Η πρόβλεψη είναι το καλύτερο πράγμα στην ατομική καθημερινότητα των γεγονότων που μάς αφορούν. Και επειδή η πρόβλεψη παραπέμπει στην μαγεία και τον απέραντο κόσμο της σύγχυσης, ο Χριστός χρησιμοποίησε την λέξη προνοώ, δηλαδή όχι γενικά έχω μια πληροφορία για το πώς θα είναι ο καιρός και οι εξελίξεις στην ατομική μου καθημερινότητα, αλλά να έχω και αίσθηση της δικής μου συμμετοχής στο γεγονός που θα έρθει, διότι αυτό αφορά το δικό μου συμφέρον. Και η δική μου επιτυχία, είναι προφανές ότι θα συμβάλλει θετικά και στην προσπάθεια των άλλων που έχουν αντίστοιχα θέματα στην δική τους καθημερινότητα.
Η πρόβλεψη, δηλαδή, είναι μια έννοια γενικού και απροσδιόριστου ενδιαφέροντος, ενώ η προ-νόηση, δηλαδή η ατομική πληροφορία για κάτι που αφορά την δική μου ζωή στην καθημερινότητα, είναι πολύ πιο σπουδαία για τα αποτελέσματα που θα προκύψουν. Μάλιστα σημειώνει ότι η μη προ-νόηση για τα γεγονότα και τις καταστάσεις που μας αφορούν, εμφανίζει στοιχεία και χαρακτήρα μη σώφρονος ανθρώπου σε βαθμό απιστίας και μη κατανόησης του ρόλου της πίστεως στην Ανάσταση του Χριστού.
Διότι το γεγονός της Αναστάσεως προκάλεσε παγκόσμια μεταβολή των χαρτογραφήσεων της καθημερινής ζωής κάθε ατόμου, που ενδιαφέρεται για την προσωπική του ζωή στην καθημερινότητα, αλλά έχει και ανησυχίες για το μέλλον, εγγύς, απώτερο και απώτατο ή και αιώνιο. Η Ανάσταση δηλαδή εκ των νεκρών έδωσε νέους ορίζοντες προβληματισμού, διότι μετέθεσε τα όρια του προβληματισμού, θέτοντας πιο μακροχρόνιους στόχους στην ανάγκη της δικής μας προσωπικής αντίληψης για τον κόσμο και τις εδώ δραστηριότητες.
Έδωσε, η Ανάσταση, νέα πνοή στους προβληματισμούς και τις αξίες της ζωής, θέτοντας κρίσιμα θέματα ως τμήμα της ατομικής ατζέντας στην καθημερινότητα της ζωής. Διότι τα στοιχεία της ατομικής μας καθημερινότητας έγινε κατανοητό ότι προσδιορίζουν και το μέλλον κάθε ατόμου, ανάλογα με το πόσο καλά “προνοεί” για το δικό του συμφέρον στο μέλλον, αλλά και όσων έχουν σχέση με τον ίδιο και το περιβάλλον του.
Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι μόνο ένα μεταφυσικό θέμα με προεκτάσεις στην ατομική μας οπτική του κόσμου, αλλά αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο όλων των υπολογισμών της ατομικής μας καθημερινότητας, δίνοντας αξία σε ξεχασμένα στοιχεία που υφίστανται, αλλά εμείς αγνοούμε τον ρόλο τους στην ατομική και κοινωνική μας καθημερινότητα.