Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Για να έχουμε δύναμη στην προσωπική μας καθημερινότητα απαιτείται ύπαρξη στοιχείων από τα οποία θα παραχθεί ενέργεια και στην συνέχεια αυτή η ενέργεια θα μετατραπεί σε προσωπική δύναμη, όπως συμβαίνει σε όλη την ζωή και στην φύση.

Διότι, δύναμη δεν απαιτείται μόνο για να κινηθεί το σώμα (μυϊκή), αλλά πρέπει να συνοδεύεται και από εσωτερική δύναμη σκέψης, συναίσθησης, επιλογών και τελικά αποφάσεων, προκειμένου να κάνουμε ο,τιδήποτε. Δηλαδή, απαιτείται και η σύμπραξη του εσωτερικού ψυχικού μας κόσμου, προκειμένου να κινητοποιηθεί το σύνολο του οργανισμού μας προς την κατεύθυνση που εμείς αποφασίζουμε, είτε πρόκειται για απλό βηματισμό, είτε πρόκειται για σύνθετες λειτουργίες, από τις οποίες θα προκύψει το ατομικό μας έργο και όφελος.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παγίδα. Διότι, η τροφοδοσία του σώματος με τα αναγκαία για την δική του ενέργεια στοιχεία, γίνεται εύκολα κατανοητή από τις ανάγκες, για τις οποίες μας ειδοποιούν τα όργανα του σώματος. Ο εσωτερικός όμως άνθρωπος δεν ανανεώνεται. Και αυτό, βεβαίως, έχει ως αποτέλεσμα, το μεν σώμα να αναπτύσσεται ομαλά – έχει άλλωστε όλες αυτές τις δυνατότητες από την πρόβλεψη του δημιουργού – ενώ ο εσωτερικός μας κόσμος παραμένει αδύναμος και ασθενής μπροστά τις εξωτερικές και εσωτερικές απειλές που δέχεται κάθε στιγμή του επίγειου βίου.

Και αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε ώριμοι άνθρωποι, αλλά μας παρασύρει το παρόν και οι άλλοι, παραβλέποντας την αξία και τη σημασία της ατομικής ευθύνης και του μέλλοντος, εγγύς ή απώτερου. Διότι, εξήγησε ο Χριστός, το μεν παρόν έχει τις δικές του ανάγκες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μας απασχολήσει και το μέλλον, αφού το μεν παρόν παρέρχεται αλλά το μέλλον παραμένει αόρατο και άγνωστο.

Για τον λόγο αυτό και ο δημιουργός έχει θέσει μέσα στο φυσικό οργανισμό μας και τις δεξαμενές εκείνες, στις οποίες αποθηκεύονται τα μελλοντικά στοιχεία για τις ανάγκες του μέλλοντος, σε υπομονή, μακροθυμία, αγάπη και μυριάδες άλλες λειτουργίες οι οποίες θα τεθούν σε εφαρμογή όταν οι προσωπικές περιστάσεις το απαιτήσουν. Για τον λόγο αυτό και η πρώτη προτεραιότητα για κάθε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν είναι μόνο η ικανοποίηση των παρόντων αναγκών, αλλά είναι και η πρόβλεψη για το μέλλον.

Διότι, εάν δεν προνοήσουμε για το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο – για τους ενδιαφερόμενους για την διάσταση αυτή – τότε κινδυνεύουμε να μείνουμε μόνο στο σήμερα, εθελοτυφλώντας μπροστά στην αλήθεια που έρχεται αύριο και στο μέλλον. Και αυτές οι εσωτερικές μας αποθήκες που βρίσκονται μέσα στο σώμα μας και λειτουργούν για την υγεία και ισορροπία του εσωτερικού μας (ψυχικού) κόσμου, εάν παραμένουν φτωχές ή κενές, τότε τα προβλήματα του αύριο θα αντιμετωπίζονται όλο και πιο δύσκολα. Η πρόβλεψη είναι καλύτερη από την επαναπαυση στην καλή μας τύχη. 

Η δύναμη που διαθέτει καθένας από μας είναι συνάρτηση δύο (2) παραγόντων. Πρώτα από τον παράγοντα παραγωγό της ενέργειας από την οποία θα προκύψει η προσωπική μας δύναμη, και δεύτερον από την προσωπική διαχείριση  των ποσοτήτων αυτής της ενεργητικής δύναμης που φτάνει σε μας. Όλα τα υπόλοιπα, ενδιάμεσοι, καλοθελητές, υπηρέτες άλλων συμφερόντων, κλπ δεν έχουν κυρίαρχο ρόλο στην προσωπική μας ζωή, εφόσον βέβαια εμείς δεν τους παραχωρούμε με δική μας θέληση και απόφαση αυτό το δικαίωμα, δηλαδή να επεμβαίνουν στην προσωπική μας ζωή και να παρεμβαίνουν στις δικές μας αποφάσεις και προτιμήσεις.

Αυτή η αλήθεια, που είναι πραγματικότητα για κάθε ζωντανό άνθρωπο πάνω στη γη διαχρονικά, αποτελεί και τον κυριότερο λόγο για τον οποίο πολλές φορές χάνουμε αντί να κερδίζουμε, μειώνεται η δύναμή μας αντί να αυξάνεται. Και αυτό είναι επιζήμιο σήμερα, αλλά, εάν δεν αντιληφθούμε το “παράθυρο” από το οποίο περνάνε οι γνώμες των άλλων στην προσωπική μας καθημερινότητα, κινδυνεύουμε να χάσουμε το παρόν, αλλά, πολλές φορές και το μέλλον. Διότι το μέλλον δεν είναι ανεξάρτητο από το παρόν, αφού οι σημερινές μας αποφάσεις, μικρές ή μεγάλες, είναι πιθανόν να φέρουν κέρδη ή ζημίες και στο μέλλον, άμεσο ή απώτερο.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι πρέπει να παρακολουθούμε την ατομική μας καθημερινότητα και να βελτιώνουμε, τόσο τον τρόπο επικοινωνίας με τον βασικό πάροχο που είναι ο δημιουργός, όσο και τις δικές μας πρακτικές αποφάσεις για την διαχείριση των ήδη υφιστάμενων δυνάμεων στον καθένα μας. Διότι, η ζωή μας πάνω στην γη δεν θα είναι δια παντός, αλλά θα έρθει η στιγμή που όπως τόσοι άλλοι πριν από μας, έτσι και εμείς θα εγκαταλείψουμε τον σημερινό κόσμο, προσμένοντας κάτι καινούριο ή τουλάχιστον την απαλλαγή μας από τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα του κόσμου.

Η διαχείριση των προσωπικών μας αποφάσεων και επιλογών δεν μπορεί να ανήκει σε άλλους, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν διαθέτουμε την δύναμη και την γνώση να σταθούμε στα πόδια μας. Και αυτό δεν είναι καλό για τον ώριμο άνθρωπο. Διότι τα νήπια και τα παιδιά δεν έχουν άποψη. Οι ώριμοι άνθρωποι ξέρουν καλά ότι κάθε εξάρτηση από άλλους ανθρώπους περιορίζει την ατομική τους ελευθερία. Και η συνεχιζόμενη εξάρτηση από ανθρώπους είναι βέβαιο ότι μπορεί να φέρει δυσάρεστες συνέπειες, διαφορετικές από εκείνες που εμείς θα θέλαμε.

Ο Χριστός μέσα στην διδασκαλία του έδωσε οδηγίες τόσο για την ασφαλέστερη σύνδεση με τον δημιουργό των στοιχείων της ενέργειας και της δύναμης, όσο και για την αποφυγή λανθασμένων χειρισμών που μπορεί να φέρνουν ζημία και όχι κέρδος στην ατομική μας ζωή. Προσωπική μας ευθύνη είναι να μάθουμε την διδασκαλία και να αρχίσουμε να την εφαρμόζουμε, όσο καθένας μπορεί καλύτερα στην προσωπική μας καθημερινότητα. 

Η παροχή της ενέργειας – όπου υπάρχει και όταν υπάρχει στην προσωπική μας καθημερινότητα – είναι το ένα ζητούμενο σε σχέση με την αξία και την σημασία που καθένας αποδίδει στην παραγωγή και αξιοποίησή της για την παραγωγή της δύναμης που όλοι έχουμε ανάγκη καθημερινά όσο ζούμε πάνω στη γη. Το δεύτερο αλλά εξ ίσου σημαντικό είναι ο τρόπος απόκτησης των υλικών της ενέργειας και οι κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν σε αυτά τα υλικά να μετατραπούν σε προσωπική ενέργεια, ώστε στη συνέχεια να έχω την αναγκαία για τις ατομικές μου ανάγκες δύναμη.

Και αυτό το καταλαβαίνουμε όταν αναπνέουμε και παίρνουμε τροφές, διότι το σώμα μας δυναμώνει, ενώ στην στέρηση συμβαίνει το αντίθετο. Ενώ, δηλαδή, τα υλικά της ενέργειας – συνεπώς και η ίδια η ενέργεια είναι παρούσα αλλά σε άλλες μορφές – είναι παρόντα και υφιστάμενα, όπως ο αέρας και οι τροφές, όλα αυτά παραμένουν σε αδράνεια, δηλαδή για το άτομό μου μη χρήσιμα, ενώ θα μπορούσα να προβώ σε προσωπικές πράξεις απόκτησης αυτών των στοιχείων και διαμόρφωσης των κατάλληλων συνθηκών μέσα στο σώμα μου, ώστε τα υπάρχοντα υλικά να μετατραπούν σε ατομικό πλούτο ενέργειας και δύναμης, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την προσωπική και ατομική μου ζωή. Κατά κανόνα, δεν ενεργοποιούνται δηλαδή αυτόματα τα υλικά που περιέχουν ενέργεια, αλλά απαιτείται η ατομική συμμετοχή και συνέργεια, ώστε τα υλικά να μετατραπούν σε ενέργεια και προσωπική δύναμη.

Και αυτός ήταν ο λόγος που ο Χριστός δεν πέρασε ως κομήτης από την γη για να μας βεβαιώσει για την παρουσία του μόνο ώστε να τον πιστέψουμε, αλλά παρέμεινε στη γη για όσο χρόνο ήταν αναγκαίος – περισσότερο από τρία έτη, προκειμένου να κατανοήσουμε τους ρόλους. Από την μια τον δικό του ρόλο στην επαφή μας με τον κεντρικό πάροχο της ενέργειας που είναι ο δημιουργός, αλλά και από την άλλη τον δικό μας ρόλο που αποτελεί και τον ρυθμιστικό παράγοντα για την προσωπική μας καθημερινότητα.

Διότι, μπορεί τα καταστήματα να διαθέτουν τα πάντα, αλλά εάν εγώ, το φυσικό πρόσωπο, δεν προχωρήσω στην αναζήτηση των πραγμάτων για την προσωπική μου ζωή, τότε το πρόβλημα δεν είναι στα καταστήματα και στα υλικά που υπάρχουν εκεί, αλλά στην δική μου αδράνεια και αμέλεια που με φέρνει στην αδυναμία μπροστά στις δικές μου καθημερινές ανάγκες.

Και αυτή είναι η ορθή οπτική γωνία των πραγμάτων. Κάθε παρέκκλιση από αυτή την ορθή οπτική γωνία, που μοιραία πρέπει να περιλαμβάνει και την δική μου συμμετοχή τόσο ως προς την κατανόηση των αξιών, όσο και ως προς τον τρόπο απόκτησης και διαχείρισης, θα επιφέρει μοιραία αποτελέσματα σήμερα, αλλά και φτώχεια και απώλεια πλούτου στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο σύμφωνα με την διδασκαλία του Χριστού. 

Η παροχή και η αποδοχή της ενέργειας στο σώμα μας μέσω της αναπνοής και των τροφών είναι μια απόλυτη αλήθεια, και, όποιος την παραβιάζει χάνει τη ζωή του σε λίγα λεπτά ή λίγο αργότερα, λόγω έλλειψης υλικών, από τα οποία θα παραχθεί η ενέργεια, και στη συνέχεια η δύναμη για να κινηθεί ο φυσικός οργανισμός μας.

Κανείς ζωντανός οργανισμός δεν μπορεί να παραβεί αυτή την αλήθεια και την πραγματικότητα χωρίς τετελεσμένα και απώλεια της ζωής του. Για τον λόγο αυτό και αναπνέουμε – εμείς, καθένας χωριστά για τον εαυτό του και όχι οι άλλοι για μας – καταναλώνουμε τροφές – εμείς, καθένας χωριστά για τον εαυτό του και όχι άλλοι για μας – και αυτό αποδεικνύει με απόλυτο τρόπο – είναι άλλωστε εμπειρία όλων των ζώντων πάνω στη γη – από την μια την ανάγκη της αναπνοής και των τροφών, και από την άλλη την ατομική μας συμμετοχικότητα στην διαδικασία της παραγωγής της αναγκαίας για το άτομό μας ενέργειας.

Και είναι γεγονός ότι καθένας αναζητά για τον εαυτό του και για όσους εξαρτώνται από αυτόν, τον καλύτερο αέρα και τις καλύτερες τροφές, προκειμένου να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα και κατά συνέπεια και μεγαλύτερο μήκος ζωής. Και αυτό, προφανώς, δηλώνει ότι καθένας νοιάζεται για τον εαυτό του πρώτα, και κατόπιν για τους άλλους. Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα αποδεικνύει μέσα στην καθημερινή μας ζωή τον ρόλο της ατομικής μας ευθύνης για όλα τα κρίσιμα ζητήματα από τα οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα αλλά και το μήκος της ζωής μας.

Καλές επιλογές στον αέρα και τις τροφές, δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο. Κακές επιλογές, δημιουργούν αρνητικές προϋποθέσεις για το σήμερα και το μέλλον.

Και αυτός ήταν ο λόγος που ο Χριστός ξεκαθάρισε την ατομική μας ευθύνη για τις ατομικές μας αλλά και τις κοινωνικές μας αξίες. Η δική του διδασκαλία υποδεικνύει στον ενδιαφερόμενο το καλό από το κακό αλλά και το καλύτερο από το καλό, στοιχεία τα οποία πολλές φορές δεν μας προβληματίζουν, με αποτέλεσμα να έχουμε μεν καλά στοιχεία για σήμερα, αλλά να μένουμε μόνο στις ανάγκες του σήμερα. Διότι, οι μελλοντικές συνθήκες εξαρτώνται κατά ένα κρίσιμο ποσοστό από τις σημερινές μας επιλογές, και αυτό το ξέρουμε από την πρακτική καθημερινή μας ζωή.

Όλοι ξέρουμε ότι ένα καλύτερο αυτοκίνητο – αν μπορώ να το αποκτήσω – θα μου προσφέρει ένα καλύτερο αύριο. Το ίδιο και για ένα καλύτερο σπίτι, ένα καλύτερο σύντροφο, ένα καλύτερο επάγγελμα, πάντοτε βέβαια στα ατομικά μας πλαίσια, χωρίς υπερβολές και αστοχίες. Και η διδασκαλία του Χριστού, όταν την μάθουμε – γιατί φοβούμαι ότι εν πολλοίς την αγνοούμε – και μάθουμε να την εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή, θα φέρει τώρα καλά αποτελέσματα, αλλά αυτή η ποιότητα των επιλογών μας θα επηρεάσει και το απώτερο και πιθανόν και το απώτατο μέλλον μας.

Η μετατροπή των υλικών σε ενέργεια και δύναμη είναι μια λειτουργία καθαρά εσωτερική στον φυσικό κόσμο (κανένα φυτό και κανένα δέντρο δεν ακούγεται όταν αναπτύσσεται, όπως και όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί), αλλά και σε πολλές άλλες λειτουργίες στον σύγχρονο κόσμο. Όλα συντελούνται αθόρυβα στο εσωτερικό και εμείς παρακολουθούμε μόνον την εξωτερική μεταβολή, χωρίς να ξέρουμε στην πραγματικότητα όλη την εσωτερική διαδικασία που συντελείται μέσα στον ζωντανό οργανισμό.

Και η καλή λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου, των σκέψεων και των συναισθημάτων, είναι ο καλύτερος εγγυητής μιας ομαλής παραγωγής ενέργειας και δύναμης, απαραίτητα δεδομένα στην καθημερινή μας ζωή. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν επικέντρωσε την διδασκαλία του μόνο στα εξωτερικά φαινόμενα και στις πράξεις των αρχόντων αλλά και των απλών ανθρώπων της εποχής του, τα οποία όλοι τα έβλεπαν αλλά, φυσικά, δεν μπορούσαν και να τα αλλάξουν. Ο Χριστός προχώρησε και στον εσωτερικό μας άνθρωπο με παραδείγματα από τον φυσικό κόσμο, ώστε να υπάρχει μια βάση κατανόησης της λειτουργίας της ζωής μας χωρίς αυτή η βάση να μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα λογικό άνθρωπο.

Μάλιστα εξήγησε ότι η καθαρότητα της σκέψης και των συναισθημάτων, ο κόσμος της καρδιάς όπως έλεγε, είναι η ελεγχόμενη βάση κάθε λογικού ανθρώπου. Διότι πρόκειται για τον ατομικό εσωτερικό μας άνθρωπο, στον οποίο κανείς δεν μπορεί να επέμβει χωρίς την δική μας θέληση και συγκατάθεση. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του άλλου, αν και μπορεί, βεβαίως, να παρακολουθήσει την εξωτερική του συμπεριφορά και να κάνει της δικές του εκτιμήσεις για το τί μπορεί να έχει σκεφτεί ο άλλος άνθρωπος.

Η υποκρισία, τομέας στον οποίο επέμεινε την εποχή εκείνη ο Χριστός, καλλιεργείται μέσα στον άνθρωπο, αλλά εμείς την διακρίνουμε στην τελική της φάση, όταν δηλαδή ο άλλος ή εμείς οι ίδιοι κάνουμε πράξεις με υποκριτικό, δηλαδή μη αληθή τρόπο. Ο δόλος είναι μια άλλη πλευρά του μη αληθούς κόσμου, διότι μηχανεύεται κακά για τον άλλον, χωρίς ο ενδιαφερόμενος να υποπτεύεται αυτή την εσωτερική λειτουργία του αντιπάλου του.

Και, φυσικά, όλα αυτά και μυριάδες άλλα ζητήματα μικρά ή μεγάλα, καλλιεργούνται μέσα μας, στον εσωτερικό ψυχικό μας κόσμο, και, εάν θέλουμε να βελτιώσουμε την ατομική μας δύναμη με την παροχή περισσότερων και καλύτερων υλικών παραγωγής ενέργειας μέσα μας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτή την καλλιέργεια, προκειμένου σε βάθος χρόνου να επέλθει μια ισορροπία μεταξύ της αλήθειας και των δικών θέσεων και πράξεων.

Το ψεύδος και η απάτη δεν καλλιεργούνται στους κήπους, αλλά καλλιεργούνται μέσα μας και αργότερα οι άλλοι βλέπουν τα αποτελέσματα, θετικά ή αρνητικά. Διότι ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει.