Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η διατροφική διαδικασία αποτελεί για κάθε ζωντανό οργανισμό μια αναγκαία και απαραίτητη λειτουργία, η έλλειψη της οποίας οδηγεί στον θάνατο και την ανυπαρξία. Αυτός είναι ο ορθός λογισμός, η ορθή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται ολόκληρος ο βίος επί γης και κανένας δεν ξεφεύγει από αυτή την αλήθεια. Αν κάποιος δεν στηρίζεται και δεν αναγνωρίζει αυτή την αναγκαιότητα της πραγματικής ζωής, τότε διαπράττει απάτη, τότε οδηγεί τον εαυτό του – και ίσως και άλλους – στην κόλαση της ζωής. Διότι η άρνηση, υποτίμηση και η διαστρέβλωση της αλήθειας των πραγμάτων, οδηγεί με απόλυτη βεβαιότητα στην προσωπική καταστροφή, από την οποία η επιστροφή στην αλήθεια είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη.

Και αυτός είναι ο κανόνας της διδασκαλίας του Χριστού. Όχι άρνηση της πραγματικότητας, αλλά ορθή τοποθέτηση της αξίας της μέσα στο σύνολο του υπαρξιακού μας συστήματος.

Διότι, ο άνθρωπος δεν έρχεται μόνο από το παρελθόν ως απόγονος, αλλά αποτελεί την ίδια στιγμή και στοιχείο του ευρύτερου μέλλοντος της ανθρωπότητας. Και ως τέτοιο μέλος της ανθρωπότητας, έχει την δυνατότητα να αξιοποιεί και τα άλλα εφόδια που του έχει τοποθετήσει μέσα του ο δημιουργός του.

Και εδώ μπαίνει το θέμα της προσωπικής ελευθερίας, διότι κανείς δεν εξαναγκάζεται στην αναζήτηση του προσωπικού του ρόλου στην σύγχρονη κάθε φορά καθημερινότητα, αλλά είναι θέμα προσωπικής σοβαρότητας και ευθύνης η απόφαση για την αναζήτηση του ίδιου του δημιουργού, ώστε μέσα από αυτήν την κατανόηση να γίνει κατανοητός και ο ρόλος του ατόμου μέσα στη σύγχρονη κάθε μέρα πραγματικότητα.

Και ο Χριστός δεν αγνόησε αυτή την αλήθεια, αλλά την μπόλιασε με την προοπτική της διαχρονικότητας και της αιωνιότητας. Δίδαξε, δηλαδή, την ορθή λειτουργία της προσωπικής μας καθημερινότητας, ενώ, παράλληλα, υπέδειξε και δρόμους επέκεινα του προσωπικού μας πεδίου κατανόησης το κόσμου, αφήνοντας την τελική επιλογή στην προσωπική μας συνείδηση και αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων.

Ο Χριστός δεν αγνόησε, ούτε υποτίμησε την αξία της καθημερινότητας την οποία υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο στην δική του εποχή, αλλά υπέδειξε και άλλους δρόμους που φέρνουν την ελευθερία των προσωπικών μας επιλογών στην διάθεση κάθε ατόμου πάνω στη γη.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα, όλοι ξέρουμε ότι η κατανάλωση νερού, αέρα και τροφών δεν είναι μια απλή λειτουργία ευχαρίστησης, αλλά είναι μια “υπαρξιακή” λειτουργία για την διατήρηση του σώματος στη ζωή, και χωρίς αυτή την λειτουργία, και μάλιστα σε βαθμό πληρότητας, δεν είναι δυνατή η επιβίωση και η ανάπτυξη κάθε ζωντανού οργανισμού.

Ξέρουμε, δηλαδή, ότι οι τροφές, το νερό και ο αέρας, εμπεριέχουν στοιχεία αναντικατάστατα για την ανάπτυξη και καθημερινή λειτουργία του οργανισμού μας, και αυτή είναι μια αποκαλυπτική γνώση, διότι, όχι μόνο κατανοούμε τί είναι καλύτερο για τον καθένα μας, αλλά κατανοούμε και το περιεχόμενο σε συστατικά στοιχεία, τα οποία υποστηρίζουν την καθημερινή λειτουργία του οργανισμού μας.

Με λίγα λόγια, σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, ξέρουμε σε σημαντικό βαθμό τον ρόλο που παίζει το νερό και τα στοιχεία που περιέχει για την ασφαλή και καλή λειτουργία του οργανισμού μας, και με τον ίδιο τρόπο ξέρουμε για τα στοιχεία που περιέχονται σε όλες τις τροφές που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας, προκειμένου να αποσπάσει, με τις δικές του εσωτερικές λειτουργίες, τα στοιχεία που ο ίδιος έχει ανάγκη για την επιβίωσή του.

Και ενώ αυτό είναι γνωστό πλέον σε όλο τον κόσμο που κατοικεί πάνω στον πλανήτη, παραμένει ένα κενό στην κατανόηση της διατροφικής αλυσίδας, με την οποία εφοδιάζεται με τα αναγκαία στοιχεία ο εσωτερικός μας κόσμος, ο οποίος αναπτύσσεται και αυτός κατά ένα παρόμοιο τρόπο με τον φυσικό οργανισμό μας.

Όπως δηλαδή το σώμα μας χωρίς τα στοιχεία που περιέχονται στον αέρα, το νερό και τις τροφές γενικά, σύντομα θα αδυνατίσει και στο τέλος θα καταλήξει στον θάνατο, με ένα αντίστοιχο τρόπο και η στέρηση των αναγκαίων στοιχείων από την λειτουργία του εσωτερικού – ψυχικού – κόσμου οδηγεί στον μαρασμό και στην έλλειψη δύναμης και δυναμικότητας, στοιχεία που είναι αναγκαία για την καθημερινή μας δραστηριότητα.

Διότι, εμείς βλέπουμε τις ενέργειες, βλέπουμε την δράση, αλλά δεν βλέπουμε την δύναμη και την ενέργεια που απαιτείται για να ολοκληρωθεί ο κύκλος – επιθυμία – επιλογή – απόφαση – πράξη και δράση – με αποτέλεσμα με απλοϊκό τρόπο να θεωρούμε δεδομένα στοιχεία, τα οποία στην πραγματικότητα δεν τα διαθέτουμε στο βαθμό που θα εξυπηρετούσε τον κύκλο της ζωής μας, όχι μόνο για το σήμερα και το αύριο, αλλά και για το μέλλον, εγγύς, απώτερο και αιώνιο.

Η διαδικασία της διατροφικής μας αλυσίδας περιλαμβάνει δυο πλευρές. Από την μια την δική μας ενέργεια, και από την άλλη τις ενέργειες που συντελούνται μέσα στο σώμα μας χωρίς την δική μας θέληση ή εμπλοκή.

Και αυτό είναι κρίσιμο σημείο για την κατανόηση της λειτουργίας του κόσμου, άρα και του εαυτού μας, διότι μόνο έτσι θα έλθουμε σε επίγνωση της πραγματικότητας και θα βιώσουμε την καθημερινότητά μας με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Δηλαδή, από την μια είναι οι μη ορατές δια γυμνού οφθαλμού λειτουργίες του σώματός μας εσωτερικά – λειτουργίες του πεπτικού και του κυκλοφοριακού μας συστήματος – και από την άλλη είναι οι δικές μας αποφάσεις για την εξεύρεση και πρόσληψη των τροφών, του νερού και του αέρα, θέματα τα οποία ανήκουν στην δική μας προσωπική ευθύνη κάθε στιγμή.

Διότι, κανένας δεν πρόκειται να αποφασίσει για την δική μας αλυσίδα διατροφής αν εμείς δεν κάνουμε τις αναγκαίες κινήσεις, και κανένας άλλος οργανισμός δεν θα ωφεληθεί από την κατανάλωση των δικών μου τροφών παρά μόνον ο δικός μου οργανισμός.

Αυτή η διάκριση, σε εργασίες της προσωπικής μας επιλογής και σε εργασίες αυτόματες του οργανισμού μας, μάς βοηθά να κατανοήσουμε και τον τρόπο λειτουργίας του ψυχικού, δηλαδή του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί δηλαδή όπου γίνεται η επεξεργασία όλων των δεδομένων – εσωτερικών και εξωτερικών – και λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις ενέργειες και τις πράξεις  στις οποίες θα προβούμε στο άμεσο ή μακρινό προσωπικό μας μέλλον.

Με λίγα λόγια, η διαδικασία της τροφοδοσίας του εσωτερικού μας κόσμου είναι αντίστοιχη με την διαδικασία τροφοδοσίας του φυσικού μας σώματος. Διότι, δεν είναι μόνο η δική μου εργασία για την εξεύρεση και κατανάλωση των αναγκαίων στοιχείων για την καλή διατήρηση των λειτουργιών του σώματός μου, αλλά για να γίνει αυτό απαιτείται και ο φυσικός μου οργανισμός να είναι σε θέση να δεχθεί αυτά τα στοιχεία της τροφοδοσίας, ώστε να συνεισφέρουν στις δικές του λειτουργίες και να μην είναι περιττά και απόβλητα.

Αυτή η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή είναι ο καθρέφτης και της λειτουργίας του εσωτερικού μας κόσμου. Δεν είναι απαραίτητο μόνο να εντοπίσω και να καταναλώσω τα υλικά που είναι απαραίτητα για την διατροφική αλυσίδα του δικού μου εσωτερικού κόσμου για την κάλυψη των δικών του αναγκών, αλλά είναι και απαραίτητη η λειτουργική ικανότητα να αφομοιώσει αυτά τα στοιχεία, ώστε να αποδώσουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα στην καθημερινή μου ζωή.

Η ψυχική μας δύναμη είναι ο κύριος παράγοντας της καθημερινής μας ζωής και ο παράγοντας που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις πράξεις μας καθε στιγμή. Χωρίς την ψυχική δύναμη το σώμα μας είναι αδύναμο, δεν ενδιαφέρεται για την ζωή, έχει ήδη εγκαταλείψει τον αγώνα, και βρίσκεται σε ουσιαστική αποσύνθεση.

Αυτή η γνωστή σε όλους μας αλήθεια έχει και τις εξαιρετικές προεκτάσεις της, διότι συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που η συνείδησή μας συνυπάρχει με την γύρω μας πραγματικότητα, και προσπαθεί να ανακαλύψει τρόπους διαφυγής από τα αδιέξοδα, τρόπους υπέρβασης των εμποδίων, τρόπους διαφορετικών επιλογών από τις οποίες θα εξαρτηθεί και το μέλλον μας, εγγύς και απώτερο.

Γι’ αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην αρρωστημένη κοινωνική εικόνα, αλλά υπεισήλθε στην εξερεύνηση και κατανόηση του εσωτερικού μας κόσμου, ατομικά και προσωπικά, και αυτό διότι καθένας μας είναι μια διαφορετική προσωπικότητα, είναι ένα UNICUM, είναι μια μοναδική περίπτωση και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται – όπως συμβαίνει και στις ιατρικές μας πρακτικές -, προκειμένου να υπάρχουν υπαρκτά και συμβατά με τις προσωπικές μας ανάγκες αποτελέσματα.

Διότι, εμείς θεωρούμε πολλές φορές ότι η εικόνα της κοινωνίας μάς καλύπτει, αλλά αυτό είναι εν μέρει αληθές, διότι οι προσωπικές μας ανάγκες είναι τελικά προσωπική μας υπόθεση και καθένας καλείται να ανακαλύψει τις αδυναμίες του, τις ελλείψεις του, και να αναζητήσει τις απαντήσεις που αντιστοιχούν στα δικά του προσωπικά ερωτήματα και αδιέξοδα.

Στόχος, δηλαδή της διδασκαλίας του Χριστού δεν ήταν μόνο η κριτική για την κοινωνική αδικία, αλλά ήταν η υπόδειξη διαφυγής από την αδιέξοδη προσωπική κάθε φορά συγκυρία και κατάκτηση των προσωπικών στόχων κάθε ατόμου, ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο ή άλλες παραμέτρους.

Η καθολική διδασκαλία του Χριστού είναι διαθέσιμη για κάθε ενδιαφερόμενο επί γης, ανεξάρτητα από κοινωνικές και φυσικές παραμέτρους. Διότι, οι κοινωνικές παράμετροι είναι μεταβλητές, ενώ οι φυσικές παράμετροι μπορεί να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα κάθε στιγμής. Δεν υπάρχει, και δεν υπήρχε ποτέ αποκλεισμός για καθένα ενδιαφερόμενο, ο οποίος αναζητούσε να γνωρίσει τον δημιουργό του και να λάβει τις δέουσες απαντήσεις σε όλα τα προσωπικά του ερωτήματα της ζωής.

Η απλότητα αλλά και η ασφάλεια της διατροφικής αλυσίδας του σώματός μας είναι ο δείκτης και ο οδηγός για την κατανόηση της λειτουργίας του εσωτερικού μας κόσμου, της περιοχής, δηλαδή, της προσωπικότητάς μας μέσα στην οποία συντελούνται οι σκέψεις και παίρνονται οι αποφάσεις για κάθε μας ενέργεια.

Αυτό το μη ορατό τμήμα της προσωπικότητάς μας είναι και το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε ο Χριστός, προκειμένου να βελτιώσουμε τις πεποιθήσεις και τον χαρακτήρα μας, ώστε να μεταμορφωνόμαστε καθημερινά και σταδιακά από το καλό στο καλύτερο, από το απλοϊκό σήμερα στο σύνθετο μέλλον, το οποίο παραμένει άγνωστο και μας προξενεί φόβο.

Και επειδή ο φόβος του άγνωστου είναι πανανθρώπινη αιτία παραπλάνησης από κάθε είδους επιτήδιο άτομο, ο Χριστός μερίμνησε να μας εξηγήσει πώς ακριβώς να έχουμε περίσσευμα δύναμης και ενέργειας, ώστε να υπερβαίνουμε τους φόβους που προέρχονται από άγνοια. Και αυτή η εξήγηση του Χριστού περιλαμβάνει δυο στάδια, δυο κύριες φάσεις της καθημερινότητάς μας.

Η πρώτη αφορά την επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων και η δεύτερη αφορά την καθημερινή ενίσχυση του εσωτερικού μας κόσμου με κατάλληλα υλικά, ώστε οι προσωπικές μας ικανότητες να βελτιώνονται μέρα με τη μέρα και, τελικά, να μπορούμε όχι απλά να επιβιώνουμε στην καθημερινή μας πρακτική ζωή, αλλά και να προσανατολιζόμαστε στην διαχρονική αλήθεια και ουσία της δημιουργίας του κόσμου, δηλαδή να συμμορφωνόμαστε με την εικόνα του δημιουργού.

Διότι, η επιθυμία του ανθρώπου για ζωή δεν είναι καρπός της δικής μας απόφασης και ικανότητας, αλλά είναι εφόδιο από τον ίδιο τον δημιουργό, ο οποίος κατέθεσε μέσα μας την σφραγίδα της δύναμης για την διαχρονικότητα και την προοπτική της αιώνιας ύπαρξης. Και η ανακάλυψη αυτής της αλήθειας καθώς και η καλλιέργεια και τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου με τα αναγκαία υπαρξιακά υλικά είναι μια προσωπική επιλογή από κάθε άτομο που δεν κλείνει τα μάτια του μπροστά στην αλήθεια, αλλά αναζητά τις απαντήσεις για την ζωή και τα δικά της αδιέξοδα από τον ίδιο τον δημιουργό της ζωής και της ύπαρξης.

Στόχος, λοιπόν, της διδασκαλίας του Χριστού δεν ήταν να μας οδηγήσει σε επαναλήψεις του παρελθόντος, αλλά ήταν να μας αποκαλύψει την προσωπική μας ευθύνη, γιατί μέσα από αυτήν περνά η ωριμότητα και η προοπτική του καλύτερου μέλλοντος.