Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η μαθηματική ακρίβεια δεν είναι μόνο θέμα αριθμών, αλλά και μεγεθών. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να μετράμε όλες τις λεπτομέρειες εάν αυτές δεν παραμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα, διότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τον στόχο ασχολούμενοι μόνο με τις λεπτομέρειες.

Συνεπώς η λεπτομέρεια της κεραίας και της μιας  μονάδας είναι πολύτιμη, αλλά μόνο εάν αυτή καθορίζει και τις εξελίξεις, δεδομένου ότι η ζωή βρίσκεται σε εξέλιξη και όποιος σταματά να εξελίσσεται κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στην διότυπη φυλακή του, και να χάσει το τρένο της επικαιρότητας. Διότι η ζωή δεν είναι ούτε μόνο το παρελθόν – αυτό πέρασε και δεν γυρνά πίσω – αλλά ούτε και ένα φανταστικό μέλλον, παρόλο που μας γοητεύει η ιδέα του λαμπρού μέλλοντος, αλλά δεν θα το φτάσουμε ποτέ εάν χάσουμε το τρένο της επικαιρότητας στη ζωή μας.

Διότι αυτό που μας συνδέει με την ζωή δεν είναι το παρελθόν – καλό ή κακό – αλλά είναι το παρόν που καθορίζει το αύριο και το μέλλον που οπωσδήποτε θα ζήσουμε. Άρα, εμείς ζούμε μόνο το παρόν, ενώ το παρελθόν μας βαραίνει, και το μέλλον εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, πολλές από τις οποίες είναι απρόβλεπτες και ασαφείς.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός επέμεινε στην οδηγία της αξιοποίησης του χρόνου σήμερα που ζούμε, όχι αγκυστρωμένοι στο περασμένο παρελθόν – καλό ή κακό – αλλά υλοποιώντας σήμερα, κάθε μέρα (τον άρτον τον επιούσιον σήμερον), αυτό που θέλουμε να κάνουμε, έχοντας ως εφόδιο την πείρα του παρελθόντος και την χαρά και την προσδοκία του μέλλοντος, χωρίς να χάνουμε την επαφή με το σήμερα και τις δικές του ανάγκες για τον καθένα μας.

Ο Χριστός, δηλαδή, δεν μίλησε για το μέλλον μόνον, αλλά αξιοποίησε την πείρα και την γνώση του παρελθόντος των ακροατών του, προκειμένου να τους οδηγήσει στην σωστή αξιολόγηση της καθημερινής πραγματικότητας, αλλά βέβαια, με το βλέμμα στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να νιώσει ευτυχισμένος μόνο με την σημερινή του καλοπέραση – όσο αναγκαία και αν είναι αυτή – αλλά ολοκληρώνεται με την διατήρηση της προοπτικής της ζωής επέκεινα του τάφου.

Όχι γιατί αυτό θα μας κάνει καλύτερους σήμερα, αλλά γιατί μόνο με αυτό τον παράγοντα η οπτική του σήμερα έχει πλατύτερο νόημα, όπως και η προοπτική της κατάκτησης του σύμπαντος δίνει ελπίδα στον άνθρωπο ότι κάποτε θα ξεφύγει από την μιζέρια της προσωπικής και κοινωνικής του καθημερινότητας, αφού, όσα και αν μαζέψει ξέρει ότι δεν θα του δώσουν δύναμη να υπερβεί το όριο του θανάτου του σώματος, το οποίο είναι πολύτιμο και αναντικατάστατο σήμερα, αλλά δεν έχει προοπτικές να υπερβεί το όριο του χρόνου και του τόπου, κάτι που εγγυήθηκε ο Χριστός με την δική του διδασκαλία και το δικό του παράδειγμα.

Στην πορεία της προσωπικής μας καθημερινότητας, όσοι ζούμε την πραγματικότητα και όχι τις φαντασίες, αναζητούμε το καλύτερο για όλα τα θέματα, οικονομικά, κοινωνικά, αισθηματικά, κλπ, βάζοντας σε λειτουργία όλες μας τις ικανότητες, οι οποίες – κατά κανόνα – περιέχουν υπολογισμούς κέρδους και ζημίας, και, ανάλογα αποφασίζουμε και κάνουμε πράξη τις αποφάσεις μας.

Κανείς δεν εξαιρείται από αυτό τον κανόνα, γιατί όλοι διαθέτουμε τις αναγκαίες – για τον καθένα – υπολογιστικές ικανότητες και παράλληλα ξέρουμε το καλό και το συμφέρον για την προσωπικής μας ζωή, ή για τους άλλους εάν είμαστε σε κοινωνική θέση ευθύνης. Αυτό αποδεικνύει εν τοις πράγμασι ποιοί πραγματικά είμαστε κατά το περιεχόμενο και τις ικανότητες και όχι μόνο κατά το φαινόμενο και την εξωτερική μας εικόνα, η οποία, πολλές φορές είναι αλλοιωμένη μέσα από τις διάφορες μεθόδους που καθένας μας μπορεί να επιστρατεύσει.

Όμως τα γεγονότα δύσκολα μπορεί κάποιος να τα αμφισβητήσει, και μάλιστα όταν μεσολαβήσει ικανός χρόνος, ώστε τα αποτελέσματα, όχι μόνο τα προσωρινά αλλά και τα μακροπρόθεσμα, να είναι ορατά από πολλούς και  όχι μόνο από εμάς τους ίδιους, οι οποίοι πάντοτε κρίνουμε με βάση το δικό μας συμφέρον και όχι των άλλων. Όλη αυτή η κρίση και η γνώμη προέρχεται από τον εσωτερικό μας άνθρωπο, τον άνθρωπο των σκέψεων, των υπολογισμών, των επιλογών και των προτιμήσεων, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους που καθένας έχει θέσει στην πρακτική καθημερινή του ζωή.

Διότι κανένας δεν ξυπνά το πρωί εκ του μηδενός, αλλά τον συνοδεύει η προσωπική του χθεσινή πραγματικότητα, η οποία καθορίζει – εν πολλοίς – και την σημερινή του πορεία. Άρα, οι υπολογισμοί που κάνουμε καθημερινά και κάθε ώρα και στιγμή για όλα τα ζητήματα (από το πόσο θα τρέξουμε με το αυτοκίνητο ή πόσο θα επιμένουμε σε κάτι, και χιλιάδες άλλα στιγμιότυπα της προσωπικής μας ζωής), δεν έχουν μόνο στιγμιαία αποτελέσματα, αλλά οι συνέπειές τους απηχούν, τόσο το προσωπικό μας παρελθόν, όσο και το μέλλον που πρόκειται να έρθει στην ζωή μας.

Και αυτό είναι μια κρίσιμη παράμετρος που επηρεάζει τις σκέψεις και τις αποφάσεις, αλλά καθορίζει και το μέλλον που θα ζήσουμε. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός επέμεινε όχι μόνο στην στιγμιαία εικόνα και την ανάγνωσή της όπως μας συμφέρει , αλλά εξήγησε ότι εάν δεν θέλετε να εγκλωβιστείτε στα  καθημερινά και τα μελλοντικά σας αδιέξοδα, να ακολουθείτε την δική μου διδασκαλία, ώστε το παρελθόν να μην επηρεάζει το σήμερα αρνητικά, και το μέλλον να είναι προσανατολισμένο στον προσωπικό σας στόχο.

Οι υπολογισμοί που κάνουμε όλοι καθημερινά αποδεικνύει ότι, μπορεί να μην έχουμε σπουδάσει μαθηματικά, αλλά διαθέτουμε όλοι αυτή την ικανότητα των υπολογισμών, δηλαδή μετράμε τα πράγματα, κρίνουμε με βάση όσα γνωρίζουμε, παίρνουμε αποφάσεις, επιλέγουμε, και, τελικά αποφασίζουμε να κάνουμε το βήμα και να εκτελέσουμε τις αποφάσεις μας, χωρίς πάντα να κρατάμε υπολογιστή στο χέρι.

Και αυτό αποδεικνύει την έμφυτη ικανότητα που έχουμε να υπολογίζουμε και να κάνουμε πράξεις μετά από σκέψεις και υπολογισμούς με βάση το συμφέρον μας κάθε φορά. Μάλιστα, πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι δεν γνώριζαν καν να κάνουν λογαρισμούς αριθμητικής, αλλά ήξεραν να υπολογίζουν το κόστος και το κέρδος, προκειμένου να προβούν σε ατομικές αποφάσεις και πράξεις. Με λίγα λόγια, όλοι έχουμε έμφυτο το εφόδιο των μαθηματικών υπολογισμών και με αυτό μπορούμε να ξέρουμε το όφελος ή την ζημία από μια απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε στην καθημερινή μας πρακτική ζωή.

Και επειδή αυτό είναι αληθές με ασφάλεια, δηλαδή όλοι διαθέτουμε τις υπολογιστικές ικανότητες, ο Χριστός έθεσε το θέμα αυτό ως ουσιαστικό στοιχείο της προσωπικής μας καθημερινότητας. Εφόσον, δηλαδή, ξέρουμε να κάνουμε υπολογισμούς για το καθημερινό μας συμφέρον, μας υπέδειξε ότι αυτό, το ίδιο υπολογιστικό εφόδιο, έχουμε την υποχρέωση να το αξιοποιούμε και στην προοπτική του προσωπικού μας μέλλοντος, αναζητώντας τις δυνάμεις που έχει στην διάθεσή μας ο δημιουργός, προκειμένου από τη μια να υπερβαίνουμε τις καθημερινές μας προκλήσεις, ενώ παράλληλα θα οικοδομούμε και την καλλιέργεια της πίστης, η οποία δίνει τις προοπτικές για το μέλλον.

Διότι, η πίστη δεν είναι θεωρητικό και εκκλησιαστικό δεδομένο μόνο, αλλά είναι και το εργαλείο που έχει βάλλει μέσα μας ο δημιουργός, προκειμένου να επιβιώνουμε στις καθημερινές αντιξοότητες και να στρώνουμε το δρόμο για τις προοπτικές του ατομικού μας μέλλοντος, αποβλέποντες στην ανάσταση κατά το παράδειγμα του Χριστού, δηλαδή να αξιοποιήσουμε την δύναμη που ανέστησε τον Χριστό και, φυσικά, είναι διαθέσιμη για τον καθένα που επιθυμεί να μιμηθεί το δικό του παράδειγμα.

Διότι δεν είναι προσωπολήπτης ο θεός, αλλά θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν από την φθορά, αντικαθιστώντας ή ενισχύοντας τις διαθέσιμες σωματικές και ψυχικές τους δυνάμεις με την δύναμη που ενήργησε και έχουμε το αποτέλεσμα της ανάστασης του Χριστού. Ο άνθρωπος της πίστης δεν πιστεύει μόνο στην ύπαρξη του θεού, αλλά πιστεύει ότι οι δυνάμεις που ανέστησαν τον Χριστό, είναι πρόσφορες και διαθέσιμες για τον καθένα που ενδιαφέρεται να δοκιμάσει την δύναμη της πίστης στην καθημερινή του πρακτική ζωή.

Το γεγονός ότι όλοι κάνουμε υπολογισμούς για όλα τα ζητήματα της καθημερινότητας όσο ζούμε πάνω στη γη, σημαίνει ότι αυτό το χαρακτηριστικό είναι πηγαίο και δεν είναι θέμα εκπαίδευσης στην βάση του. Διότι, μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με τα μαθηματικά και να γίνει και καθηγητής μαθηματικών, ωστόσο, όλοι έχουμε την ικανότητα των υπολογισμών με βάση το συμφέρον και τις απόψεις μας, και αυτό αποδεικνύεται από την πρακτική μας καθημερινότητα.

Και είναι αποδεδειγμένο ότι όσο καλύτερους ακριβείς υπολογισμούς, απολογισμούς και σταθμίσεις κάνουμε πριν από κάθε πράξη μας – μικρή ή μεγάλη, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να εισπράξουμε λάθη από τις τελικές μας πράξεις. Άρα, η ικανότητα που έχουμε να υπολογίζουμε τα πράγματα είναι το εφόδιο από τον ίδιο τον δημιουργό, προκειμένου να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα, χωρίς αρνητικές συνέπειες. Αντίθετα, εάν αδιαφορούμε για την εξάσκηση αυτού του εφοδίου, στην πραγματικότητα έχουμε αρνηθεί την ζωή.

Διότι χωρίς ορθούς υπολογισμούς γύρω από τα πράγματα της προσωπικής μας καθημερινότητας, σε σύντομο χρόνο θα φτάσουμε σε πλήρη αδιέξοδα, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την πρακτική ζωή κάθε ανθρώπου. Και το θέμα των μαθηματικών υπολογισμών δεν έχει να κάνει μόνο με τα μεγάλα ζητήματα, αλλά έχει να κάνει με ο,τιδή ποτε μπορεί να μας απασχολεί στην προσωπική μας ζωή, από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ έως τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ή τα μεγαλύτερα ερωτήματα της ζωής.

Διότι, μπορεί μια απόφαση να επιφέρει κέρδη οικονομικά, αλλά και το λάθος στρίψιμο του τιμονιού ή η λάθος ποσότητα ζάχαρης ή αλατιού στο φαγητό θα έχει σε όλες τις περιπτώσεις αρνητικές συνέπειες, και αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο και η αξία της καλλιέργειας του μαθηματικού εφοδίου που διαθέτουμε όλοι. Δεν περιορίζεται, δηλαδή, η αξία του από την αξία του αντικειμένου που μας απασχολεί, αλλά η αξία του είναι πολύτιμη κάθε στιγμή της ζωής μας. Διότι, ένα μικρό λάθος είναι πάντα λάθος, και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τις πραγματικές συνέπειες από την λάθος εκτίμηση των θεμάτων που μας απασχολούν.

Βέβαια, στα σοβαρά ζητήματα οι επιπτώσεις είναι μεγαλύτερες, ωστόσο, δεν λειτουργεί έτσι το εφόδιο που είναι μέσα μας. Διότι, εάν κάνουμε συνεχώς μικρά λάθη, η λοξοδρόμηση και η αστοχία γίνεται τμήμα του χαρακτήρα μας και μας εγκλωβίζει στο “δεν βαριέσαι” που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια ολέθρια συνήθεια υποτίμησης των κινδύνων που μπορεί να προέλθουν από λάθος υπολογισμό σε ανύποπτο χρόνο. Και ο Χριστός είπε να προσέχετε και να αξιοποιείτε το χρόνο σας, για να γίνεστε τελειότεροι, προσεγγίζοντας την τελειότητα του δημιουργού σας.

Εμείς θεωρούμε ως κύριο συστατικό της διδασκαλίας του Χριστού την αγάπη. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να εξαφανίζει ή να επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα, γιατί τότε θα αρκούσε να αγαπά ο ένας τον άλλο και την φύση, και εκεί θα τελείωναν όλα, χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε καμιά βελτίωση στην συμπεριφορά μας, δηλαδή χωρίς διάκριση, χωρίς κατανόηση των διαφορών, χωρίς εξέλιξη, χωρίς βελτιώσεις στην πρακτική καθημερινότητά μας, και γενικά θα ήμασταν μια “σούπα”, χωρίς καλό και καλύτερο ή κακό, χωρίς επιδιώξεις, χωρίς σκοπούς. Και αυτό θα ήταν αποτυχία και ασύμβατο με την φύση του ανθρώπου, ο οποίος έχει δημιουργηθεί με αγωνίες, αντιθέσεις, συναγωνισμούς και ανταγωνισμούς, στοιχεία τα οποία επιβάλλουν στον άνθρωπο να δραστηριοποιείται και να αναζητά άλλους, καλύτερους κόσμους για το καλό του.

Συνεπώς, η θεμελιώδης αξία της αγάπης δεν αμφισβητείται, αλλά έχει και τους δικούς της κανόνες και περιορισμούς, εάν θέλουμε να είμαστε λειτουργικοί μέσα στην προσωπική μας καθημερινότητα και όχι ζόμπι σε ένα παιδικό κουκλόσπιτο. Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν απομονώνει τον άνθρωπο από την καθημερινή του συμμετοχή στα δρώμενα που τον επηρεάζουν, αλλά διδάσκει τρόπους αποφυγής λαθών και καλλιέργειας καλύτερου μέλλοντος, εγγύς, μακράν και απώτερου.

Άρα, δεν είναι η αγάπη ο μόνος συστατικός και συνδετικός κρίκος με την καθημερινή μας πραγματικότητα, αλλά υπάρχουν – στην διδασκαλία του Χριστού – απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα και τα αδιέξοδα της προσωπικής αλλά και της κοινωνικής μας ζωής. Και ο καλύτερος τρόπος για να το κατανοήσουμε αυτό είναι η ύπαρξη του μαθηματικού εφοδίου που διαθέτουμε όλοι στον εσωτερικό λειτουργικό μας κόσμο, ανεξάρτητα από επάγγελμα ή άλλες διαφορές που απαρτίζουν εξωτερικά την εικόνα της κοινωνίας.

Η ικανότητα που διαθέτουμε όλοι να εκτιμούμε και να σταθμίζουμε την ζημιά ή το κέρδος, δείχνει ότι δεν είμαστε ανώνυμο κοπάδι, αλλά είμαστε μονάδες άξιες να ζήσουν και να προσθέσουν στα υφιστάμενα δεδομένα της ζωής. Κανείς δεν εξαιρείται από το εφόδιο, την φυσική ικανότητα, να διακρίνει και να κρίνει το καλό και το κακό, το επιζήμιο από το κερδοφόρο, και μπορεί να μην εκτιμούμε αυτό το εφόδιο ως ουσιαστικό, ωστόσο, αυτό είναι λανθασμένη εκτίμηση.

Ο Χριστός δεν δίδαξε μια κοινωνία αγγέλων, αλλά δίδαξε μια κοινωνία αγωνιστών, όπου κάθε μονάδα έχει την δική της αυθύπαρκτη αξία και την δική της μερισματική συμβολή στην ανθρώπινη λειτουργία της καθημερινότητας, όχι μόνο με γνώμονα το συμφέρον του σήμερα, αλλά και το συμφέρον του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου και αιώνιου.