έννοια του παραβλέπω είναι συγγενής με το βλέπω, αλλά δηλώνει ότι ενώ βλέπω την πραγματικότητα κάνω ότι δεν βλέπω, προσποιούμαι ότι δεν βλέπω, με αποτέλεσμα να γνωρίζω μεν την ορθή διαδρομή της πορείας μου, αλλά να παραβλέπω την αλήθεια και να πορεύομαι σε λάθος δρόμο. Η παράβλεψη είναι η τραγική μοίρα που μας οδηγεί μακριά από τον στόχο μας, ενώ θα μπορούσαμε με το βλέμμα μας στην αλήθεια να φτάσουμε στον στόχο για τον οποίο ξεκινήσαμε.

Η δοκιμασία, ο πειρασμός, αποτελούν καθημερινό στοιχείο της ζωής μας και καθένας σύγχρονος άνθρωπος υποβάλλεται σε ποικίλες δοκιμασίες σχεδόν σε κάθε εκδήλωση και κάθε σοβαρή επιδίωξη μεταξύ συναγωνιστών ή ανταγωνιστών. Χωρίς δοκιμασία είναι γνωστό ότι κανένας δεν παίρνει επάξια μια θέση μέσα στην σύγχρονη κοινωνία, ακόμη και αν το όνομά του είναι συνδεδεμένο με ισχυρούς προγόνους και εξουσίες του παρελθόντος. Όλοι θέλουμε προσωπική καταξίωση, όλοι θέλουμε ο άνθρωπος να κρίνεται από τις επιτυχίες και όχι από άλλους παράγοντες, πχ πλούτος, κληρονομικότητα, κλπ. Η ατομική και προσωπική επιτυχία κατά την περίοδο της δοκιμασίας ή του πειρασμού, είναι το μόνο αποδεκτό κριτήριο στον σύγχρονο κόσμο και χωρίς αυτή την προσωπική επιτυχία, κανείς δεν αναγνωρίζει αξίες σε φυσικά πρόσωπα. Και αν για την καθημερινή ζωή αυτό αποτελεί κανόνα, είναι προφανές ότι για ζητήματα που εμπεριέχουν στοιχεία πολύ πέραν της καθημερινότητας, η ανάγκη των δοκιμασιών, των πειρασμών, είναι απαραίτητο στοιχείο για την απόδειξη της γνησιότητας και της δύναμης της πίστης που μπορεί να φέρει καρπούς πέραν του επιούσιου άρτου. Η ζωή σήμερα αλλά και μετά θάνατον είναι ζητούμενο και η πίστη που οδηγεί προς τα εκεί πρέπει όχι μόνο να φαίνεται αλλά και να είναι και να αποδεικνύεται καθημερινά γνήσια και καρποφόρα.