Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Τα σημάδια και τα αποτυπώματα που υπάρχουν στο σώμα μας είναι οι μάρτυρες για τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες κατά την διάρκεια της ζωής μας. Και όλα αυτά τα “παίρνουμε μαζί μας” όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της ζωής μας και τίποτα δεν μένει στη γη, γιατί αν συνέβαινε το αντίθετο, δηλαδή είτε να τα παίρναμε μαζί μας είτε να έμεναν ως “δώρο” στην επόμενη γενιά θα ήταν τραγικό, γιατί κανείς δεν θα ήξερε από πού να φυλαχθεί.

Και όσο προχωρούν οι αιώνες της ζωής της ανθρωπότητας, τόσο πιο αποκαλυπτική και κατανοητή από όλους είναι η εικόνα της αλήθειας των πραγμάτων. Μπορεί εμείς να παραβλέπουμε ή να μην θέλουμε να κατανοήσουμε την αλήθεια των πραγμάτων που μας περιβάλλουν – με την γενικότερη έννοια, αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Απλά εμείς την αγνοούμε, ενώ υπάρχει και επηρεάζει την προσωπική αλλά και την ζωή γενικότερα.

Αυτό αποδεικνύει ότι δεν εξαρτώνται όλα από την δική μας γνώμη, γιατί δεν έχουμε όλη τη γνώση, ώστε να κατανοούμε τα πάντα, δηλαδή οι αποφάσεις μας να έχουν πεδίο επίγνωσης όλων των παραμέτρων. Άρα, η άγνοια, μερική ή ολική μας υποχρεώνει, από τη μια να είμαστε προσεκτικοί, και από την άλλη να εντείνουμε κάθε μέρα τις προσπάθειές μας να κατανοήσουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας όσο γίνεται καλύτερα, γιατί αυτό θα αποβεί προς όφελός μας και όχι προς ζημία.

Διότι, όποιος πει ότι τα ξέρει όλα ψεύδεται, γιατί ακόμη και στα επιμέρους ζητήματα που μπορεί να είμαστε εξειδικευμένοι, κάθε μέρα αποκαλύπτονται και νέοι ορίζοντες που αλλάζουν την εικόνα, άρα και την αλήθεια των πραγμάτων, όπως, τουλάχιστον μπορούμε εμείς να την περιγράψουμε και να την κατανοήσουμε.

Αυτό δίνει περιθώρια βελτίωσης, δηλαδή μέσω της ταπείνωσής μας ότι δεν τα ξέρουμε όλα – (αμφιβάλλω και αν όσα λέμε ότι ξέρουμε τα ξέρουμε ορθά και σωστά στις πραγματικές τους διαστάσεις) – και από την άλλη μας οδηγεί στην αναζήτηση, καθημερινή και συνεχή, στο να ανακαλύπτουμε κάθε τι νέο που μπορεί να ανοίξει τους ορίζοντές μας, προσωπικούς και κοινωνικούς.

Και αυτό είναι η μεγάλη αλήθεια, δηλαδή ότι έχουμε την δυνατότητα να βελτιώνουμε τις γνώσεις και την εμπειρία από την επαφή μας με τον κόσμο και τον βαθύτερο εαυτό μας, ώστε να σκεφτόμαστε καλύτερα, να  επιλέγουμε το καλύτερο και να αποφασίζουμε το ωφέλιμο για την δική μας περίπτωση και ανάγκη. Άλλωστε, ο ορισμός της αιώνιας ζωής, όπως μας τον εξήγησε ο ίδιος ο Χριστός, δεν είναι τίποτα άλλο από την συνεχή βελτίωση της γνώσης μας για τον δημιουργό και τον ίδιο τον Χριστό μέσα από τις πληροφορίες της Βίβλου αλλά και την προσωπική μας εμπειρία μέσα στην καθημερινότητα.

Η κοσμοσυρροή γύρω μας δεν είναι πάντα ο καλύτερος δείκτης ευημερίας.

Αντίθετα, για να αξιοποιηθεί το φαινόμενο της κοσμοσυρροής στην προσωπική μας καθημερινότητα, πρέπει να καταβάλλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες κατανόησης του κόσμου, τόσο των προσωπικών μας δυνατοτήτων και αναγκών, όσο και των αρνητικών για την προσωπική μας ζωή επιδράσεων. Όλα όσα λέγονται ή γράφονται, δεν είναι όλα προς το δικό μας συμφέρον, αλλά υπάρχουν και πράγματα τα οποία μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στην δική μας περίπτωση.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός επισημαίνει ότι πρέπει ο καθένας να προσέχει πρώτα τον εαυτό του, αλλά και τα “δώρα” που προσφέρονται από το κοινωνικό μας περιβάλλον, διότι αυτά μπορεί να είναι επίπλαστα, δηλαδή χωρίς ωφέλιμο για μένα περιεχόμενο, και πρέπει να τα κρατήσω σε απόσταση ή και να τα απορρίψω ως επικίνδυνα ή ανώφελα για μένα προσωπικά. Για τον λόγο αυτό και η οδηγία της διδασκαλίας του Χριστού είναι τα πάντα δοκιμάζετε το καλόν κρατείτε, για να το αξιοποιήσετε στην δική σας προσωπική ζωή.

Και το καλόν και ωφέλιμο στο σύγχρονο κόσμο δεν είναι πάντα εύκολα ανιχνεύσιμο, διότι μπορεί να καλύπτεται με ένα κάλυμμα που δεν αντιστοιχεί στην αλήθεια της ουσίας των πραγμάτων. Και αυτό ονομάζεται στην γλώσσα της πίστης Φαρισαϊσμός, δηλαδή άλλο φαίνεται και άλλο είναι στην ουσία και στην πραγματικότητα. Διότι, αυτό που ενδιαφέρει καθένα μας δεν είναι μόνο το καλό και όχι το αποκρουστικό φαινόμενο – απαραίτητο και αυτό στην καθημερινή μας διαχείριση των πραγμάτων – αλλά το ενδιαφέρον πρέπει να είναι η αλήθεια στην ουσία του πράγματος, ώστε να μπορεί να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα στην δική μας προσωπική και κοινωνική μας ζωή.

Το δεύτερο σε σειρά αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνο είναι το θέμα της πλεονεξίας, δηλαδή η ακατάσχετη συσσώρευση πραγμάτων τα οποία υποτίθεται ότι χρειάζομαι, ωστόσο, στην πράξη δεν έχουν και τόση σημασία. Μάλιστα, στην πλεονεξία η διδασκαλία του Χριστού αποδίδει τον όρο “ειδωλολατρία”, και αυτό αποτελεί ένα σήμα κινδύνου για όλους που ζούμε στη σύγχρονη εποχή με τους ατέρμονες δρόμους επιλογών μέσα στην πρακτική μας καθημερινότητα. Διότι, μπορεί οι σύγχρονοι δρόμοι να είναι χωρίς όριο, ατέρμονες, ωστόσο, αυτό δεν έχει αξία, γιατί η προσωπική μου ζωή περιβάλλεται από πραγματικά φυσικά όρια, άρα η απεραντοσύνη του σύμπαντος και της γης δεν ανταποκρίνεται στην δική μου πρακτική αναζήτηση και διεκδίκηση, διότι είναι ανωφελές και μάλλον επιζήμιο για τον ψυχικό και σωματικό μου κόσμο.

Τα προσωπικά μας όρια και εφόδια είναι το μέτρο για την κατάκτηση των ατομικών μας στόχων στην καθημερινότητα και όχι οι θεωρητικές δυνατότητες που μπορεί να αφορούν άλλους και όχι εμάς προσωπικά.

Οι σύγχρονοι δρόμοι δεν έχουν κανένα όριο προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα όρια εξαρτώνται από τους δικούς μας σκοπούς και στόχους. Καθένας μπορεί να γυρίζει με τα πόδια, με το ποδήλατο ή το αυτοκίνητο ή ακόμη και με το αεροπλάνο, χωρίς ποτέ να σταματήσει την πορεία του, εκτός εάν έχει ο ίδιος αποφασίσει να διακόψει την πορεία του. Οι σύγχρονοι δρόμοι είναι στην πραγματικότητα απέραντοι, δηλαδή χωρίς ορατό φυσικό όριο.

Και αυτό είναι ευλογία, αλλά μπορεί να μετατραπεί και σε εφιάλτη, εάν γίνουν λάθη στους υπολογισμούς και στους στόχους μας. Διότι, ούτε ο διαθέσιμος στον καθένα μας χρόνος είναι απέραντος, ούτε και οι δυνάμεις μας είναι ανεξάντλητες. Ο χρόνος περιορίζεται από τον κοινό μας θάνατο και οι δυνάμεις μας περιορίζονται από την ικανότητα του σώματός μας να ανανεώνεται και να παραμένει στην ζωή κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται.

Αυτό σημαίνει ότι καθένας πρέπει να θέτει στόχους και να ξεκινά την πορεία του προς τα εκεί, έχοντας υπόψη του αυτή την αλήθεια των πραγμάτων, δηλαδή τα όρια μέσα στο οποία έχει την ικανότητα να κινηθεί, αλλά και τις δυνάμεις και τις ικανότητες που μπορεί να διαθέσει κατά την διάρκεια της πορείας του στους σύγχρονους δρόμους της δικής μας καθημερινότητας.

Βασική προϋπόθεση είναι η κατανόηση και επίγνωση της αλήθειας των προσωπικών μας ικανοτήτων και εφοδίων που μπορεί να διαθέτουμε, αλλά και των πραγμάτων μέσα στα οποία κινούμαστε ή θα κινηθούμε. Τα λάθη πληρώνονται εδώ σήμερα και η προοπτική του μέλλοντος είναι σκοτεινή εάν τα λάθη μας είναι μεγαλύτερα από τα εφόδια που διαθέτουμε κάθε φορά.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν μίλησε μόνο για το μέλλον του σύμπαντος, αλλά προσγείωσε την διδασκαλία του στα ανθρώπινα καθημερινά μέτρα, δηλαδή στην πρακτική καθημερινότητα κάθε ανθρώπου και στις ατομικές του ενέργειες για την προσωπική του επιβίωση και κατάκτηση των στόχων που θέτει καθημερινά. Το “κατανοήσατε τα κρίνα και τους κόρακας” δεν ήταν ένα χαζό παράδειγμα, αλλά υπόδειξη μιας ουσιαστικής αλήθειας των πραγμάτων, ότι, δηλαδή, η ζωή και η ποιότητα της ζωής δεν εξαρτώνται από το πόσα πολλά μπορούμε να διαθέσουμε και να αποκτήσουμε, αλλά από την ορθή και σώφρονα διαχείριση των εφοδίων που μπορεί να έχουμε ή να αποκτήσουμε.

Διότι, το να αποκτήσουμε και άλλους στόχους μέσα στην καθημερινότητα είναι εύκολο, αλλά το δύσκολο είναι να τους κατακτήσουμε με τα εφόδια που διαθέτουμε, και ακόμη πιό δύσκολο είναι να τα διατηρήσουμε όλα στο μέλλον, όσο σύντομο ή μακροχρόνιο και αν είναι αυτό. Η αφθονία των πραγμάτων που διαθέτουμε, μπορεί να ικανοποιεί τις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά η ποιότητα και το μήκος ζωή μας δεν εξαρτώνται από την αφθονία, αλλά από τις επιλογές που θα μας φέρουν στην προσωπική μας αυτάρκεια. 

Η ανάγκη να επιβιώσουμε σε κάθε εξωτερική συνθήκη αλλά και με κάθε έλλειψη που μπορεί να παρουσιαστεί στην καθημερινή μας ζωή, είναι η κινητήρια δύναμη για να υπερβούμε τις προκλήσεις, οι οποίες θα εμφανιστούν στην διάρκεια του βίου μας.

Κανείς άνθρωπος επί γης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτές τις προκλήσεις – ανάγκες, διότι αυτά είναι κομμάτι της προσωπικής μας ζωής, ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο που μπορεί να ζει κάποιος. Επομένως, το να αποφεύγουμε τις προκλήσεις είναι ένα θέμα, και το να ενισχύουμε τον οργανισμό μας με εφόδια και εμπειρία είναι το άλλο θέμα.

Διότι, κανείς δεν μπορεί να αποφύγει όλες τις αιτίες που προκαλούν τις προκλήσεις στην ζωή του, γιατί η ζωή έχει αυτό τον αναλλοίωτο χαρακτήρα. Δηλαδή, ο άνθρωπος να παλεύει με τα προβλήματά του, άσχετα αν αυτά τα προβλήματα προέρχονται από το φυσικό ή κοινωνικό μας περιβάλλον, ή προέρχονται από τα εσωτερικά μας ερωτήματα για την ζωή και τον θάνατο, το άδικο και το δίκαιο, και μυριάδες άλλες επιμέρους εστίες ερωτημάτων και προβλημάτων που μας εμπλέκουν στο καθημερινό γίγνεσθαι.

Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε άτομο, από την στιγμή της γέννησής του “εξοπλίζεται” με εφόδια και δύναμη ζωής, προκειμένου να είναι έτοιμος για ο,τιδήποτε εμφανιστεί στο μέλλον στην ζωή του. Αυτή ακριβώς η αλήθεια, δηλαδή ότι καθένας ήδη από την γέννησή του εξοπλίζεται με στοιχεία – εφόδια που θα τα χρησιμοποιήσει στην διάρκεια του βίου του, είναι ένα στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει, εάν ενδιαφερόμαστε για τις πραγματικές διαστάσεις της ζωής και όχι για τον αφελή και ανέξοδο ωχαδερφισμό.

Καθένας, δηλαδή, που παίρνει την ζωή στα σοβαρά και θέλει να την ζήσει στην πληρότητά της, είναι φυσικό να αντιλαμβάνεται ότι καθένας που έρχεται στη ζωή είναι εφοδιασμένος με τα προσωπικά του εφόδια, τα οποία θα αξιοποιήσει στον προσωπικό του σύγχρονο κάθε μέρα δρόμο. Από τα σωματικά μας προσόντα μέχρι τις ψυχικές μας δυνάμεις, καθένας διαθέτει την ποσότητα και την ποιότητα εφοδίων που ο ίδιος θα έχει ανάγκη, ή θα έχουν ανάγκη όσοι εξαρτώνται από αυτόν.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός δεν απαξίωσε κάθε εφόδιο που μπορεί να διαθέτει κάποιος (ακόμη και οι τρίχες της κεφαλής σας είναι αριθμημένες!), αλλά έθεσε ως στόχο, από την μια την μέγιστη αξιοποίηση όλων των εφοδίων και δεξιοτήτων που διαθέτει καθένας, και από την άλλη την αναζήτηση του ίδιου του δημιουργού μας, προκειμένου να λάμβάνουμε νέες δυνάμεις, επέκεινα των δυνάμεων που ήδη διαθέτουμε, προκειμένου, εκτός από την καλύτερη καθημερινότητα, να υπάρχει και η προοπτική της αιωνιότητας.

Οι ταχύτητες της σύγχρονης ζωής είναι πρωτόγνωρες για την ιστορία της ανθρωπότητας.

Ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν μετακινούνταν με τις σημερινές ταχύτητες και επιταχύνσεις, Από τα αυτοκίνητα που μπορεί να αναπτύξουν ταχύτητες μέχρι και 200 χιλιόμετρα την ώρα ή τα αεροπλάνα με 1000 χιλιόμετρα την ώρα, αλλά και τις ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων και επικοινωνιών, είναι προφανές ότι αυτή είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τον άνθρωπο επί γης.

Ποτέ στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τέτοιο συναγωνισμό και ανταγωνισμό σαν αυτόν που υπάρχει σήμερα σε όλη την ανθρωπότητα. Και είναι αυτονόητο ότι καθένας σήμερα καλείται όχι να εγκαταλείψει τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αλλά να αποκτήσει ικανότητες επιβίωσης, ώστε να πετυχαίνει τους  στόχους του.

Και αυτό συνεπάγεται συνεχή προπόνηση και κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά και ταυτόχρονα μια καλύτερη επαφή με τις πηγές της ενέργειας, όχι της φυσικής μόνο, αλλά και της μη ορατής, εκείνης, δηλαδή, της ενέργειας που λειτουργεί στον εσωτερικό μας κόσμο, στις σκέψεις και τα συναισθήματα, στους ορθούς υπολογισμούς και αποφάσεις, αλλά και στους σύγχρονους τρόπους εκτέλεσης των αποφάσεών μας.

Διότι μπορεί μια σκέψη να είναι σωστή, αλλά όλα κρίνονται στον τρόπο και στον χρόνο που θα εκτελεστεί η τελική πράξη, από την οποία και θα προκύψουν τα θετικά ή τα αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ατομική άσκηση και εξάσκηση παίζει καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας. Διότι, δεν αρκεί μόνο να μου αρέσει κάτι, αλλά πρέπει να είμαι ικανός και να το αποκτήσω και να το διατηρήσω και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο.

Η γνώση και η εξάσκηση στην πράξη μάς κάνει πιό ώριμους και ικανούς να αντιλαμβανόμαστε ορθά το περιβάλλον, κοινωνικό και φυσικό, παράλληλα με την επίγνωση του εαυτού μας, των ατομικών, δηλαδή, δυνατοτήτων και εφοδίων που καθένας διαθέτει σε διαφορετικό βαθμό από κάποιον άλλον. Και αυτό, όπως συμβαίνει σε κάθε αγώνα, είτε ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ αλλά και σε κάθε προσωπικό αγώνα για οτιδήποτε μπορεί να αντιμετωπίσουμε, απαιτεί εσωτερική προετοιμασία και εμπειρία που αποκτάται μέσα από την καθημερινή εξάσκηση.

Κανείς αγώνας δεν διεξάγεται αν οι εμπλεκόμενοι δεν είναι επαρκώς εξασκημένοι, και κανένας αγώνας δεν κερδίζεται χωρίς την ατομική προπόνηση και την συνεργασία με τους συμπαίκτες. Η προπόνηση και η εξάσκηση, παράλληλα με τον συντονισμό μεταξύ των παικτών είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ένα καλό και νικηφόρο αγώνα.