Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Βασική αρχή της καθημερινότητάς μας είναι η κατανόηση, δηλαδή η καλή γνώση, η σωστή αντίληψη των γεγονότων και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο τα γεγονότα συντελούνται. Χωρίς καλή κατανόηση, χωρίς καλή γνώση, χωρίς σωστή αντίληψη των γεγονότων και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αυτά συντελούνται, όλοι γνωρίζουμε ότι κινδυνεύουμε με αποτυχία, κινδυνεύουμε με καταστροφή και πανωλεθρία. Αυτός είναι ο λόγος που πηγαίνουμε στα σχολεία, που μαθαίνουμε γραφή και ανάγνωση, που ζούμε κοινωνικά και όχι απομονωμένα. Στόχος δηλαδή της καθημερινότητάς μας είναι να κατανοούμε όλο και καλύτερα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Και είναι γεγονός ότι όσο καλύτερα κατανοούμε, όσο βαθύτερα αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα, τόσο πιο αποτελεσματικοί είμαστε στη ζωή μας. Η κατανόηση, η γνώση, η επίγνωση και η θετική και αποτελεσματική εμπειρία αποτελούν τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο αύριο, αποτελούν εγγύηση μιας καλύτερης μέρας μέσα μας και στο περιβάλλον μας.

Οι άνθρωποι κατά κανόνα αναζητούμε το θεό όταν τον έχουμε ανάγκη. Και αυτό προφανώς δεν είναι κακό, είναι πολύ καλό, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι αρκετό και δεν εξαντλεί, ή μάλλον δεν αγγίζει καν, το θέμα της σχέσης του ανθρώπου με τον Δημιουργό του. Η σχέση με τον θεό, η σχέση με τον ζωντανό θεό, όπως και κάθε ζωντανή σχέση στηρίζεται σε αμοιβαιότητα, διαφορετικά δεν είναι σχέση αλλά είναι συναλλαγή, είναι εμπορική δοσοληψία. Η αληθινή σχέση, η ζωντανή σχέση, περιλαμβάνει συνομιλία, άρθρωση λόγου και ευήκοον ους,   κατανόηση, αντίληψη και συν-αντίληψη, περιλαμβάνει δεσμό και λειτουργία αισθημάτων αφοσίωσης, αναζήτησης με αμφίδρομα αποτελέσματα. Ο ζωντανός άνθρωπος έχει ανάγκη από τον ζωντανό θεό μέσα από μια ζωντανή σχέση, η οποία περιλαμβάνει κάθε είδους συνισταμένες, χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται αν μια τέτοια σχέση υπάρχει, αν λειτουργεί, αν παράγει καρπούς, αν προοιωνίζεται συνέχεια και μακρύ μέλλον, ή αν είναι ορατά τα σημάδια της γήρανσης, της κάμψης, της αποτυχίας και του τέλους.

Στα εκ γενετής σκοτάδια, στα ελαττώματα, στα αδιέξοδα, στη φτώχεια και τις συμφορές που έχουμε κληρονομήσει από τους γονείς και τους προγόνους – ελαττώματα, σκοτάδια και αδιέξοδα για τα οποία εμείς δεν ευθυνόμαστε, δεν είναι για να κλαίμε και να θρηνούμε τη μοίρα μας, δεν είναι για να ζούμε στη δυστυχία και την απογοήτευση, αλλά είναι προκλήσεις, είναι ευκαιρίες, είναι αφορμές για να προχωρούμε από την επιφάνεια στο βάθος, από το φαινόμενο στην ουσία, από την καθημερινή θλίψη, τη μιζέρια, την ηθική και ψυχική ήττα στην κατάκτηση και την εμπειρία της νίκης στην καθημερινότητά μας. Αν η οπτική μας γωνία μεταβληθεί και πίσω από το φαινόμενο αναζητήσουμε την ουσία, αν οπλιστούμε με πνεύμα όχι δειλίας και ηττοπάθειας αλλά με πνεύμα δυνάμεως και σωφρονισμού, αν οπλιστούμε με πνεύμα αναζήτησης, έρευνας και επιμονής, τότε θα ανακαλύψουμε τους θησαυρούς και τις ευκαιρίες που κρύβονται πίσω από την άρνηση, πίσω από τα ελαττώματα, τα αδιέξοδα και τις φαινομενικές συμφορές. Και τότε, όχι μόνο θα νικήσουμε, αλλά θα λαφυραγωγήσουμε τον εχθρό που μας τρομάζει και θέλει ηττημένοι και τυφλοί να τραπούμε σε φυγή και να επιστρέψουμε στο σκοτάδι και όχι στο φως, στη μιζέρια και όχι στην νίκη και την κατάκτηση.

Η ωφέλεια είναι μια έννοια σχετική και η αξία της εξαρτάται από το κάθε άτομο. Κάτι που για μένα είναι ωφέλιμο, για κάποιον άλλον μπορεί να μην είναι. Μπορεί να είναι αδιάφορο ή ακόμη και επιζήμιο. Το προσωπικό στοιχείο λοιπόν είναι αυτό που εκτιμά την ωφέλεια ή την ζημία, το κέρδος ή την απώλεια. Και αυτή η κρισιμότητα της προσωπικής εκτίμησης, μας κάνει προσεκτικούς στις επιλογές μας. Διότι στην καθημερινότητα όλοι επιλέγουμε τα ωφέλημα και όχι τα επιζήμια. Αν η ωφέλεια είναι μεγάλη, το γνωρίζει μόνο εκείνος που έχει εφαρμόσει το σχέδιό του και εκτιμά τις συνέπειες. Αν ο στόχος ήταν καλός και η μέθοδος που εφάρμοσα ήταν επιτυχής, τότε σε κάθε περίπτωση, μπορώ να εκτιμήσω το αποτέλεσμα και να αξιολογήσω το κέρδος, το όφελος ή τη ζημία. Η ευθύνη λοιπόν είναι ατομική, η αξιολόγηση είναι ατομική και όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα που πρέπει να είναι το όφελος και όχι η ζημία.