Η καθημερινή προσπάθεια όλων των ζωντανών ανθρώπων πάνω στην γη είναι να κατακτούμε πράγματα και γνώσεις που θα καλύψουν τα κενά της ατομικής ή της οικογενειακής, ή και της κοινωνικής μας ζωής – για όσους εμπλέκονται σε αυτές τις περιοχές της καθημερινότητας.
Και ενώ αυτό είναι προφανές για την κοινωνική μας εικόνα, ή έτσι τουλάχιστον θεωρούμε ότι συμβαίνει, όταν ερχόμαστε στον χώρο της ατομικής μας καθημερινότητας, εκεί αποφεύγουμε να δώσουμε βαρύτητα, ισχυριζόμενοι – ανεύθυνα – ότι δεν έχουμε κανένα κενό. Αλλά εάν αυτό δεν ισχύει, και στην πραγματικότητα η προσωπική μας ζωή δεν είναι πλήρης αλλά έχει μη ορατά κενά, τότε αυτό στο μέλλον – και όχι στο πολύ μακρινό – θα αποτελέσει ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Και το πρώτο ζήτημα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε είναι τα κενά των εμπειριών μας, όσα δηλαδή έπρεπε να έχουμε κατακτήσει στον εσωτερικό μας κόσμο, μαθαίνοντας από την επαφή μας με τον γύρω κόσμο, δηλαδή τις αξίες της ζωής και την ζημία του θανάτου και της απώλειας. Διότι, αυτά είναι τα κυρίαρχα ζητήματα για τους ζώντες, και όχι βέβαια οι ποσότητες μόνο των χρημάτων και των περιουσιών που αποκτήσαμε ή δεν αποκτήσαμε.
Διότι κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν θα μάς ακολουθήσει, ενώ είναι απόλυτα βέβαιο ότι κουβαλάμε μαζί μας την ψυχή μας, όπως συμβαίνει με τις οδηγίες στα αεροπλάνα όταν πρόκειται να εγκαταλείψουμε το αεροσκάφος σε περίπτωση ανάγκης. Το μόνο που επιτρέπεται είναι όσα φοράμε εκείνη την στιγμή, και φυσικά το σώμα μας με το εσωτερικό του περιεχόμενο. Όλα τα υπόλοιπα προσωπικά είδη μένουν στο αεροπλάνο και χάνονται. Έτσι και ο θάνατος.
Τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας. Ακόμη και τα ρούχα που είναι ντυμένο το σώμα μας θα δια-λυθούν, όπως και το φυσικό μας σώμα. Παίρνουμε μαζί μας μόνο τα αποτυπώματα των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, δηλαδή όσα προλάβαμε να επεξεργαστούμε κατά την διάρκεια του επίγειου βίου μας και άφησαν το θετικό ή το αρνητικό αποτύπωμα στον εσωτερικό μας κόσμο, στον κόσμο της ψυχής μας. Αυτό κουβαλάμε μαζί μας, για όσους έχουν αίσθηση της πραγματικότητας της ζωής. Και εάν στο πεδίο αυτό υπάρχουν κενά, τότε δεν μπορεί κανείς άνθρωπος να επιστρέψει για να τα συμπληρώσει, ή να τα συμπληρώσει από εκεί που θα βρίσκεται.
Μετά τον ατομικό μας θάνατο, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την ζωή μας. Και όποιος υπόσχεται αλλαγές μετά θάνατον, είναι θεομπέχτης και κοινός απατεώνας, που καπηλεύεται την άγνοια και τους φόβους για τα λάθη από τα κενά της προσωπικής μας ζωής.