Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η αναζήτηση της αιτίας ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης που μας απασχολεί, είναι μια φυσική αναγκαιότητα όλων των ζωντανών ανθρώπων επί γης διαχρονικά, ανεξάρτητα από τόπο, χρόνο ή μόρφωση καθενός.

Αυτή η πηγαία ανάγκη είναι μέρος της ατομικής και κοινωνικής μας συνείδησης, διότι όλοι θέλουμε να μάθουμε και να εξιχνιάσουμε το γιατί συμβαίνουν τα πράγματα όπως συμβαίνουν και όχι κάπως αλλοιώς, όπως ίσως όλοι θα θέλαμε. Και αυτό το ερώτημα μπορεί να αφορά μια απόλυτα προσωπική κατάσταση ή μπορεί να αφορά και μια κοινωνική συμπεριφορά, η οποία, έστω και από μακριά, μας αφορά. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι θέλουμε να μάθουμε τις αιτίες που προκαλούν τους πολέμους, τις ασθένειες, τις κοινωνικές συγκρούσεις, τα προσωπικά αδιέξοδα, και μυριάδες άλλα ερωτήματα, που μπορεί να μην διατυπώνονται επίσημα και δημόσια, ωστόσο, αποτελούν ερωτήματα όλων ή πολλών και πρέπει να απαντηθούν.

Συνεπώς, η αιτία και το αιτιατόν, δηλαδή κάθε αποτέλεσμα που διαφοροποιεί την προσωπική μας καθημερινότητα, είναι το στοιχείο που πυροδοτεί τα ατομικά μας ερωτήματα για τον κόσμο, την αδικία και την ζωή γενικότερα σε όλες τις καθημερινές της εκδηλώσεις. Και είναι φυσικό ότι όποιος σκύψει μέσα στα προβλήματα και αναζητήσει τις αιτίες που τα προκαλούν, αυτός πρώτος θα πάρει και θα αξιοποιήσει τις απαντήσεις για την δική του ελευθερία, αλλά και όσοι άλλοι ενδιαφερθούν μετά από αυτόν.

Έτσι λειτουργεί η ανθρωπότητα διαχρονικά. Κάθε σοβαρός αναζητητής της αλήθειας κάνει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε: δεν ικανοποιείται μόνο από τις επιφανειακές εικόνες και επιμέρους αλήθειες, αλλά αναζητά και τα βαθύτερα αίτια, όχι μόνο μιας συγκεκριμένης περίπτωσης, αλλά αναζητά και τις αιτίες που προκάλεσαν ένα κλίμα, μια συνήθεια, ένα καθεστώς νοοτροπίας, από την οποία προέρχονται χρόνιες – ή και αιώνιες – παθογένειες, οι οποίες επηρεάζουν και σήμερα την δική μου προσωπική ζωή.

Διότι, κάθε τι που εμπίπτει στην σφαίρα της δικής μου επαφής με τον κόσμο, θέτει ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, όχι για να λύσω τα προβλήματα του κόσμου, αλλά για να καταλάβω εγώ προσωπικά τί ήταν αυτό που προκάλεσε ένα γεγονός, ποιά ήταν η αιτία που έφερε τα πράγματα ως εδώ.

Και ο χριστός εξήγησε ότι δεν μπορείτε μόνο με τις επιφανειακές εξηγήσεις να πάρετε απαντήσεις για τα μεγάλα ζητήματα της ζωής και του θανάτου, της αδικίας και των πολέμων. Θα πρέπει να διαθέσετε χρόνο και ενέργεια από το προσωπικό σας χαρτοφυλάκιο, ώστε να πάρετε σε βάθος χρόνου τις απαντήσεις που θα ικανοποιήσουν πρώτα τα προσωπικά σας ερωτήματα, και στην συνέχεια η ίδια αλήθεια μπορεί να βοηθήσει και άλλους να κάνουν το ίδιο, αναζητώντας οι ίδιοι τις απαντήσεις για τα δικά τους προσωπικά ερωτήματα.

Από την ανυπαρξία δεν μπορεί να προέλθει κάτι υπαρκτό λέει η ανθρώπινη λογική. Κάθε τι που υφίσταται προέρχεται από κάπου, έχει την δική του ή τις δικές του αιτίες από τις οποίες έχει προέλθει. Και μπορεί αυτό να ακούγεται φιλοσοφικό, ωστόσο αυτή η λογική είναι που μας συνδέει με τον πραγματικό κόσμο και όχι με τις φαντασίες μας μόνο.

Γιατί όλοι ξέρουμε, ότι για να δημιουργηθεί κάτι πρέπει να υπάρχει το υλικό και ο δημιουργός που θα το δημιουργήσει. Και μπορεί αυτό να μην εμπίπτει στις πέντε αισθήσεις μας, αλλά αυτό δεν είναι λόγος αμφισβήτησης της αιτίας ενός αιτιατού, ενός λόγου, δηλαδή, εξαιτίας ή υπό του οποίου έχει προκύψει το αιτιατόν, δηλαδή το αποτέλεσμα. Από τα λάθη μας προκύπτουν τα προβλήματα.

Από το ανοιχτό παράθυρο μπαίνει το κρύο στο δωμάτιό μου, από τις ακτίνες του ήλιου έρχεται το φως, και, γενικά, όλοι καταλαβαίνουμε ότι για κάθε τι που παρατηρούμε ή ξέρουμε ότι υφίσταται, υπάρχει και μια αιτία, ένας δημιουργός, μια δημιουργική δύναμη που παράγει το αποτέλεσμα που μας απασχολεί. Και όσο πιο δυσνόητο είναι το θέμα, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε την αιτία ή τον δημιουργό που το προκάλεσε, διότι αυτό απαιτεί σκέψη και διάθεση χρόνου και δυνάμεων, τα οποία κατά κανόνα δεν είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε για να μάθουμε την αιτία ή τον δημιουργό που προκάλεσε το φαινόμενο που μας απασχολεί.

Ικανοποιούμαστε, δηλαδή, με την υποψία ότι όλα από κάπου προέρχονται, αλλά δεν αναζητούμε την αιτία με πραγματικό ενδιαφέρον, αρκούμενοι σε ό,τι λέγεται ή διαδίδεται, χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να αναζητήσουμε την αιτία που έχει προκαλέσει το θέμα που μας απασχολεί. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί η διαγνωστική μας διάθεση, δηλαδή να καταλάβουμε σε βάθος τί συμβαίνει πίσω από τα φαινόμενα και τα γεγονότα, εξαντλείται γρήγορα και η άγνοια παραμένει.

Και βέβαια όλοι κατανοούμε ότι αυτό είναι ατελές, γιατί εάν δεν βρούμε τις αιτίες και τον δημιουργό του αιτιατού, τότε κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε σε κάθε λογής προχειρολογία, η οποία αντί να φωτίζει ένα ζήτημα, το συσκοτίζει περισσότερο, γιατί υπάρχουν μυριάδες λόγοι συμφερόντων ή άγνοιας, τα οποία δεν βοηθούν στην ερμηνεία των φαινομένων της ζωής μας.

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια για την ζωή όλων των ανθρώπων πάνω στη γη διαχρονικά. Η αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων απαιτεί βαθύτερη ανησυχία και ικανή προσωπική ενέργεια από τον ενδιαφερόμενο, προκειμένου να μην αποδέχεται αβασάνιστα κάθε πρόχειρη ερμηνεία, αλλά να επιδιώκει την αναζήτηση της αλήθειας πίσω από τα γεγονότα της προσωπικής του ζωής.

Και αυτό δίδαξε ο Χριστός. Αναζητείστε την αλήθεια, όχι στην επιφάνεια των φαινομένων, γιατί αυτά μπορεί να σας απατούν, αλλά προχωρήστε μέχρι να φωτιστούν όλα, και από την άγνοια να περάσετε στην προσωπική επίγνωση, γιατί τότε μόνο θα μπορείτε να ζείτε χωρίς να επαναλαμβάνετε τα ίδια λάθη.

Οι μαθηματικές και υπολογιστικές πράξεις που κάνουμε καθημερινά για να λύσουμε όλα τα προβλήματα που μας απασχολούν, είναι η απόδειξη ότι διαθέτουμε ένα εργαλείο μέσα μας, το οποίο μας κάνει ικανούς να κάνουμε λογικές κινήσεις, ώστε να πετύχουμε τον στόχο μας.

Από το πόσο θα στρίψουμε το τιμόνι, μέχρι το πόσο θα πατήσουμε το γκάζι στο όχημά μας, μέχρι το πόσο χρόνο θα ξοδέψουμε για ένα θέμα και μια σχέση, όλα γίνονται αυτόματα, αλλά δεν γίνονται εκ του μή όντος, δηλαδή κάτι υπάρχει μέσα μας που μας οδηγεί στις σκέψεις, στις επιλογές, στις αποφάσεις και τέλος στην τελική μας πράξη που θα φέρει και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Το ότι στα συνήθη ερωτήματα της καθημερινότητας δεν χρησιμοποιούμε την σκέψη μας αλλά κάνουμε μηχανικά τις κινήσεις μας, αυτό δεν μειώνει τον ρόλο του οργάνου που βρίσκεται μέσα μας και μας κάνει ικανούς να μαθαίνουμε και να λειτουργούμε με λιγότερο κόστος σκέψης και ενέργειας, ακριβώς γιατί αυτό το όργανο δεν μας δίνει μόνο την ικανότητα των σκέψεων και των αποφάσεων, αλλά παράλληλα εκπαιδεύεται και μαθαίνει τις λεπτομέρειες στον τομέα που καθένας θέλει να επιδοθεί και να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα στην προσωπική του ζωή.

Δεν είμαστε, δηλαδή, μόνο η εξωτερική μας εμφάνιση και το βάρος του σώματός μας, αλλά έχουμε και ένα περιεχόμενο λειτουργικό και δυναμικό, και αυτό το περιεχόμενο θέτει σε σωστή λειτουργία όλο το σώμα μας και παρακολουθεί τις εξελίξεις κάθε στιγμή της δραστήριας ζωής μας. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι όσο καλύτερα κατανοούμε αυτή την μαθησιακή και μαθηματική λειτουργία του εσωτερικού μας κόσμου, ο οποίος “φιλοξενείται” μέσα σε κάθε κύτταρο στο φυσικό μας σώμα, τόσο καλύτερα θα κατανοούμε, τόσο τις δυνατότητες του εαυτού μας, όσο και τις εξωτερικές συνθήκες στις οποίες καλούμαστε κάθε στιγμή να επιβιώσουμε και να πετύχουμε το σκοπό που έχουμε θέσει στην προσωπική μας καθημερινότητα.

Αυτός ο απέραντος και ανεξερεύνητος χώρος που λειτουργεί μέσα μας από την ώρα που ερχόμαστε στην ζωή, είναι και το μεγάλο κεφάλαιο που ανήκει στην αποκλειστικά ατομική ευθύνη να τον ανακαλύψουμε και να τον καλλιεργήσουμε. Την ίδια στιγμή ο κόσμος που μας περιβάλλει, φυσικός και κοινωνικός είναι το επόμενο μεγάλο θέμα προς προσωπική εξερεύνηση και κατανόηση – γιατί μέσα σ’ αυτόν θα δραστηριοποιηθούμε και όχι στο χάος – ενώ η αναζήτηση του δημιουργού, που απαιτεί και την πλήρη προσωπική ωριμότητα των σκέψεών και των μαθηματικών υπολογισμών, έρχεται να καλύψει τις ανάγκες και τις ελλείψεις και των δύο προηγούμενων περιοχών, δηλαδή του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει, και σε αυτό τον στόχο η διδασκαλία του Χριστού είναι πολύτιμη και απαραίτητη.

Μετρώντας και ξανα-μετρώντας την ζωή που ήδη έχουμε ζήσει, 30,50,100!, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν μυριάδες φορές που δεν πετύχαμε τον στόχο μας. Και οι μεν νεότεροι σκέφτονται ότι έχουν χρόνο μπροστά τους να κατακτήσουν αυτό που ήδη δεν έχουν πετύχει. Όμως οι μεγαλύτεροι ξέρουν ότι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω, και, συνήθως, μας πιάνει θλίψη για τα λάθη που μας είχαν οδηγήσει στην αποτυχία και όχι στην επιτυχία που είχαμε ελπίσει ότι θα κατακτούσαμε.

Όλες οι αποτυχίες του παρελθόντος στοιβάζονται μέσα μας και βαραίνουν την ατομική μας καθημερινότητα, “μικραίνοντας” τον ζωτικό χώρο του εσωτερικού μας ανθρώπου. Πράγματα που δεν αποκτήσαμε, ανθρώπους που δεν κατακτήσαμε, όνειρα που έμειναν όνειρα μόνο, όλα συγκεντρώνονται στον στενό χώρο μέσα μας, στις σκέψεις και τους υπολογισμούς και κατασταλάζουν πίκρα ανείπωτη και απελπισία.

Και όμως όλοι ξέρουμε ότι τα περασμένα δεν γυρίζουν πίσω, τα όνειρα που δεν έγιναν πράξη δεν μπορεί να αλλάξουν, αλλά εμείς συνεχίζουμε τις άσκοπες σκέψεις με την ελπίδα ότι …, γιατί όπως λέμε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αυτή ακριβώς η συσσώρευση των αποτυχιών της ατομικής μας ζωής είναι η μάστιγα της καθημερινότητάς μας, διότι μπορεί να μην φτάσαμε, πχ στα ογδόντα έτη της ζωής μας, ωστόσο από πολύ νωρίτερα είχαμε την αίσθηση ότι οι αποτυχίες δεν ξεχνιούνται αλλά μένουν μέσα μας ως κενά που γεμίζουν με πίκρα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας.

Και επειδή αυτό είναι κοινός τόπος για όλους τους ανθρώπους, ο Χριστός δίδαξε την αξιοποίηση του καθημερινού μας χρόνου, ώστε όχι μόνο να πράττουμε, αλλά και να προβληματιζόμαστε από τις αποτυχίες μας, ώστε να μην επαναλαμβάνονται, γιατί αυτό είναι κόλαση για την ζωή μας. Η αξιοποίηση του διαθέσιμου χρόνου όσο ζούμε, δεν είναι για νέες δραστηριότητες μόνο, αλλά είναι και για καθημερινό στοχασμό και πιό ώριμες σκέψεις, ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας, αλλά και να βρούμε τρόπο να λυτρώνουμε τον εσωτερικό μας κόσμο από τα βάρη των λαθών και των αμαρτιών μας, γιατί αυτό το βάρος εμποδίζει την προοπτική της προσωπικής μας ζωής.

Είμαστε δούλοι των λαθών μας, όχι γιατί μπορεί να μας κυνηγούν οι άλλοι, αλλά γιατί ο εσωτερικός μας κόσμος και η συνείδησή μας δεσμεύονται από τις συνέπειες των λαθών μας και, φυσικά, αυτό περιορίζει τους ορίζοντές μας και μας κάνει αδρανείς και ανήμπορους να δούμε το μέλλον με δύναμη πράξεων και όχι μόνο με συναισθήματα εσωστρέφειας και απογοήτευσης.

Ο Χριστός δεν ήρθε να μας καταδικάσει για τα λάθη του προσωπικού μας παρελθόντος, αλλά ήρθε να μας ανοίξει θύρα αλλαγής του εσωτερικού μας κόσμου, βάζοντας στον εσωτερικό μας κόσμο την ελπίδα της ζωής μέσα από την δύναμη του θεού που ανέστησε τον ίδιο από τον τάφο, εκεί που τον είχαν τοποθετήσει τα αδιέξοδα των σύγχρονων κριτών του.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Και αυτό είναι μια πρακτική, καθημερινή πραγματικότητα στην ζωή όλων, διότι “φίλος επιζήμιος εχθρός επικαλείται”, όπως λένε κάποιοι, δηλαδή δεν αγαπάμε θεωρητικά μόνο, αλλά μεριμνούμε και η αγάπη μας, η φιλία μας, να πιάνει τόπο και να μην είναι μόνο συναίσθημα συμπόνιας και κατανόησης.

Διότι, αυτόν που σε ζημιώνει μπορεί να τον αγαπάς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τον κάνεις και νοικοκύρη στο σπίτι το δικό σου, διότι αυτό θα φέρει καταστροφή σε σένα, και όχι διόρθωση στον άνθρωπο που σε ζημιώνει. Ο Χριστός δεν είπε να κάνετε φίλους αυτούς που σας ζημιώνουν, αλλά εάν πεινά ο εχθρός σου να τον ποτίσεις, να τον ταίσεις και να πάει στο καλό, χωρίς να χρειάζεται και να ζει μαζί σου καταστρέφοντας την δική σου ζωή με το δικό του μίσος.

Ο ίδιος ο Χριστός είπε να κάνετε φίλους, αλλά όχι αφέντες και κύριους της ζωής σας ανθρώπους που σας μισούν, διότι αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα και όχι αγάπης και ανθρωπισμού. Ο ανθρωπισμός τελειώνει εκεί που ο εχθρός σου έχει τα αναγκαία για την διατροφή και την προστασία του.

Οι επιχειρήσεις και οι σχέσεις οι επαγγελματικές και φιλικές δεν ταυτίζονται με τον ανθρωπισμό, διότι έχουν άλλο υπόβαθρο και άλλο στόχο. Εάν παίρνεις εργάτες για την δουλειά σου θέλεις οι εργάτες να κάνουν την δουλειά τους και για αυτό θα αμειφθούν. Ο θεός βρέχει επί δικαίους και αδίκους, αλλά δεν ευλογεί τον άσωτο και τον τεμπέλη, όχι γιατί δεν τον αγαπά, αλλά γιατί δεν μπορεί ο ενδιαφερόμενος να αξιοποιήσει τα δώρα του δημιουργού.

Αντίθετα, εάν ευεργετήσεις με πλούτο τον άνθρωπο που σε μισεί, κινδυνεύεις πλέον εσύ και το δικό σου έργο, διότι αυτός που σε μισεί δεν θα μπορεί να κατανοήσει τα δικά σου κίνητρα και θα γίνει χειρότερος, πρώτα για τον εαυτό του και έπειτα και για τους άλλους.Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν διάλεξε για φίλους του αυτούς που τον μισούσαν και ήθελαν να τον σκοτώσουν – αν και όλους τους ευεργετούσε – αλλά διάλεγε για φίλους του εκείνους που κατανοούσαν με θετικό τρόπο όσα έλεγε, δίδασκε και έκανε.

Καθένας μας παίρνει από τον δημιουργό τα δικά του εφόδια και με αυτά πορεύεται κατά τις προσωπικές του ορέξεις. Όταν κάποιος φέρνει άρνηση – και μάλιστα μόνιμη – στην προσωπική σου ζωή και στους γύρω σου, εκείνον πρέπει να τον αποφεύγεις και όχι να τον κάνεις σύντροφο και φίλο, διότι θα το πληρώσεις ακριβά στο μέλλον. Η αρετή της διάκρισης των αξιών και η ορθή προσωπική επιλογή φίλων, συντρόφων και συνεργατών είναι βασικό χαρακτηριστικό – λένε οι Πατέρες – όσων θέλουν να ζήσουν την εμπειρία και την δύναμη της Ανάστασης στην προσωπική τους καθημερινότητα, αλλά και με την προοπτική του μέλλοντος και της αιωνιότητας.