Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η αναζήτηση της αιτίας των πραγμάτων είναι καθοριστικής σημασίας και αξίας για τον καθένα άνθρωπο όσο ζει πάνω στη γη. Και αυτό το στοιχείο της αναζήτησης δεν αφορά μόνο τα μεγάλα θέματα της ζωής, αλλά αφορά κάθε κίνηση και κάθε πράξη ή σκέψη που μπορεί να κάνουμε για ο,τιδήποτε μας απασχολεί κάθε στιγμή.

Δεν πρόκειται, δηλαδή, για ουρανοκατέβατα πράγματα ή καταστάσεις, αλλά όλα κυοφορούνται και προετοιμάζονται σε βάθος χρόνου, με προηγούμενες αιτίες και επόμενα αποτελέσματα (αιτιατά). Τίποτα δεν προκύπτει εκ του μηδενός, και όσο αναζητά κάποιος ειλικρινής τις αιτίες των αιτιατών που τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα, τόσο θα κατανοεί την άγνοια ή την περιορισμένη δυνατότητα εξήγησης των φαινομένων και των γεγονότων που τον συνδέουν με τον καθημερινό ή τον διαχρονικό υπαρκτό κόσμο.

Διότι, όσο και αν ψάξει κάποιος σήμερα, ποιά ήταν η αιτία του τάδε πολέμου ή του τάδε θανάτου ενός γνωστού προσώπου, δεν θα μπορέσει να εντοπίσει την ακριβή αιτία, διότι συμπλέκονται τα γεγονότα, αλληλοεπηρεάζονται οι πράξεις και τα δεδομένα, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η εξερεύνηση των αιτιών που προκάλεσαν ένα συγκεκριμένο και πραγματικό γεγονός. Διότι ο χρόνος, τα συμφέροντα, η αδυναμία μας να διακρίνουμε το ένα δεδομένο από το άλλο, μας παρασύρουν σε λάθος συνειρμούς και εσφαλμένα συμπεράσματα και στο τέλος σταματάμε τις αναζητήσεις μας.

Και για μεν τα καθημερινά απλά και προσωπικά ερωτήματα που μπορεί να μας απασχολούν και να μας βασανίζουν, εύκολα μπορεί κάποιος να βρει μια ικανοποιητική εξήγηση. Όσο όμως πλατύτερα και βαθύτερα ερωτήματα έχουμε για την ζωή, πχ οι ασθένειες, οι αδικίες, ο θάνατος, κλπ, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να πάρουμε μια ικανοποιητική απάντηση που θα μας καλύψει το εσωτερικό μας κενό για την αιτία ενός αιτιατού, ενός δηλαδή αποτελέσματος που βιώνουμε προσωπικά.

Γι αυτό και ο Χριστός έδωσε μια ορισμένη απάντηση στο γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα – συνήθως δυσάρεστα – που μπορεί και να μας πληγώνουν ή να μας απογοητεύουν ακόμη και για την χρησιμότητα της ζωής. Διότι καθένας καλείται, όχι άπαξ, αλλά πολλάκις και πάντοτε να καλλιεργεί και να θέτει στον εσωτερικό του κόσμο τα αναπάντητα εκ πρώτης όψεως ερωτήματα της ζωής και κυρίως του θανάτου. Όλα μπορεί ο άνθρωπος να τα υπερβεί, και όσα δεν μπορέσει εν ζωή, μετά τον θάνατο δεν τον απασχολούν πλέον.

Άρα, το ερώτημα δεν είναι μόνο να πάρω μια απάντηση για την αιτία που μου προκάλεσε το αναπάντεχο, αλλά και να διορθώνω καθημερινά το κριτήριό μου, ώστε να μη επαναπαύομαι μόνο στην δική μου αιτιολόγηση του αιτιατού, αλλά να αναζητώ με καθαρή την συνείδησή μου και τα βαθύτερα αίτια της ανθρώπινης κακοδαιμονίας που μας βυθίζει όλο και βαθύτερα στην αγνωσία και τελικά στην εσωστρέφεια, την απογοήτευση και τον φόβο του θανάτου.

Η αιτία που προκαλεί γεγονότα στην ζωή των ανθρώπων υπήρξε διαχρονικά ένα καίριο ζητούμενο, γιατί πίσω από το “γιατί” και το “πώς” αναζητείται η αιτία που προκάλεσε το συγκεκριμένο γεγονός. Συνεπώς, δεν είναι απλό θέμα, αλλά είναι θέμα αίσθησης  Δικαίου και Δικαιοσύνης των πραγμάτων που συμβαίνουν στην διάρκεια του επίγειου βίου μας.

Αυτός ήταν και ο λόγος που όλοι οι μεγάλοι άνθρωποι, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, αναζητούν τις αιτίες των γεγονότων. Όχι μόνο αποσπασματικά κατά περίπτωση, αλλά και συνολικά ως διαχρονικά φαινόμενα που επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Μέσα μας, δηλαδή, υπάρχει από την στιγμή της δημιουργίας μας, ένα αισθητήριο που αναζητά την διάκριση του καλού από το κακό, που αναζητά το ωφέλιμο από το επιζήμιο, το σταθερό από το ασταθές, και μυριάδες άλλες αιτίες, από τις οποίες προέρχονται οι σκέψεις, οι προτιμήσεις, οι αποφάσεις και οι πράξεις που παράγουν τα αποτελέσματα που βιώνουμε όλοι καθημερινά.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο και εκ του μηδενός, άσχετα αν εμείς σήμερα δεν μπορούμε ακόμη να ανακαλύψουμε το γιατί, την αιτία που το προκάλεσε. Και αυτό το αισθητήριο όργανο που διαθέτουμε όλοι, μάς καθιστά “κριτές” των πραγμάτων και αναζητητές της αλήθειας των γεγονότων που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Διότι το αίσθημα του Δικαίου δεν καλύπτεται με επιφανειακούς φαρισαϊσμους, αλλά αναζητά την ρίζα του κακού για να αποφύγει στο μέλλον τα ίδια λάθη, ή την ρίζα του καλού για να την καλλιεργήσει και να επαναλάβει τα κέρδη του.

Άρα, η εικόνα ή το γεγονός που βιώνουμε καθημερινά δεν  μπορεί ποτέ να ερμηνευτεί ως τυχαίο, ακόμη και αν σήμερα δεν ξέρουμε ακόμη την απάντηση. Και αυτός ήταν ο κύριος λόγος της διδασκαλίας του Χριστού: εξήγησε ότι η επιφάνεια δεν λέει πάντα την αλήθεια ή τουλάχιστον δεν λέει όλη την αλήθεια. Για να μάθετε την αλήθεια, εξήγησε ο Χριστός, δεν αρκεί η τυπική απάντηση ή η αναφορά στην κακή μας ή την καλύ μας τύχη, αλλά θα πρέπει να αναζητάτε τα βαθύτερα αίτια και να διακρίνετε τις αφορμές από τις μακροχρόνιες παθογένειες του δικού σας προσώπου ή και της κοινωνίας μέσα στην οποία ο καθένας ζει την καθημερινότητά του.

Ούτε η μοιρολατρία, ούτε η προχειρολογία δεν μπορούν να καλύψουν το κενό της άγνοιας της αλήθειας των πραγμάτων. Η αναζήτηση των απαντήσεων από τον ίδιο τον δημιουργό είναι η μόνη και η ασφαλέστερη προσέγγιση και όχι η αφέλεια ή τα οργανωμένα συμφέροντα, τα οποία προσφέρουν απαντήσεις επιπέδου συμφέροντος και όχι πραγματικής αλήθειας, η γνώση της οποίας θα προσφέρει στον ενδιαφερόμενο και την ελευθερία από τις συνέπειες των λαθών μας.

Η αναζήτηση της αιτίας ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης που μας απασχολεί, είναι μια φυσική αναγκαιότητα όλων των ζωντανών ανθρώπων επί γης διαχρονικά, ανεξάρτητα από τόπο, χρόνο ή μόρφωση καθενός.

Αυτή η πηγαία ανάγκη είναι μέρος της ατομικής και κοινωνικής μας συνείδησης, διότι όλοι θέλουμε να μάθουμε και να εξιχνιάσουμε το γιατί συμβαίνουν τα πράγματα όπως συμβαίνουν και όχι κάπως αλλοιώς, όπως ίσως όλοι θα θέλαμε. Και αυτό το ερώτημα μπορεί να αφορά μια απόλυτα προσωπική κατάσταση ή μπορεί να αφορά και μια κοινωνική συμπεριφορά, η οποία, έστω και από μακριά, μας αφορά. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι θέλουμε να μάθουμε τις αιτίες που προκαλούν τους πολέμους, τις ασθένειες, τις κοινωνικές συγκρούσεις, τα προσωπικά αδιέξοδα, και μυριάδες άλλα ερωτήματα, που μπορεί να μην διατυπώνονται επίσημα και δημόσια, ωστόσο, αποτελούν ερωτήματα όλων ή πολλών και πρέπει να απαντηθούν.

Συνεπώς, η αιτία και το αιτιατόν, δηλαδή κάθε αποτέλεσμα που διαφοροποιεί την προσωπική μας καθημερινότητα, είναι το στοιχείο που πυροδοτεί τα ατομικά μας ερωτήματα για τον κόσμο, την αδικία και την ζωή γενικότερα σε όλες τις καθημερινές της εκδηλώσεις. Και είναι φυσικό ότι όποιος σκύψει μέσα στα προβλήματα και αναζητήσει τις αιτίες που τα προκαλούν, αυτός πρώτος θα πάρει και θα αξιοποιήσει τις απαντήσεις για την δική του ελευθερία, αλλά και όσοι άλλοι ενδιαφερθούν μετά από αυτόν.

Έτσι λειτουργεί η ανθρωπότητα διαχρονικά. Κάθε σοβαρός αναζητητής της αλήθειας κάνει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε: δεν ικανοποιείται μόνο από τις επιφανειακές εικόνες και επιμέρους αλήθειες, αλλά αναζητά και τα βαθύτερα αίτια, όχι μόνο μιας συγκεκριμένης περίπτωσης, αλλά αναζητά και τις αιτίες που προκάλεσαν ένα κλίμα, μια συνήθεια, ένα καθεστώς νοοτροπίας, από την οποία προέρχονται χρόνιες – ή και αιώνιες – παθογένειες, οι οποίες επηρεάζουν και σήμερα την δική μου προσωπική ζωή.

Διότι, κάθε τι που εμπίπτει στην σφαίρα της δικής μου επαφής με τον κόσμο, θέτει ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, όχι για να λύσω τα προβλήματα του κόσμου, αλλά για να καταλάβω εγώ προσωπικά τί ήταν αυτό που προκάλεσε ένα γεγονός, ποιά ήταν η αιτία που έφερε τα πράγματα ως εδώ.

Και ο χριστός εξήγησε ότι δεν μπορείτε μόνο με τις επιφανειακές εξηγήσεις να πάρετε απαντήσεις για τα μεγάλα ζητήματα της ζωής και του θανάτου, της αδικίας και των πολέμων. Θα πρέπει να διαθέσετε χρόνο και ενέργεια από το προσωπικό σας χαρτοφυλάκιο, ώστε να πάρετε σε βάθος χρόνου τις απαντήσεις που θα ικανοποιήσουν πρώτα τα προσωπικά σας ερωτήματα, και στην συνέχεια η ίδια αλήθεια μπορεί να βοηθήσει και άλλους να κάνουν το ίδιο, αναζητώντας οι ίδιοι τις απαντήσεις για τα δικά τους προσωπικά ερωτήματα.

Από την ανυπαρξία δεν μπορεί να προέλθει κάτι υπαρκτό λέει η ανθρώπινη λογική. Κάθε τι που υφίσταται προέρχεται από κάπου, έχει την δική του ή τις δικές του αιτίες από τις οποίες έχει προέλθει. Και μπορεί αυτό να ακούγεται φιλοσοφικό, ωστόσο αυτή η λογική είναι που μας συνδέει με τον πραγματικό κόσμο και όχι με τις φαντασίες μας μόνο.

Γιατί όλοι ξέρουμε, ότι για να δημιουργηθεί κάτι πρέπει να υπάρχει το υλικό και ο δημιουργός που θα το δημιουργήσει. Και μπορεί αυτό να μην εμπίπτει στις πέντε αισθήσεις μας, αλλά αυτό δεν είναι λόγος αμφισβήτησης της αιτίας ενός αιτιατού, ενός λόγου, δηλαδή, εξαιτίας ή υπό του οποίου έχει προκύψει το αιτιατόν, δηλαδή το αποτέλεσμα. Από τα λάθη μας προκύπτουν τα προβλήματα.

Από το ανοιχτό παράθυρο μπαίνει το κρύο στο δωμάτιό μου, από τις ακτίνες του ήλιου έρχεται το φως, και, γενικά, όλοι καταλαβαίνουμε ότι για κάθε τι που παρατηρούμε ή ξέρουμε ότι υφίσταται, υπάρχει και μια αιτία, ένας δημιουργός, μια δημιουργική δύναμη που παράγει το αποτέλεσμα που μας απασχολεί. Και όσο πιο δυσνόητο είναι το θέμα, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε την αιτία ή τον δημιουργό που το προκάλεσε, διότι αυτό απαιτεί σκέψη και διάθεση χρόνου και δυνάμεων, τα οποία κατά κανόνα δεν είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε για να μάθουμε την αιτία ή τον δημιουργό που προκάλεσε το φαινόμενο που μας απασχολεί.

Ικανοποιούμαστε, δηλαδή, με την υποψία ότι όλα από κάπου προέρχονται, αλλά δεν αναζητούμε την αιτία με πραγματικό ενδιαφέρον, αρκούμενοι σε ό,τι λέγεται ή διαδίδεται, χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να αναζητήσουμε την αιτία που έχει προκαλέσει το θέμα που μας απασχολεί. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί η διαγνωστική μας διάθεση, δηλαδή να καταλάβουμε σε βάθος τί συμβαίνει πίσω από τα φαινόμενα και τα γεγονότα, εξαντλείται γρήγορα και η άγνοια παραμένει.

Και βέβαια όλοι κατανοούμε ότι αυτό είναι ατελές, γιατί εάν δεν βρούμε τις αιτίες και τον δημιουργό του αιτιατού, τότε κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε σε κάθε λογής προχειρολογία, η οποία αντί να φωτίζει ένα ζήτημα, το συσκοτίζει περισσότερο, γιατί υπάρχουν μυριάδες λόγοι συμφερόντων ή άγνοιας, τα οποία δεν βοηθούν στην ερμηνεία των φαινομένων της ζωής μας.

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια για την ζωή όλων των ανθρώπων πάνω στη γη διαχρονικά. Η αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων απαιτεί βαθύτερη ανησυχία και ικανή προσωπική ενέργεια από τον ενδιαφερόμενο, προκειμένου να μην αποδέχεται αβασάνιστα κάθε πρόχειρη ερμηνεία, αλλά να επιδιώκει την αναζήτηση της αλήθειας πίσω από τα γεγονότα της προσωπικής του ζωής.

Και αυτό δίδαξε ο Χριστός. Αναζητείστε την αλήθεια, όχι στην επιφάνεια των φαινομένων, γιατί αυτά μπορεί να σας απατούν, αλλά προχωρήστε μέχρι να φωτιστούν όλα, και από την άγνοια να περάσετε στην προσωπική επίγνωση, γιατί τότε μόνο θα μπορείτε να ζείτε χωρίς να επαναλαμβάνετε τα ίδια λάθη.

Οι μαθηματικές και υπολογιστικές πράξεις που κάνουμε καθημερινά για να λύσουμε όλα τα προβλήματα που μας απασχολούν, είναι η απόδειξη ότι διαθέτουμε ένα εργαλείο μέσα μας, το οποίο μας κάνει ικανούς να κάνουμε λογικές κινήσεις, ώστε να πετύχουμε τον στόχο μας.

Από το πόσο θα στρίψουμε το τιμόνι, μέχρι το πόσο θα πατήσουμε το γκάζι στο όχημά μας, μέχρι το πόσο χρόνο θα ξοδέψουμε για ένα θέμα και μια σχέση, όλα γίνονται αυτόματα, αλλά δεν γίνονται εκ του μή όντος, δηλαδή κάτι υπάρχει μέσα μας που μας οδηγεί στις σκέψεις, στις επιλογές, στις αποφάσεις και τέλος στην τελική μας πράξη που θα φέρει και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Το ότι στα συνήθη ερωτήματα της καθημερινότητας δεν χρησιμοποιούμε την σκέψη μας αλλά κάνουμε μηχανικά τις κινήσεις μας, αυτό δεν μειώνει τον ρόλο του οργάνου που βρίσκεται μέσα μας και μας κάνει ικανούς να μαθαίνουμε και να λειτουργούμε με λιγότερο κόστος σκέψης και ενέργειας, ακριβώς γιατί αυτό το όργανο δεν μας δίνει μόνο την ικανότητα των σκέψεων και των αποφάσεων, αλλά παράλληλα εκπαιδεύεται και μαθαίνει τις λεπτομέρειες στον τομέα που καθένας θέλει να επιδοθεί και να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα στην προσωπική του ζωή.

Δεν είμαστε, δηλαδή, μόνο η εξωτερική μας εμφάνιση και το βάρος του σώματός μας, αλλά έχουμε και ένα περιεχόμενο λειτουργικό και δυναμικό, και αυτό το περιεχόμενο θέτει σε σωστή λειτουργία όλο το σώμα μας και παρακολουθεί τις εξελίξεις κάθε στιγμή της δραστήριας ζωής μας. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι όσο καλύτερα κατανοούμε αυτή την μαθησιακή και μαθηματική λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου, ο οποίος “φιλοξενείται” μέσα σε κάθε κύτταρο στο φυσικό μας σώμα, τόσο καλύτερα θα κατανοούμε, τόσο τις δυνατότητες του εαυτού μας, όσο και τις εξωτερικές συνθήκες στις οποίες καλούμαστε κάθε στιγμή να επιβιώσουμε και να πετύχουμε το σκοπό που έχουμε θέσει στην προσωπική μας καθημερινότητα.

Αυτός ο απέραντος και ανεξερεύνητος χώρος που λειτουργεί μέσα μας από την ώρα που ερχόμαστε στην ζωή, είναι και το μεγάλο κεφάλαιο που ανήκει στην αποκλειστικά ατομική ευθύνη να τον ανακαλύψουμε και να τον καλλιεργήσουμε. Την ίδια στιγμή ο κόσμος που μας περιβάλλει, φυσικός και κοινωνικός είναι το επόμενο μεγάλο θέμα προς προσωπική εξερεύνηση και κατανόηση – γιατί μέσα σ’ αυτόν θα δραστηριοποιηθούμε και όχι στο χάος – ενώ η αναζήτηση του δημιουργού, που απαιτεί και την πλήρη προσωπική ωριμότητα των σκέψεών και των μαθηματικών υπολογισμών, έρχεται να καλύψει τις ανάγκες και τις ελλείψεις και των δύο προηγούμενων περιοχών, δηλαδή του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει, και σε αυτό τον στόχο η διδασκαλία του Χριστού είναι πολύτιμη και απαραίτητη.