Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής προκαλεί νέες ανάγκες τις οποίες και πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε καθημερινή προσωπική βάση. Κανείς δεν ζει στις συνθήκες των προηγούμενων αιώνων και κανείς δεν έχει τις ανάγκες εκείνων των εποχών. Καθένας που ζει το σήμερα, με συντηρητικό ή νεωτεριστικό τρόπο, υποχρεώνεται να αντιμετωπίζει την δική του καθημερινότητα και τις προκλήσεις που αυτή δημιουργεί με τις ανισότητες και τις ανατιμήσεις σε όλα τα δεδομένα και στοιχεία με τα οποία καλύπτουμε τις προσωπικές μας ανάγκες.

Από την στιγμή που ξυπνάμε μέχρι που να επιστρέψουμε για ύπνο όλοι προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες και να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις για τα θέματα που θα προκύψουν σήμερα ή στο μέλλον. Αυτό σημαίνει ατομική προσοχή και εγρήγορση, διότι κανείς δεν γνωρίζει τί μπορεί να συμβεί την επόμενη στιγμή. Και επειδή οι αλλαγές και οι εναλλαγές στην δική μας εποχή είναι ταχύτατες ή και αστραπιαίες, η προσοχή μας είναι αυξημένη σε σχέση με τους προηγούμενους αιώνες, όταν τα γεγονότα εξελίσσονταν με πιο αργούς ρυθμούς.

Δηλαδή, όλα όσα μάς εξήγησε ο Χριστός για τον τρόπο που μπορούμε να βιώσουμε την δική του διδασκαλία και τους καρπούς που προβλέπονται από αυτήν, έχουν αποκτήσει μια άλλη δυναμική, και οι παλιές συνταγές δεν μπορούν τώρα να φέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, τόσο για το σήμερα, όσο – πιθανόν – και για το απώτερο άγνωστο μέλλον. Για τον λόγο αυτό και οι ενδιαφερόμενοι για το μέλλον αλλά και για ένα καλύτερο σήμερα, δεν πρέπει να μένουν σε στείρες πρακτικές, αλλά θα πρέπει να αναζητούν τους νέους δρόμους της ανανέωσης, ώστε να δοκιμάζουν τον δρόμο που έχει προετοιμάσει ο δημιουργός για την ατομική τους ζωή σήμερα.

Ζητούμενο, δηλαδή, δεν είναι μόνο η τήρηση κάποιων δεδομένων, αλλά η αναζήτηση του τρόπου καλύτερης κατανόησης της λειτουργίας του δημιουργού και του τρόπου που ο ίδιος έχει προβλέψει για την ατομική μας ζωή σήμερα και όχι στους προηγούμενους αιώνες. Διότι, αλλάζουν οι συνθήκες και το κοινωνικό μας περιβάλλον, συνεπώς, πρέπει να αλλάξει και το τρόπος που κατανοούμε την αλήθεια των πραγμάτων σήμερα, προκειμένου να κατακτήσουμε τον προσωπικό μας στόχο σήμερα με την προοπτική του διαχρονικού μας μέλλοντος.

Καθένας βαθμολογείται και υφίσταται τις συνέπειες από τις δικές του πράξεις σήμερα, στον σύγχρονο κάθε φορά κόσμο, και δεν βαθμολογείται για τα λάθη ή τις επιτυχίες των παλαιότερων ανθρώπων για όσα έκαναν εκείνοι στην δική τους εποχή. Ο θεός ζει σήμερα και είναι διαθέσιμος για εξηγήσεις σε όλα τα ζητήματα που μπορεί να μας απασχολήσουν κάθε στιγμή.

Η προσωπική μας καθημερινότητα το έτος 2022 είναι μια πολυσύνθετη και πολυδαίδαλη πραγματικότητα, η οποία απαιτεί επαγρύπνηση και προσοχή σε κάθε βήμα, αλλά ακόμη και σε κάθε σκέψη και απόφαση την οποία θα θελήσουμε να υλοποιήσουμε. Από το αναγκαίο βήμα για να μπούμε στο μετρό, μέχρι την στιγμή που πρέπει να στρίψουμε το τιμόνι του οχήματος που οδηγούμε – για να πω δυο απλά παραδείγματα της καθημερινότητας – απαιτείται αυξημένη προσοχή, γιατί οι λάθος κινήσεις μπορεί να φέρουν ζημιά και όχι κέρδος.

Αυτό ισχύει για όλες μας τις κινήσεις, συνεπώς, ισχύει και για τις σκέψεις και αποφάσεις που παίρνουμε πριν από κάθε κίνησή μας. Και αυτό σημαίνει ότι ο τρόπος που σκέφτομαι, που λογαριάζω και υπολογίζω την επόμενη κίνησή μου, δεν μπορεί να είναι ίδιος σε κάθε στιγμή, γιατί αλλάζουν τα δεδομένα κάθε δευτερόλεπτο στη ζωή μας.

Κάθε άνθρωπος που ζει και κινείται πάνω στη γη, κάνει τα ίδια βήματα, προκειμένου να κατακτήσει τον στόχο του. Εκείνο που αλλάζει κάθε φορά και σε κάθε πρόσωπο είναι οι επιμέρους διαφορές, τα επιμέρους δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία η κίνηση που κάνω θα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Και, προφανώς, το ζήτημα δεν είναι μόνο της μηχανικής προσοχής, δηλαδή στην κίνηση του σώματός μου μόνο, αλλά είναι στοιχείο που εμπεριέχεται σε κάθε σκέψη και απόφασή μας πριν κάνουμε μια πράξη, η οποία θα έχει συνέπειες στην καθημερινή αλλά και στην μελλοντική μας προσωπική ζωή.

Για τον λόγο αυτό ο Χριστός είχε τονίσει – και τονίζει και σήμερα – ότι πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας για όλα τα καθημερινά – και όχι μόνο – ζητήματα που καλούμαστε να διαχειριστούμε με την δική μας ευθύνη. Διότι, δεν είναι μόνο οι σωματικές μου κινήσεις, αλλά είναι και οι κινήσεις των σκέψεων και των διαλογισμών, μέσα από τις οποίες θα προκύψουν οι αποφάσεις για τις πράξεις μας.

Διότι, καμιά πράξη δεν γίνεται χωρίς την προηγούμενη σκέψη και προσωπική μας απόφαση. Το σώμα μας δεν ενεργεί χωρίς την δική μας θέληση και απόφαση. Αντίθετα, οι προσωπικές μας αποφάσεις θα κινήσουν τα μέλη του σώματος ή των σκέψεών μας, προκειμένου να πάρουμε μια απόφαση την οποία και θα υλοποιήσουμε.

Άρα, η κρίσιμη στιγμή δεν είναι η στιγμή της δράσης (εκεί μετρά ο σωστός χρόνος και ο σωστός τρόπος), αλλά είναι ο χρόνος που δαπανώ για τις σκέψεις και τις αποφάσεις μου, από τις οποίες θα προκύψει η εξωτερική μου δράση. Στην ανανέωση, λοιπόν, των σκέψεών μου πρέπει κατ’ αρχήν να επενδύσω, προκειμένου ο νους μου να δώσει την σωστή εντολή για την υλοποίηση της κάθε απόφασής μου.

Η οδηγία του Χριστού είναι να προσέχουμε τους εαυτούς μας, γιατί δεν θα δώσουμε λόγο για τις αποφάσεις και πράξεις των άλλων, αλλά κάθε στιγμη δίνουμε λόγο και υφιστάμεθα τις καλές ή τις κακές συνέπειες των ατομικών μας πράξεων.

Το κέρδος είναι ο πρακτικός καθημερινός μας στόχος σε όλες μας τις δραστηριότητες – οικονομικές, επαγγελματικές, συναισθηματικές, κλπ – και αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο στοιχείο ενός ατόμου, αλλά αφορά και συνιστά κοινό στοιχείο καθενός ατόμου που ζει ή έζησε στο παρελθόν πάνω στη γη.

Με λίγα λόγια, όσα κάνουμε ή όσα σχεδιάζουμε να κάνουμε, έχουν τον ίδιο στόχο: το κέρδος. Κανείς δεν σχεδιάζει και δεν κάνει ο,οτιδήποτε χωρίς να αποσκοπεί στο κέρδος, άσχετα με το περιεχόμενο του κέρδους ή τον βαθμό του “πλούτου” που θα εισέλθει στο προσωπικό μας ταμείο.

Και ενώ αυτό είναι κοινός τόπος για όλους μας, όταν έρχεται η ώρα των σκέψεων, των υπολογισμών και των αποφάσεων, σπάνια μπαίνουμε στον κόπο να “βασανίσουμε” τις σκέψεις και τα δεδομένα πριν καταλήξουμε σε μια απόφαση και κάνουμε μια πράξη, μια νέα κίνηση στην προσωπική μας καθημερινότητα. Συνήθως παρασυρόμαστε από τις εξωτερικές πληροφορίες, και μόνο όταν πρόκειται για σοβαρά οικονομικά δεδομένα προχωρούμε με προσοχή πριν πάρουμε τις αποφάσεις και υλοποιήσουμε μια πράξη.

Ενώ, δηλαδή, είναι γνωστό ότι συνήθως τα φαινόμενα απατούν, εν τούτοις οι περισσότεροι αποφασίζουμε σοβαρές αποφάσεις χωρίς την ανάλογη σοβαρή βεβαιότητα ότι αυτό είναι προς το δικό μας κέρδος, προς το δικό μας συμφέρον. Και ενώ ξέρουμε ότι οι βιαστικές αποφάσεις δεν είναι πάντα εκείνες που θα φέρουν το κέρδος, προσωρινό και μακροχρόνιο, συνήθως τρέχουμε να αρπάξουμε την πρώτη ευκαιρία, χωρίς βαθύτερη αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων. Και, φυσικά, οι συνέπειες βαρύνουν εμάς προσωπικά ή το περιβάλλον μας και αντί για κέρδος έρχεται ζημία και απώλεια πλούτου.

Και αν μεν πρόκειται για εφήμερα ζητήματα η ζημία είναι μικρή και μπορεί να αποκατασταθεί. Αν όμως πρόκειται για ζητήματα που έχουν διάρκεια στο μέλλον, τότε οι απώλειες μπορεί να είναι σοβαρές ή και τραγικές και μη αναστρέψιμες. Και εδώ έχει θέση η φράση που είπε ο Χριστός σε όσους ενδιαφέρονται για την δική του διδασκαλία, η οποία είναι ανταποδοτική, δηλαδή έχει πρακτικές συνέπειες στην καθημερινή, αλλά και στην προοπτική της αιώνιας πραγματικότητας:

“Προσέχετε τους εαυτούς σας” από τις επιφανειακές εντυπώσεις, διότι αυτές μπορεί να σας εξαπατήσουν και να νομίζετε ότι έχουν αλήθεια, ενώ προσφέρουν γκρίζο περιεχόμενο χωρίς δυνατότητα ανταπόδοσης. Η φράση “καλό το αλάτι, αλλά αν δεν έχει αλμύρα είναι άχρηστο και είναι για τα σκουπίδια”, δηλαδή, δοκιμάζετε τα πράγματα αν η εξωτερική εντύπωση ανταποκρίνεται και στο ουσιαστικό περιεχόμενο. Διότι τότε οι πράξεις σας δεν μπορεί να έχουν κάρδος, διότι θα είναι έωλες και μάταιες.

Η ανθρώπινη καθημερινότητα είναι γεμάτη από δραστηριότητες, είτε αυτές είναι εξωτερικές και μπορούμε να τις περιγράψουμε, είτε είναι εσωτερικές – σκέψεις, διαλογισμοί, υπολογισμοί, αποφάσεις, συναισθήματα, κλπ – τα οποία μπορεί να μη φαίνονται εξωτερικά, ωστόσο, καθορίζουν τον τρόπο σκέψης και τελικά και τις ίδιες τις αποφάσεις και πράξεις μας.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν υπάρχουν “κενά” στην ατομική μας δραστηριότητα, διότι μπορεί να μην περιγράφεται μια δραστηριότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε νεκροί. Αντίθετα, σε αυτούς τους “νεκρούς” χρόνους της φαινομενικής αδράνειας εξυφαίνονται τα συναισθήματα και οι σκέψεις, στοιχεία τα οποία θα μας οδηγήσουν αργότερα στις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Άρα, καθένας καλείται να αξιοποιεί τον χρόνο της καθημερινής του ζωής με επίγνωση και υπευθυνότητα, διότι εμείς θα πληρώσουμε για τις συνέπειες των λαθών ή θα κερδίσουμε από τις επιτυχίες μας.

Διότι είναι γνωστό ότι το σώμα μας εργάζεται με μεγάλη ταχύτητα εσωτερικά, προκειμένου να πετύχει την δική του ανάπτυξη και ωριμότητα για τις δικές του ανάγκες. Και είναι προφανές ότι με αντίστοιχο τρόπο λειτουργούν και οι διαδικασίες στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή τον μη ορατό με τα φυσικά μας μάτια, αλλά υπαρκτό και μάλιστα με αποφασιστικό ρόλο στις αποφάσεις και τις πράξεις μας.

Αυτή η συνεχής ανανέωση των κυττάρων του οργανισμού μας, η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί και αναγέννηση – με την λειτουργική της έννοια, μας οδηγεί στην κατανόηση και της ανανέωσης του εσωτερικού μας, μη ορατού, δηλαδή, κόσμου, μέσα στον οποίο κυοφορούνται όλες οι προετοιμασίες για αυτά που θα ζήσουμε στο μέλλον, είτε αυτό αφορά την επόμενη στιγμή, είτε αφορά το εγγύς ή το απώτερο μέλλον μας.

Η λειτουργία, δηλαδή, της καθημερινής αλλά και συνολικά της ατομικής μας ζωής δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμη, διότι κανείς άνθρωπος δεν γνωρίζει τί θα συμβεί στο μέλλον ή στην επόμενη στιγμή, συνεπώς δεν μπορεί να γνωρίζει και με ποιό τρόπο θα θωρακιστεί απέναντι στις δυσκολίες που θα προκύψουν, είτε αυτό αφορά την οικονομία, είτε την υγεία, είτε τις σχέσεις μας.

Συνεπώς, η ανανέωση του εσωτερικού μας κόσμου είναι καίριας πρακτικής σημασίας, διότι μια καλή προετοιμασία θα συνδράμει ουσιαστικά στην επιτυχία. Το αντίθετο, δηλαδή η καχεξία και αδυναμία στον εσωτερικό μας κόσμο, θα συμβάλλει αρνητικά στην οποιαδήποτε δυσκολία θα προκύψει στο μέλλον. Για τον λόγο αυτό και ο άνθρωπος της πίστης καλείται να κατανοήσει την έννοια της ανανέωσης, ως προϋπόθεση μιας δημιουργικής πορείας από το σήμερα στο μέλλον, χωρίς το ένα να υπονομεύει ή να αντικαθιστά το άλλο.

Αν θέλουμε να λεγόμαστε αλλά και να είμαστε στην ουσία χριστιανοί, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να ακολουθούμε τις υποδείξεις της διδασκαλίας του Χριστού, και αυτό σημαίνει γνώση της διδασκαλίας αλλά και προσωπική εμπειρία από τις εφαρμογές στην καθημερινή μας πρακτική – και όχι μόνο λειτουργική – ζωή.

Και ενώ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό, αφήνουμε τον χρόνο να περνά με αδιαφορία, θεωρώντας ότι έχουμε χρόνο μπροστά μας, άρα θα ασχοληθώ με το θέμα αυτό στα γεράματά μου, σκέφτεται ο καθένας που θέλει να δικαιολογήσει την άγνοια και τον ωχαδελφισμό του. Και, φυσικά, κανείς επί γης δεν γνωρίζει αν αύριο θα είναι ακόμη στη ζωή, πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να ξέρουμε τί μέρα θα ξημερώσει αύριο, συνεπώς όλες αυτές είναι δικαιολογίες της προσωπικής μας αδιαφορίας.

Και λέω αυτή την αλήθεια, γιατί πιστεύω ότι έχουμε λάθος αντίληψη για την πίστη μας, ένα στοιχείο που υπάρχει μέσα στον καθένα μας και μπορούμε να το καλλιεργήσουμε μέσα από την καθημερινή μας πρακτική ζωή, ώστε να φέρνει καλούς καρπούς στην προσωπική αλλά και την κοινωνική μας συμπεριφορά και ζωή. Ενώ, δηλαδή, ο Χριστός δίδαξε πώς να ζούμε την ατομική μας καθημερινή ζωή με επιτυχία, αφήνοντας πάντα ανοικτό ένα δρόμο για καλύτερο αύριο και μέλλον, εμείς περιοριζόμαστε στις εκκλησιαστικές μας υποχρεώσεις, αφήνοντας ακαλλιέργητο τον εαυτό μας στην καθημερινή μας πρακτική ζωή.

Και αυτό έχει σαν φυσική συνέπεια, όχι μόνο μια καχεκτική και αναιμική – αδύναμη πίστη, αλλά και την έλλειψη ορθής κατανόησης του γύρω κόσμου και του εαυτού μας, με αποτέλεσμα τα λάθη στις επιλογές, στις αποφάσεις και τις πράξεις μας να μετατρέπονται σε χρέη του αύριο και – πιθανό – αποκλεισμό του διαχρονικού μέλλοντός μου. Διότι ο Χριστός δεν δίδαξε μόνο ένα κορμό δεδομένων, αλλά εξήγησε όλους τους τρόπους και τους σύγχρονους κάθε φορά δρόμους, μέσα από τους οποίους καθένας, ανάλογα με τα εφόδια που διαθέτει, φυσικά και επίκτητα, να κατακτά την επιτυχία στην καθημερινότητα, αφήνοντας ανοιχτό κάθε μέρα τον δρόμο της προοπτικής της αιωνιότητας.

Αν εμείς δεν αξιοποιούμε αυτά τα δεδομένα, δεν φταίει κανείς άλλος, αλλά εγώ ο ίδιος που δεν έδειξα ενδιαφέρον να μάθω και να εφαρμόζω τις οδηγίες της διδασκαλίας του Χριστού στην πρακτική μου καθημερινότητα. Διότι, η ορθή πίστη θα έπρεπε να συνοδεύεται και από την δύναμη, δηλαδή, όχι μόνο να ξέρω το καλό και ωφέλιμο, αλλά να έχω και την δύναμη να το πράξω, αποβλέποντας όχι μόνο στο καλύτερο σήμερα, αλλά και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο.